Filosofische psychologische opvattingen van Al Farabi

DEEL MET VRIENDEN:

Al Farabi's psychologische opvattingen

 

In de Middeleeuwen woonden en werkten een aantal wetenschappers en denkers in Centraal-Azië. Ze ontwikkelden zich niet alleen uit religieuze wetenschappen, maar creëerden wetenschappelijke werken die door de hele wereld worden erkend op dergelijke gebieden van wetenschap: wiskunde, filosofie, astronomie, geneeskunde, pedagogiek, anatomie, ethiek-esthetiek, psychologie en andere wetenschappen. Deze werken werden niet alleen gelezen door de lezers van Centraal-Azië, maar ook door de vooruitstrevende denkers van de hele wereld die ze als leerboeken gebruikten. Een van die geleerden was Abu Nasir Muhammad Ibn Tarkhan (Al Farabi) die werd geboren in de stad Farab in 870-950. Farabi maakte de werken van Aristoteles en Plato wijdverspreid in Centraal-Azië, dus werd hij de tweede leraar in het Westen genoemd.

Onder de werken die door Farabi zijn geschreven, zijn we geïnteresseerd in zijn werken over filosofie, pedagogiek, psychologie, ethiek en esthetiek. Volgens Farabi worden de morele kwaliteiten van een persoon gevormd onder invloed van de omgeving en het onderwijs. Farabi gelooft dat het concept van moraliteit nauw verband houdt met het menselijk karakter. Omdat elke karaktereigenschap ten goede kan worden veranderd. Op basis hiervan kan de menselijke moraliteit alleen maar ten goede worden veranderd. Volgens hem zijn er 4 obstakels voor de perfecte vorming van de menselijke persoonlijkheid:

1. gebrek aan respect

2. immoraliteit

3. variabiliteit

4. aarzeling

Daarnaast laat Farobi zich uit over de strenge en zachte opvoeding. Dit is op zijn beurt een van de belangrijkste ideeën en methoden van de onderwijspsychologie. Naar zijn mening zorgt buitensporige strengheid bij het onderwijzen van de student ervoor dat de leraar hem haat. In zijn ziel creëert hij een conflict met zijn leraar. Overmatige zachtheid in het onderwijs zorgt ervoor dat de student minachting voelt voor de leraar. Hij realiseert zich dat hij probeert zijn leraar te bedriegen en uit te lachen. Hoewel Farobi geen specifieke werken op het gebied van psychologie schreef, interpreteerde hij de grondslagen van Plato's (Aristoteles) psychologie, aangepast aan de lokale omstandigheden, en als gevolg daarvan werden psychologische wereldbeelden gevormd die typerend zijn voor Centraal-Aziatische filosofische opvattingen.

Farabi's opvattingen op het gebied van wetenschap beïnvloedden de denkers die na hem leefden - Beruni, Ibn Sina, en op hun beurt beschouwen deze denkers Farabi als hun leraren.