ДОСТАРЫМЕН БІРГЕ АКЦИЯ:
ДОНО АЛИФБО
Әліппе білім кеніші,
Дүниені таныстырады.
Жамалақ киген көктем,
Аспанға кемпірқосақ келді.
Дутор Дилдорды шертеді,
Қыздар алёр дейді.
Ер көктем шуылдап,
Ешкі мен ешкі.
Кеңістікке толы періште,
Сариш бәрінде бар.
Шие піскен,
Гала құстары жабысты.
Хандалақ хош иісті,
Ол әдемі.
Біздің ит тез шықты,
Зерттеуші және тапқыр.
Балапан ішпейді
Ол жүгеріден өтпейді.
Бұл тасбақа,
Тостаған бар тас.
Қызғалдақ толы төбелер,
Тиіндер айғайлайды.
Моштың қасында бұршақ бар,
— Мекке, — деді Бағриташ.
Бізде алмұрт бар,
Новвот екен шырыны.
Әдеп – күн сияқты,
Әдепті үй берекелі болады.
Пияз көз жасын төкті,
Нияз жылай бастады.
Менің қояным өте ұялшақ,
Қасымда болмайтын досым.
Суретті Розивой салған,
Рахмет, Қозы.
Суда жүзетін құс,
Құстар бір-бірімен үйіріледі.
Түлкі түнде жүреді,
Жыртқышты жинау.
Укки екінші
Ол қатты ұйықтап жатыр.
Ара ызылдайды,
Ниши өткір, дөңгелек.
Әтеш астық жейді,
Сосын ән айтады.
Әлем жасылға айналды,
Гүлдер күлгін кілем.
Жер – анамыз,
Ел үшін күйеміз.
Үйрек көлде қыстайды,
Ол балық аулайды.
Бүршік сондай әдемі,
Қызыл ерін.
Шоди лагмон пісірді,
Паккос Шодмонды түсірді.
Фарфордан жасалған шәйнек бос,
Ол шайға сәлем берді.
Жаңа мұң ұшады,
Тойға тиындар!
Міне саған қияр,
Жартысын қалдыр!
— Нұрулла АСТОН
ЗУККО АЛИФБО
Сәлем сәлем,
Даналықтың күні.
Бақшада бұлбұл сайрады,
Ол гүлге бекітіледі.
Даканг даканг әтеш,
Дон терар аканг әтеш.
Эльдор ертегі оқиды,
Элёр – тоқымашы.
Сізге піл керек пе?
Піл пайданың серіктесі ме?
Гүлдей көбелек,
Қанаттар кемпірқосақ.
Күміс құсы жарқырайды,
Бақыт жолына шақырады.
Өзіне ұнамайтын жұмыстан қашады.
Мың сылтау табады.
Гүлі кішкентай,
Қойшы ессіз күйде.
Сағындым елімді,
Біз көктемді қарсы алуға шықтық.
Сұңқар көкке қарайды,
Лейлек жазды іздейді.
Маймыл сияқты мазақ ету
Мысық тасқара дейді.
Инелік ақырады,
Қанатын қағып, сықырлайды.
Аспанда ай жарқырайды,
Бір уыс шаш тоқтайды.
Парда пісірілген ірімшік,
Парпи шайбаны тастады.
Қарға қысты жасырады,
Қарды көргенде ыңырсып кетеді.
Насыбайгүл - хош иісті жұпар,
Әлемді иіскеңіз.
Тышқан сәбізді кеміріп,
Е, ол кеміріп, семіріп бара жатты.
Алтын тақа табылды,
Қақпаға сүрініп кірді.
Біз жүзім терген кезде,
Біз кәстрөлге меласса жасадық.
Губернатор жапырақ лақтырды,
Әли оны құлатты.
Қырманның астыққа толы екенін сездік,
Қонақтарға нан қоямыз.
Жаңбыр жауып тұр
Жоталары таулы.
Құрметті достар,
Жел сияқты ысқырықтар.
Шошқа өрік туды,
Екі уыс терлеңіз.
Менің орамым айналады
Ол еріксіз күрсінді.
Арыстан шырынды ұнатпайды,
Бұл балмұздаққа ұқсамайды.
Торғай құртты тауып алды,
Читтак оның артынан жүгірді.
Міне саған қияр, Ярминді маған қалдыр.
— Нұрулла АСТОН