Har bir inson hayot yo‘lida o‘zidan keyingilarga biror narsa qoldiradi. Kimdir o‘zining mehnati bilan to‘plagan boyligini, kimdir ilmu donish va hunarini, yana kimdir esa nomi bilan bog‘liq ezgu xotiralarni meros sifatida avlodlariga hadya qiladi. Meros bu – nafaqat moddiy narsalar, balki oilaning tarixini, qadriyatlarini va ajdodlar orzusini o‘zida mujassam etgan bebaho xazinadir.
Oilaviy boylik esa bu faqatgina oltin-kumush yoki qimmatbaho uy-joy emas. Bu – ota-bobolar tomonidan qo‘lga kiritilgan tajriba, oilaga xos an’analar, avloddan-avlodga o‘tuvchi hunar, vijdon va halollik bilan to‘plangan obro‘ hamdir. Masalan, bir kulol oilasi ajdodlaridan qolgan hunar orqali nafis idishlar yasaydi, bir bog‘bon esa bobosidan qolgan bog‘chilik sirlarini bilib, shirin mevalar yetishtiradi. Bu boyliklar nafaqat oila a’zolarini, balki butun jamiyatni boyitadi.
Ba’zi oilalarda meros sifatida muqaddas buyumlar yoki maxsus odatlar saqlanadi. Bobolardan qolgan eski kitoblar, ajdodlar yozgan xatlar yoki bir necha avlod yashagan eski hovli – bularning barchasi oilaning tarixi va ruhini o‘zida aks ettiradi. Bu narsalar nafaqat moddiy qiymatga ega, balki ularda oilaning yuragi, orzulari va fidoyiligi mujassamdir.
Biroq merosni saqlab qolish va undan unumli foydalanish ham katta mahorat talab qiladi. Oilaviy boylikni asrash, uni rivojlantirish va to‘g‘ri yo‘naltirish uchun dono qarorlar qabul qilish lozim. Ko‘plab oilalar noto‘g‘ri boshqaruv yoki kelishmovchilik tufayli boyliklarini yo‘qotib qo‘ygan. Shu bois, merosni faqat moddiy jihatdan emas, balki ma’naviy tomondan ham qadrlash, uni kelajak avlodlarga to‘liq va yaxlit holda yetkazish muhimdir.
Har bir oilaning o‘ziga xos hikoyasi bor. Bu hikoya har bir avlodning qo‘shgan hissasi bilan boyib boradi. Bobolarimizning orzulari, mehnati va qoldirgan boyliklari bizga nafaqat meros, balki mas’uliyat ham yuklaydi. Shunday ekan, biz oilaviy merosni faqat saqlab qolish emas, balki uni yanada yuksaltirishga, unga o‘z hissamizni qo‘shishga intilishimiz kerak. Chunki haqiqiy boylik – bu nafaqat egallangan mol-mulk, balki oilaning qadriyatlari, tarixi va yuragimizda saqlanib qolgan mehr-muhabbatdir.
Meros – bu vaqt ichida qurilgan ko‘prik, oilalar tarixini avlodlardan-avlodlarga yetkazuvchi bebaho xazina. Bu xazinani to‘g‘ri qadrlash esa kelajak avlodlar oldidagi eng muhim burchimizdir.
