Ertaklar

Bir askar yoʻlda ketib borardi: Bir-ikki! Bir-ikki! Orqasida xaltasi-yu yonida qilichi. U, urushdan uyiga qaytmoqda edi. Yoʻlda unga juda xunuk va qari bir jodugar kampir uchradi. Uning pastki labi koʻkragiga osilib tushgan edi.— Salom, askar! — dedi jodugar kampir. — Juda katta xal-tang va ajoyib qiliching bor ekan! Chindan ham azamat askar ekansan! Har tomonlama […]

(Afandi qo’shig’i)Kovushim tangra qushim,Bog’larni kezgan kovushim.Sabzai obiravon ,Tog’larni kezgan kovushim. Kovushimni terisiXo’kizning o’rta belidan .Kecha u tushib qolibdi,Naqd, oyog’im panjasidan Naqarot:Kovushim tangra qushimBog’larni kezgan kovushim.Kovushim tangra qushimBog’larni kezgan kovushim. Meni sherigim bo’lib,Tog’larni kezgan kovushim.Kovushimni topolmayOvora-yu, men sarsonman.Kim uni topib bersaSuyunchiga men tayyorman. (so’z bilan)Suyunchisiga-chi bolalajonlar,Mana bu-bir poyini beraman. . .E-he-hey…y… Naqarot: Kovushim tangra qushimBog’larni kezgan

Chivinboy uchib borib, yantoq ustiga qo’nibdi. Yantoqning tikani uning tumshug’iga kiribdi. Chivinning qahri kelib, echki akasining oldiga boribdi: — Echki aka, echki aka, shu yantoqni esangiz-chi, — debdi. Echki: — Qoch, o’shanga meni ro’para qilma! Ko’m-ko’k o’t, barra maysa turganda, endi sening gapingga kirib, yantoqni eymanmi? — debdi. Chivin: — Xap senimi, shoshmay tur, to’g’ri

Non yopganda, non yopganda,Mening oyim, mening oyim. Issiq kulcha, issiq kulcha,Yopar doim, yopar doim. Kulcha juda mazzali,Sedanali, jizzali. Yegan sari yegim kelar,Rahmat oyi, degim kelar. Yegan sari yegim kelar,Rahmat oyi, degim kelar. Qo‘shiqlar

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, o‘tgan zamonda bir chol bilan kampirning bitta-yu bitta qizi bor ekan. Qizi bo‘y yetib, sovchilar qatorlashib kela boshlashibdi. Qiz hyech qaysilariga unamas ekan.Bir kuni chol bilan kampir qizlarini daryoning narigi tomonidagi qishloqda yashaydigan bir oilaga beradigan bo‘lishibdi. Buni eshitgan qiz rosa xafa bo‘lib yig‘labdi. Chunki qiz u tomonga kelin

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, bir er-xotin bor ekan. Ularning bitta-yu bitta o‘g‘illari bor ekan.Bir kuni xotin og‘ir kasal bo‘lib, o‘lib qolibdi. Ota-bola juda qiynalib qolishibdi. Oxiri bolaning otasi uylanibdi. Olgan xotini juda yomon ekan, o‘gay o‘g‘lini o‘tirsa — o‘poq, tursa — so‘poq deb chiqishtirmas ekan. Uni doim otasiga yomonlarkan. Nihoyat u, «bolangni yo‘qotsang,

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, tulki, baqa va kanalar do‘st tutinishgan ekan. Ular safarga otlanishibdi. U zoq yo‘l yurishibdi. Yo‘lda bir to‘p bug‘doy topib olishibdi. Uchovi ham «men olaman» deb talashib, janjallashib qolishibdi. Shunda kana:— Menda bir taklif bor, bunaqa qilib janjallashib o‘tirguncha, uchovimiz uch tomonidan yeya beraylik, bir qishga uchalamizga ham bemalol yetadi,

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, qadim zamonda bir boy o‘tgan ekan. U boyning kayf-safoga berilgan, erka bir o‘g‘li bor ekan. Otasi qarib, o‘ladigan vaqtida o‘g‘lini yoniga chaqiribdi-da:— Yolg‘iz bola — «yalmog‘iz bola» degan ekanlar. Sen hyech o‘nglanmading. Tirikligimda seni ko‘p ardoqladim, lekin o‘zimga ham, senga ham ziyon qilgan ekanman. Endi bo‘lgan ish bo‘ldi, o‘lar

Kunlardan bir kuni baxil bilan saxiy sahroda sayohat qilib yurishgan ekan. Baxil suv solgan meshining og‘zini hyech ochmabdi, oziq-ovqat solgan xaltasini yechmabdi. Saxiyning suvini ichib, nonini yeb yuraveribdi.Bir kuni saxiyning suvi ham, noni ham sob bo‘libdi. Ular charchab, quruq bir cho‘lda dam olgani o‘tirishibdi. Baxil o‘z meshidan piyolaga suv quyib ichibdi, xaltasidan non olib yebdi.