Osteoporose

DEEL MET VRIENDEN:

Osteoporose: oorzaken en ontwikkelingsfactoren

De reden voor de ontwikkeling van de ziekte kan langdurige blootstelling zijn aan roken, overmatig alcoholgebruik, stofwisselingsstoornissen, gastro-intestinale aandoeningen en andere factoren. Bij ouderen ontstaat osteoporose door een slechte vertering van calcium en sommige voedingsstoffen.

De meest voorkomende oorzaak van osteoporose is hormonale deficiëntie. Bij vrouwen wordt osteoporose meestal opgemerkt tijdens de menopauze. In dit geval ontwikkelt de ziekte zich niet door een tekort aan calcium in het lichaam (er is voldoende calcium), maar door een schending van de activiteit van botvormende cellen. Deze gebeurtenissen worden veroorzaakt door een schending van het hormonale evenwicht, dus in dit geval moeten vrouwen een gynaecoloog raadplegen en indien nodig hormoontherapie krijgen.

Broosheid van botten met de leeftijd is een natuurlijk fysiologisch fenomeen. Bij sommige mensen verlopen deze processen echter snel. Dit kan worden veroorzaakt door een aantal factoren, waaronder:

• Vrouwelijk geslacht;
• Europoid of Mongoloïde race;
• Dunheid van botten;
• Ouderdom (ouder dan 65 jaar);
• Aanleg voor erfelijke ziekten;
• Vitamine D-tekort;
• Frequent gebruik van bepaalde medicijnen (bijv. Corticosteroïden en anticonvulsiva);
• Een zittende levensstijl;
• Roken;
• Overmatig alcoholgebruik;
• Ziekten van het maagdarmkanaal;
• Stoornissen van de ovariële functie;
• Veranderingen in de hormonale achtergrond die optreden tijdens de menopauze;
• Aandoeningen van de bijnieren;
• Andere ziekten van de endocriene klieren.

Aan leeftijd gerelateerde (seniele) osteoporose ontwikkelt zich daarentegen als gevolg van calciumgebrek - wanneer de snelheid van de afbraak van botweefsel de snelheid van de vorming van nieuw botweefsel overschrijdt. Deze vorm van osteoporose is meestal specifiek voor mensen ouder dan 70 jaar. Volgens statistieken komt seniele osteoporose bijna tweemaal zo vaak voor bij vrouwen en wordt het in meer dan 95% van de gevallen geassocieerd met de menopauze.

Minder dan 5 procent van de osteoporose is te wijten aan andere ziekten of het gebruik van bepaalde medicijnen. Het is een vorm van secundaire osteoporose die ontstaat als gevolg van aandoeningen van de nieren, endocriene klieren en andere ziekten die leiden tot structurele functionele ziekten van botweefsel.

Ook de idiopathische vorm van osteoporose wordt onderscheiden (vooral bij jongeren). Het is een zeer zeldzame ziekte en de oorzaak is momenteel niet bekend. Idiopathische osteoporose kan zich ontwikkelen bij zuigelingen, kinderen en adolescenten waar alle hormonen normaal zijn. Bovendien hebben dergelijke mensen geen ziekten die leiden tot de ontwikkeling van osteoporose.

Soorten ziekten: classificatie van osteoporose

Afhankelijk van de verdeling worden de volgende onderscheiden:

• Lokale osteoporose;
• Systemische osteoporose.

Afhankelijk van de oorzaak is osteoporose onderverdeeld in de volgende gevallen:

Primair (gerelateerd aan de natuurlijke verouderingsprocessen in het lichaam):

1. Postmenopauzaal (type I);
2. Senil (type II);
3. Idiopathisch (bij middelbare en jonge kinderen).

Secundair (door ziekte of externe oorzaken):

• Reumatische aandoeningen, pathologie van bindweefsel (systemische lupus erythematosus, reumatoïde artritis, ziekte van Bexterev);
• In endocriene pathologieën;
• Bij bloedziekten;
• Pathologie van het maagdarmkanaal;
• Met nierpathologie;
• Met andere ziekten en aandoeningen.

Volgens morfologische criteria:

• Trabeculair (verlies van beenmerg);
• Corticaal (verlies van corticale stof);
• Gemengd.

Symptomen van osteoporose: hoe manifesteert de ziekte zich?

De ziekte kan lange tijd latent zijn. Vaak tast de ziekte de wervellichamen aan. Bij een enkele wervelfractuur is de ziekte vaak asymptomatisch en het pijnsyndroom is het gevolg van fracturen van verschillende wervellichamen. De meest typische symptomen van osteoporotische spinale letsels zijn pijnsyndroom en spinale misvorming (kromming). De pijn lijkt acuut en verspreidt zich langs de tussenwervelruimte naar de voorwand van de buikholte. Aanvallen treden meestal op als gevolg van een plotselinge draaiing van het lichaam, hoesten, springen, een bijl slaan of gewichtheffen. De pijn in de ochtend is dof, neemt overdag toe en neemt iets af als u naar bed gaat.

Symptomen van osteoporose, wat een indirecte manifestatie van de ziekte kan zijn:

• Vermoeidheid (dit duidt op een algemene zwakte of verslechtering van de stofwisseling);
• Frequente krampen in de kaken;
• Optreden van overmatige zorg in de tanden;
• Ernstige broosheid van nagels en hun neiging tot overlappen;
• Pijn in de botten en billen;
• Vroegtijdig grijs worden van haar (dit symptoom wordt zelden waargenomen);
• Tussenwervelschijfhernia (ontwikkelt zich als gevolg van kwetsbaarheid van botstructuren);
• Ziekten van het maagdarmkanaal;
• Pre-diabetische status en vroege symptomen van diabetes zijn een van de directe symptomen van osteoporose;
• Zwaar gevoel in het gebied tussen de schouders;
• Verminderde hoogte;
• Kromming van de wervelkolom;
• Spier zwakte.

Andere symptomen van de ziekte zijn onder meer gewichtsverlies, veranderingen in houding en frequente botbreuken (meestal van de wervelkolom, heup, pols), zelfs zonder traumatische effecten.

Patiëntbeweging bij osteoporose

Om de ontwikkeling van de ziekte te voorkomen, wordt het volgende aanbevolen:

• Hardlopen, wandelen, dansen en meer.
• Volg het advies van uw arts en blijf onder voortdurend toezicht.
• Het volgen van een gezond dieet rijk aan calcium, vitamine D. Consumeer meer calcium in oplosbare vorm (zuivelproducten); het gebruik van koffie, zoute voedingsmiddelen, roken, alcohol onthouden of beperken; magnesium, kalium, fosfor spelen een belangrijke rol bij de opname van calcium en het rantsoen voor deze elementen moet in evenwicht zijn; producten die rijk zijn aan silicium, zink, barium, koper, mangaan, vitamine C, vitamine E, D, K verdienen de voorkeur.

Diagnose van osteoporose

Diagnosemethoden:

• Klinisch onderzoek en verzameling van medische geschiedenis;
• Radiodiagnose (radiografie, tomografie, densitometrische methoden);
• Biochemisch onderzoek;
• Studie van biopsie.

Behandeling van osteoporose

Behandeling van osteoporose is gericht op het vergroten van de botsterkte. Bij milde vormen van de ziekte is het voldoende om calciumsupplementen met vitamine D in te nemen.

Bij vrouwen met ernstige of progressieve osteoporose tijdens de menopauze worden oestrogenen voorgeschreven om de progressie van de ziekte te vertragen. Oestrogenen worden vaak voorgeschreven in combinatie met progesteron voor behandeling of preventie.

Bisfosfonaten (zoledron, ibandron, alendron, clodroninezuur) zijn ook effectief bij de behandeling van osteoporose. Ze verminderen de dunheid van botweefsel, vergroten de botmassa en verminderen de kans op breuken. Veel experts raden aan om calcitonine in te nemen voor mensen met een gebroken ruggengraat.

Fluorideverbindingen helpen de botdichtheid te verhogen, maar de botten die in dit geval worden gevormd, worden broos. Wanneer mannen met osteoporose een laag testosterongehalte in hun bloed hebben, worden testosterongeneesmiddelen voorgeschreven.

Directe botbreuken veroorzaakt door osteoporose moeten ook worden gecorrigeerd. Bij een gebroken dijbeen is vaak een prothese nodig voor een deel van het bot. Als de ruggengraat is gebroken, wordt immobilisatie uitgevoerd, worden pijnstillers en fysiotherapie toegepast, maar vaak duurt de pijn lang. Wanneer de polsbotten zijn gebroken, wordt de botpositie vervangen en gepleisterd.

Complicaties van osteoporose en ziektepreventie

De belangrijkste complicaties van osteoporose zijn fracturen van de wervelkolom en perifere botten, wat leidt tot ongemak, tijdelijke invaliditeit en verhoogde mortaliteit.

Lichaamsbeweging behouden, zich onthouden van alcohol en roken, voldoende slapen, een normale hoeveelheid calcium in de voeding behouden (gemiddeld 1200-1500 mg per dag) en vitamine D kunnen de ziekte helpen voorkomen. Ook moeten de zonnestralen voldoende worden blootgesteld.