Toʻra Sulaymon XX asr oʻzbek sheʼriyatida oʻziga xos uslubi, xalqona ohanglari bilan alohida oʻrin tutadi. Shoir sheʼrlarida poyonsiz dashtlarga xos kenglik, dehqoncha soddalik, baxshiyona ohang bor. Bu tizmalarni oʻqiganda sheʼriy sanʼatlaru adabiy qonun-qoidalarni unutib, soʻzlardagi goʻzallikdan hayratlanasiz, tuygʻulardagi haroratdan koʻnglingizga iliqlik yuguradi. Bir soʻz bilan aytganda, Toʻra Sulaymon qayta-qayta oʻqilsa arziydigan chinakam shoirlarimizdan.
Orif Tolib
ILTIJO
Bahor kelsa, boshlanur bogʻda bulbul xonishi,
Saʼva, qumri nagʻmasi, suralay tovlanishi.
Qirlarda lola sayli, qishloqlarda yilboshi:
Toʻxtagay tabiatdan haqqushlar zorlanishi
Bahor, ketma mening bogʻimdan.
Qilmishi qingʻir zotga davr qayda, davron qayda?
Vatangado kimsaga beminnat makon qayda?
Yolgʻiz otga olamda nom qayda, nishon qayda?
Bahor, sensiz sahroyu togʻu toshga jon qayda?
Ketma, Bahor, mening bogʻimdan.
Oʻlmaslikka ishora – oʻlanga oshiqligim.
Saodatga ishora – zamonga oshiqligim.
Teranlikka ishora – ummonga oshiqligim,
Goʻzallikka ishora – boʻstonga oshiqligim.
Bahor, ketma mening bogʻimdan.
Bu kun qay bir yerda qish, qayda xazon rezgilik,
Qaylarda yoz, qayda kuz, qayda jondan bezgilik.
Koʻklamning har nafasi umrga arzigulik
Bogʻsiz, bogʻbonsiz yerda ne ham qilsin ezgulik…
Ketma, Bahor, mening bogʻimdan.
Giyoh bilan qoplanmish koʻhna qabr boshlari,
Maysadagi shudringlar – kimlarning koʻzyoshlari?
Bu yerda yotar otam ham uzangidoshlari
Har bahor eslar uni qavmi-qarindoshlari,
Bahor, ketma mening bogʻimdan.
Yoz boʻyi qorga zorman, qishda bahorga zorman,
Chamanda gul boʻyiga intiqman, intizorman,
Kuz kelmay xazon boʻlgan sevgi, guldan bezorman,
Bahorsiz ham diyorsiz el ichra benazarman.
Bahor, ketma, mening bogʻimdan.
UMR OʻTMOQDADIR DARYo MISOLI
Esiz, bolalikni qoldirib ortda,
Umr oʻtmoqdadir daryo misoli.
Qoldirib-qoldirmay iz bu hayotda,
Umr oʻtmoqdadir daryo misoli.
Oppoq tongni ulab tiyrai shomga,
Birda shak keltirib sirli olamga,
Goho taʼzim qilib badkor, badnomga,
Umr oʻtmoqdadir, umr oʻtmoqda.
Qay kezlar ushalmay orzu-armonlar,
Birda gʻolib kelib tulkisimonlar,
Birda boy berilib bebaho onlar,
Umr oʻtmoqdadir, umr oʻtmoqda.
Dengizday mavj urib, qirgʻoqdan toshib,
Yurar yoʻlimizdan birda adashib,
Kim bilandir zimdan mansab talashib
Umr oʻtmoqdadir, umr oʻtmoqda.
Yaratib ne sirlar, ne moʻjizalar,
Qutlugʻ kun ketidan kun oʻtkazilar.
Behuda oʻtgan dam – koʻngil ezilar…
Umr oʻtmoqdadir, umr oʻtmoqda.
Har tongda toʻrgʻaydan oldin uygʻonib,
Chamanlar yaratish ishqida yonib,
Birda-chi: eʼtiqod, imondin tonib
Umr oʻtmoqdadir, umr oʻtmoqda.
Erta bilan bogʻliq – ne damlarimiz,
Bilib-bilmay bosgan qadamlarimiz,
Xayrli ish, alam, qaramlarimiz
Umr oʻtmoqdadir daryo misoli.
Keksalik moʻralab eshik qoqmoqda,
Bolalik qaytadan qaytarilmoqda…
Bizdan erta kunga nelar qolmoqda?
Umr oʻtmoqdadir, umr oʻtmoqda.
Oʻlmas sozni oʻylab deging kelmaydi,
Oʻchmas izdan soʻylab deging kelmaydi,
Mangulikka boʻylab deging kelmaydi
Umr oʻtmoqdadir daryo misoli…
OʻXSHAR
Kuyga kuy ulanur bazm oqshomi,
Yeru koʻk xazonsiz faslga oʻxshar.
Bazm oqshomi, bu – nazm oqshomi,
Toʻyxona bahoriy saylga oʻxshar.
Mehnat, muhabbatsiz kechgan umrning,
Yomgʻirsiz bulutday koʻchgan umrning,
Sham misol bir yonib oʻchgan umrning
Mazmuni eskirgan naqlga oʻxshar.
Haqqushga xatarsiz oshyon munosib,
Koʻklam qushlariga chaman munosib.
Yigit-qizga ahdu paymon munosib,
Busiz koʻngil zilu zambilga oʻxshar.
Kuyovga vafoli qalliq yarashmish,
Tillari shakar ham bolli yarashmish.
Na baxtki, yuzlari xolli yarashmish
Kelin gulga, kuyov bulbulga oʻxshar.
Kelin qaynonaga esh boʻlib yursa,
Boʻyqizlar ichinda pesh boʻlib yursa,
Taʼbi ravshan vaqti xush boʻlib yursa,
Yurgan yeri rayhoi, jambilga oʻxshar.
Kelinchak bor uyning koʻrki boʻlakcha,
Kelinning kuyovga erki boʻlakcha.
Boshida ukpari, boʻrki boʻlakcha,
Sochlari sahroyi sumbulga oʻxshar.
Manzil, murodi bir, ahdi bir boʻlmish,
Orzu-oʻylari bir, baxti bir boʻlmish,
Taqdir, talpinishi, taxti bir boʻlmish
Ikki yoshning yoʻli bir xilga oʻxshar.
Osmonidan oʻlan arimas bu el,
Yuzga kirmay eli qarimas bu el,
Tegrasiga qazo darimas bu el
Oltin darvozali Chambilga oʻxshar.
TEBRATAR
Qadimgi qimizchi chollar qoʻshigʻi
Shamol shamolni tebratar.
Shamol bulutni tebratar.
Bulut yomgʻirni tebratar.
Yomgʻir tuproqni tebratar.
Tuproq maysani tebratar.
Maysa biyani tebratar.
Biya qimizni tebratar.
Qimiz yigitni tebratar
Yigit suluvni tebratar.
Suluv beshikni tebratar.
Beshik bolani tebratar.
Bola dunyoni tebratar.
KELARMISAN?
Koʻzlarim yoʻllaringda
zor, giryon, kelarmisan?
Dildorsiz ne ham qilsin
tanda jon, kelarmisan?
Bu tashna lab, tashna dil,
bu oshufta koʻngilga
Jon ato qila bilmish
Zarafshon, kelarmisan?
Gulshanning qulf urishi
abri nayson bilandir,
Sen bilan bogʻ-rogʻlarim
bexazon, kelarmisan?
Sevib, sevilmaganlar
bebaxt bir kimsalardir.
Seningsiz boʻlmas bagʻrim
farovon, kelarmisan?
Yor mehri, diyor mehri,
el mehri turgan yerda
Ne hojat menga taxti
Sulaymon, kelarmisan?
SOZCHI QOʻShIGʻI
Olti oy erimas Oqtovning qori,
Koʻkida charx urar qarchigʻay, sori.
Oʻziga mos boʻlsa yigitning yori,
Baxtidan shod boʻlsa onaizori.
Maqtovin keltirar sayroq torim, hey.
Yaxshilik bor yerda shay boʻlgan sozsan,
Tunlari toʻlishgan oy boʻlgan sozsan.
Tashna lab dillarga soy boʻlgan sozsan.
Ne ezgu kuylarga boy boʻlgan sozsan,
Sayrasang qolmagay nola, zorim, hey.
Jonimga payvasta bogʻ, bodomzorim,
Bulbullar maskani – gulu gulzorim.
Jahonda tengi kam ozod diyorim.
Bu yurtda boʻlmagay nolai zorim.
Vatanga armugʻon dilda borim, hey.
Armonim yoʻq doʻstu oʻrtoqlar bilan
Zap yigit-qiz, baxti barhaqlar bilan.
Mehnatkash, yoʻllari porloqlar bilan –
Gʻayrati daryoday qaynoqlar bilan
Yashnagay shu ulugʻ lolazorim, hey.
MUQADDAS QOʻShIQ
Assalom, ona yurt, tonglar oʻlkasi,
Taʼrif-tavsifingning yoʻq nihoyasi.
Senga bagʻishlanur muqaddas qoʻshiq,
Bu – oʻzbek elining oʻz madhiyasi.
Koʻhna ota yurtim, qadim Turonim,
Oʻz beshik, oʻz tilim, shavkatim, shonim.
Yetti iqlim ichra tengi topilmas –
Tuproq, toshi oltin Oʻzbekistonim.
To bashar bor ekan, bor ekan quyosh,
Birlashgan elga yov otolmagay tosh.
Yovqur yigitlaring, lochin qizlaring
Gʻanimlar oldida egmaganlar bosh.
Dasturxoni ochiq, xirmoni baland,
Samoviy togʻlari nomiga monand.
Olamga mashhur ne zotlar Vatani,
Mehring qon-qardoshlar mehriga payvand.
Sen – toshqin Jayhunim, teran Sayhunim,
Sen – mening oʻtmishim, sen – yorugʻ kunim.
Yelkadosh oʻlkalar bilan hamnafas,
Shonli Turkistonim – Oʻzbekistonim.
Guling gulzor boʻlsin, qirlaring oʻrmon,
Daryolaring dengiz, koʻllaring ummon.
Hududing daxlsiz, yaloving yuksak,
Sen – Sharqning mashʼali, sen – dorulomon.
QAYTA KETMAS BOʻLIB KELDINGMI, BAHOR
Yeru samovotda Navroʻz nafasi,
Bogʻu boʻstonlarda andalib sasi,
Bu nafas, bu sasning yoʻq muqoyasi.
Qayta ketmas boʻlib keldingmi, bahor?
Dastlab tong chogʻinda koʻrgandim seni,
Soʻng Tangri togʻinda koʻrgandim seni,
Qizlar yonogʻinda koʻrgandim seni.
Qayta ketmas boʻlib keldingmi, bahor?
Malak holatinda koʻrgandim seni,
Qushlar qanotinda koʻrgandim seni,
Kuychi bayotinda koʻrgandim seni.
Qayta ketmas boʻlib keldingmi, bahor?
Hali aytilmagan taʼrifing qancha,
Sen to oʻru qirni aylanmaguncha
Bogʻlar gulga kirmas, ochilmas gʻuncha.
Qayta ketmas boʻlib keldingmi, bahor?
Qoshlari oʻsmalim, koʻzi surmalim,
Etak-etak gulli, bari burmalim,
Seni dunyoda hech kima bermalim!
Qayta ketmas boʻlib keldingmi, bahor?
Sen qayta yaralish, yoshlik timsoli,
Hayot baxsh etguvchi Masih misoli.
Sensiz odamzodning ne kechar holi?
Qayta ketmas boʻlib keldingmi, bahor?
Toʻrt faslning tanho malikasi sen,
Tugal goʻzallikning nihoyasi sen,
Oshiq-maʼshuqlarning tamannosi sen!
Qayta ketmas boʻlib keldingmi, bahor?
Yer birla osmonning tillaqoshi sen,
Aytar qoʻshigʻimning avval-boshi sen,
Oltin beshigimning safardoshi sen!
Qayta ketmas boʻlib keldingmi, bahor?
ARMON
Er yigit oʻzi uchun emas, eli uchun yashaydi.
Maqol
Bobomning orzulari amalga oshmas boʻlsa,
Yurgan yoʻlimda oʻlan, qoʻshiq qalashmas boʻlsa,
Qoʻshiqlarim bogʻlardan, togʻlardan oshmas boʻlsa,