Ertaklar

Yura katta, ahil oilada yashaydi. Bobosi, buvisi, dadasi va oyisi ishlaydi. Faqatgina Yura ishlamaydi. Chunki u hali bor-yo‘g‘i besh yoshda.– Qaniydi, ishlab, hammani xursand qilsam, – deya orzu qiladi Yura.Bir kuni oila a’zolari uni baliq oviga olib bordi. Bobosi va dadasining ovini havas bilan tomosha qilayotgan Yura baliq tutib, hammani xursand qilgisi keldi. Bobosi unga […]

Nelar bo‘lmas jahonda!..Yer go‘yo ters aylandi. –Doktorlikka, o‘rmonda,Yirtqich Bo‘ri saylandi. Ana, qarang,Tish qayrabO‘tirar shum shifokor.Yo‘lga boqar jovdirab, Tezroq kelsa deb bemor.Keldi ingrab Quyonvoy,Shalvirab ding qulog‘i.Qadamlari poyma-poy,(Balki, tortmas oyog‘i). – Qani, o‘tir.Xix-xix-xi…Darding nima?Ayt, inim.– Bo‘ri og‘a, Uch kunki –Tinmay og‘rir biqinim. Bo‘ri yaqin o‘tirdi,Dono bilib o‘zini. Biqin qolib,Tekshirdi – Quyonning chap ko‘zini.– Kechikamiz, dingquloq,Ko‘rmasak tez chora

Sher oshxona ochibdiO‘rmonda bugun,Yovvoyi va xonakiHayvonlar uchun. Pishar turli taomlarQozonda «jaz-jaz».Bo‘rivoy – o‘t qalovchi,Quyon – bosh oshpaz. Yumronqoziq masallig‘ –Tayyorlashda band.Ho‘kiz bobo – qorovul,Echki – ofitsiant. Oshxonaki – hashamdor,Ko‘rinmaydi gard.Eshikka xat yozilgan:«Tuyog‘ingni art!» Birin-ketin hayvonlarKeldi har yondan:Tog‘u qishloq, yaylovdanHamda o‘rmondan. Xo‘randalar behisob,Zo‘rg‘a yetdi joy.Kuchuk suyak buyurdi,Maymun – achchiq choy. Mushuk dedi: «Keltiring –Sutga to‘g‘rab non.Yo‘qmi,

Bo‘lgan ekan bir Ho‘tikSho‘x va qaysarroq.O‘g‘irlarkan qizlardanKo‘zgu va taroq. Boqar ekan ko‘zgugaTarab yollarin.Hayron qilib yurarkanEchki, mollarni. Ulg‘ayib ham, uning hechKirmabdi aqli.Bir kun egar bog‘lashsa,Chiqibdi jahli. Unga minmok, bo‘lganniUstidan otib,Dumalanib kulibdiQotib va qotib. Olgan chog‘da egasiTayoqni qo‘lga,Xoda qilib dumin u,Qochibdi cho‘lga. Yozda maysa chaynabdi,Yem yebdi qishda.Fermalarga kirarkanTunda tirqishdan… Bir kun ko‘rib qolibdiYuvvosh bir cholni.U munkayib yurarkanSilab

Oyisiga ergashibO‘ynab kelgan Tulkicha,Qo‘shni qari Bo‘rigaMaqtanib qoldi picha:– Ayiq katta bo‘larkan,Hech ko‘rmagan ekanman. Bo‘ri dedi gerdayib:– Men Ayiqni… yeganman!– Ko‘rdim xunuk hayvonni,Qo‘pol-u, chopar «g‘iz-g‘iz».–Xix-xi,Tishi uzunmi?Yeb ko‘rganman, u –To‘ng‘iz.– Uchrab qoldi daladaShoxi o‘tkir bir Taka…– Be-e, u tayyor o‘lja-ku,Ta’min totganman, uka.– So‘ng yo‘liqdi shudgordaTraktor degan narsa.Shovqin solib,Bo‘kirib,Quvladi bizni rosa.Bo‘ri dedi:– Traktor?Ko‘rmaganman hech uni.Lekin, uka, sog‘ bo‘lsak,Yeb

Tanishing men birinchi –«B» sinfda o‘qiyman.O‘ttiz beshta harfningBarin yaxshi «cho‘qiyman». Ayniqsa-chi, go‘zal «T»Ko‘zga darrov tashlanar.Chunki, oyim nomlariShu harfdan boshlanar. Farqin uncha bilmasdimAvval har xil don-dun yeb.Endi yoza olgayman«Makka» yoki «arpa» deb. A’lochiman sinfda,Tartibni ham o‘rgandim.…Faqat, bir kun domlagaChakki savol bergandim: «Nega bizlar dumsiz «X» –Yozdik «Xo‘roz» deganda?Voy, domlajon, sizningchaXo‘roz dumsiz ekan-da?!» Toy, Bo‘taloq, BuzoqlarO‘shanda xo‘b

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir bo‘ri bor ekan. Bo‘ri qo‘ylarga hujum qilaverib, cho‘ponlarning joniga tegibdi. Ular ovchiga arz qilibdilar. Ovchi bo‘ri izidan tushib o‘rmonga kiripti. Bo‘ri qo‘rqib o‘rmondan qochib chiqibdi. Ovchi uni tirqiratib quvipti.Quvaveripti, quvaveripti, bo‘rining tinkasi quribdi. Bo‘ri oxiri qochadigan joy topolmay qolipti. Shu vaqt to‘satdan qop ko‘targan bir chol uchrab qolipti.—

Bor ekan-da, yo‘q ekan, qadim o‘tgan zamonda bir chol-u kampir bo‘lgan ekan. Ularning bitta qizil xo‘rozi, bitta oq kuchugi va yetti echkisi bor ekan. Ularga yaqin joyda bir bo‘ri ham yashar ekan. Bir kuni kechasi chol-u kampirning uyiga bo‘ri kelibdi va ostonadan turib, ulibdi: Chol-u kampir hur-hur etar,Oqqina kuchuk vov-vov etar,Qizil xo‘roz quq-quq etar,Etti echki

Bir bor ekan, bir yoʻq ekan, bir qishloqda jajjigina bir qizcha bor ekan: u dunyoda tengi yoʻq, juda yoqimtoy qiz ekan. Oyisi uni jonidan ham yaxshi koʻrar ekan, buvisi boʻlsa undan ham yaxshi koʻrar ekan. Buvisi nevarasining tugʻilgan kuni munosabati bilan qizchaga bitta qizil qalpoqcha sovgʻa qilibdi. Oʻshandan beri qizcha qayoqqa borsa, shu chiroyli, yangi

Qadim zamonda bir podshohning uch qizi boʻlgan ekan. Bir kuni podshoh qizlarini yoniga chaqirib: – Meni qanchalik yaxshi koʻrasiz? – deb soʻrabdi. Katta qizi “dunyolar qadar” debdi, oʻrtancha qizi “quchoq-quchoq mehr bilan” debdi qulochini keng yozib. Podsho xursand boʻlib qizlarini bagʻriga bosibdi. Keyin oʻylanib qolgan kenja qiziga qarab, nahotki menga boʻlgan mehriga oʻlchov topolmayapti, deb