DEEL MET VRIENDEN:
We presenteren onder uw aandacht de gedichten van Zulfia Israilova.
De lente is gekomen om je te ondervragen
Op koele ochtenden bloeit amandel
Paarse lip, spring op de grond,
De vlucht van vogels, de zachtheid van de wind,
Lente in fluwelen valleien, heuvels ...
Hoeveel hield je van me, lente,
Je was gefascineerd door abrikozenbloesems.
Zoals elke ontwaakte knop leven schonk
Je wreef het in je ogen en kuste het.
Hier, mijn liefste, de lente komt weer,
Hij zocht je, hij zwierf rond.
Hij pakte je bij de kraag en vroeg je,
Ook hij was jong en trok zich terug.
Terwijl ze je volgen, in de wind,
Hij ging op zoek naar de tuinen waar je in liep.
De schoonheid van schrijven,
Hij zocht naar de groene oevers.
Toen hij het niet kon vinden, raakte zijn geduld op,
Hij nam zijn hoofd naar de kliffen.
Op zoek naar een boom in de bergen van Farhod,
Hij gooide de rots van de berg in de beekjes.
Een van de eerste herders die naar de bergen ging
Waar is de dichter, zei de ondervrager.
Stilte in de bar, frustratie,
Ik ben moe, ik kan er niet tegen ...
Daarna ging hij beleefd naar bed,
Hulkar en Oman kusten elkaar op het gezicht,
Tranen welden op in mijn wangen
Langzaam vertelde hij me over zichzelf.
Maar ik kan je niet vinden in mijn bed,
Op een gegeven moment staarde hij lang.
Het was weer winderig, en het dwaalde,
Hij vroeg me en brak mijn hart:
'Ik wou dat ik had gelachen toen ik aankwam.
Een rivier stroomde mee met het lied
'Mij alleen vragen of ik geluk heb.'
Wikkelde je me in poëzie?
Waarom abrikozenbloesems niet bevriezen,
Krullend haar dat in de hand zwaait?
Waarom de vreugde die ik bracht
Komt hij niet naar buiten om te schrijven?
Wat een heerlijke ochtend
Kemal vulde mijn brede geest.
In haar kleurrijke, boeiende lied
Ik heb altijd mijn schoonheid gezien.
Waar is die zanger, die dromerige kerel?
Waarom zijn er tranen in je ogen, lol?
Waarom een zwarte jurk, wit in je haar,
Waarom ben je dit voorjaar zo onzorgvuldig? '
Hoe kan ik loldir tongen beantwoorden,
Heb je de bar gepakt, ik kwam naar je toe.
Hij liep ook met verdriet,
Ik kan niet naar de grafsteen kijken.
Hij liep in doodsangst naar de boom,
De knop werd wakker en slachtte triest.
Instabiel met je geheugen,
De bloemen maakten een knop.
De geur van rozenbasilicum
Een zacht liedje dat het stro bedekte
Hoe dichtbij dit liedje is,
Hoe vitaal, vol vuur.
Bedekt in de lente, in de hand waar je van houdt
Je stem klonk levendig, welsprekend.
Je bent niet dood, mijn lief, je leeft,
Ik kan nog steeds niet ademen zonder jou.
Hijra zit in mijn hart, jouw woord ligt in mijn hand,
Ik zing leven, de pijn van terugtrekken.
Je droomt 's nachts, ik herinner me de dag,
Zolang ik leef, jij ook!
Naar mijn vorige leven
Plotseling bladerend door mijn levensboek,
Ik heb geen spijt van het vorige leven.
Ik glimlachte in plaats van te glimlachen.
Als je moet kussen - ik hou van gek.
Is het zijde, chitmo of kimkhob,
Ik gaf niet om de rijkdom van mijn hart.
Het leven dat me omhult is de zon,
Elke les vereist een nieuw nummer.
Ik heb geen spijt gehad van het vorige leven,
Het is net als mijn leven dat ik in niemand zie:
Ik hield van,
verwend
Ik verloor,
Ik brandde,
Ik wist wat eer was.
Dit is een levende! ..
ik mis je
Ik kijk uit naar de lente van deze dagen,
Er zit geen jeugdgras in het lichaam.
Net als de herfst zegevier ik,
De vruchten worden ook geringd vanaf de takken.
Ik kijk uit naar de lente van deze dagen,
Eenzaamheid verplettert mijn ziel.
Ik ben niet de enige, ik sta in de rij,
Wat zoek je nog meer?
Ik kijk uit naar de lente van deze dagen,
Transparante, heldere melodieën zijn hartverwarmend.
Hoe dan ook, ik ben de pen beu,
Praat snel met je en ga zo door met de goede inhoud.
Ik kijk uit naar de lente van deze dagen,
Zo uniek als mijn eigen veer.
De lente komt niet terug, brandende sneeuw,
Of een handgekiemd jong boompje.
Ik kijk uit naar de lente van deze dagen ...
Kan zijn
Het gras is nat als de bliksem in je ogen,
Kleurbreuk, liptremor is een mysterie.
Misschien het gevoel verstikken en naar believen zwijgen
Geef me alsjeblieft kracht, wees geen gevangene?
Je wilt je jeugd als weduwe begraven,
Hij is de enige natuur die kan gedijen.
Misschien is de persoon die je de dame van geluk noemt -
Is het te laat voor de geest om het te willen?
Als je weet, een storm die een boom breekt,
Als het ontspruit, zal het weer ontkiemen.
Waarschijnlijk niet, andisha, vermoedt,
U slikt uw recht op geluk in, uw handelingen zijn muf?
Het halve lot is als een gebroken spiegel,
De noodzaak van leven is geluk en vastberadenheid.
Misschien verwelken de negen bloemen onbewust,
Moet u de orde van puur gevoel ingaan?
Waar is mijn vreugde ...
Ongelezen brief,
Niet-geweven sieraden
De behoeftigen lagen in een kist,
Langer,
Gooi het in een afgelegen hoek
Een chirurgisch mes is als een keizersnede!
Vrede zij met u!
Hoog boven de geschenken,
Wees selectief,
Vreugde!
Waar is die onomkeerbare vreugde?
Ik kan niet gepakt worden, onschatbare bisot!
Qatar
Weg van de ogen, de woorden, de handen
Je bent vandaag vijftig jaar oud.
Alsof het gras vijftig jaar oud is -
De zon voedt zich als een vijftigjarige.
Het is alsof je op pen of papier schrijft
Vijftig jaar oud volwassen en dichtbij.
Allemaal echt, denkbeeldig en denkbeeldig,
Hijran, liefde, regen en bliksem.
(O Arabieren, geprezen zij u,
Uw wijsheid is tot mij gekomen.
Jij zegt. “De langste, langste afstand
De weg tussen het hart en de tong.
Dit is een lange weg vanaf het begin,
Ik streef van hart tot hart.
Ik gooi een brug uit het gedicht
Sorry voor de wijze Arabier).
Vernietig de ponamisol-scheur
Ik ga je huis niet binnen,
Tot nu toe geen geluk en vriendelijkheid,
Het spijt me dat te horen.
Maar de vriendelijke rivaliserende jam van vandaag,
Ho, liefde als vriend, ho als rivaal,
Net als in sprookjes, ben ik dat ook.
Ik ben hier, en ik ben blij dat je er bent.
Darkor is noch een basis, noch een net,
Plaats beide bladeren en kom op de druppel Q
Nu heb je pijn en vrede
De vortex zal het waarschijnlijk overnemen.
Langzaam zet je een leeg glas,
Roem en dronkenschap.
Begrijp me echter niet verkeerd.
Je kijkt onverschillig naar een punt,
Alsof iedereen was verdwenen
Ineens voel je je alleen.
Moge je je hand uitstrekken,
Kan zonder vuur branden.
Het handvat is onstabiel
En je zult niet teleurgesteld zijn.
Omdat een druppel op de bodem van het glas
Tot de tranen van een nachtegaal -
Transparant, droog, vol vlammen
Het brandt zonder vlammen,
Er is geen vreugde, geen plezier in.
Je kunt dit bloed niet drinken.
Wie weet wat het is? Lever bloed,
Tranen in je ogen die niet huilen?
Of kus een vreemde lip fig
Vocht verborgen in het graslichaam?
Of lafhartig houden van zwakke moed
Tweekoppige zweep.
Of het hart van een vrouw
Een gebroken druppel door het ijs aan te raken.
Wat het ook is, deze wees drop,
Ik ben, ik ben, ik ben alleen
Je houdt deze val voor het vuur,
Drinken, dit is misschien noch leuk, noch geluk!
1962
Wat voor problemen heb je gedaan, mubtalo
De afgelopen maanden waren vervuld van verdriet,
De tong vond geen enkele troost.
Ik zit vast in een sleur
Wat een puinhoop heb je gemaakt!
Het doet pijn om je ogen te openen
Ik wil me graag scheren.
Onvergeeflijke boeken en pennen,
Mijn verzen kreunen.
Is het zo onschuldig, zo puur
Is er zoveel liefde in de wereld?
Ondraaglijke wil, perceptie,
Absoluut lol geest, begrip.
Mijn hart, waarvan ik wist dat het als een berg was
Toen de vogel niet op zijn kop bleef staan?
Ik denk dat ik verdriet kan overwinnen
De wereld groeit weer, de vlek.
Ik smolt niet vanwege jouw liefde,
Judo, gelukkig niet te zijn,
Met jou om bij elkaar te blijven
Ik zal verbranden, ik zal het niet doen.
Mijn ziel wil jou
Nevara
Mijn neef kwam binnen als een put,
Hij scheurt het papier onder mijn pen vandaan.
Op dit moment maakte hij een laken en vloog de lucht in,
Zijn zwarte ogen volgen,
Het ziet eruit als een zak die wordt omsloten met een trekkoord
De voetstappen trillen
Papier, poëzie en bewustzijn verliezen
Ik ben blij je te zien,
Naq's grootvader was een scherpzinnige man.
Wenkbrauwen branden in de blauwe vlam.
Het bestaan van een nobel verleden is noodzakelijk,
De zon bloedt niet door de aderen.
Daka varrak helderblauwe ruimte
Hij streeft naar de bodem, een diepe droom.
Wat zit er in je verlangende borst, jongen
Jij iqbal, wat houdt iqbal voor jou in?
Zonder kleinkinderen natuurlijk de mensheid,
Hij zou het geluk ontdekken zoals hij ontdekte.
Waar ben je mijn hart
Hartwerk is ver weg
De wil is zwak.
Vrienden zijn ook veel in de buurt,
Maar ik ben alleen ...
Plots wordt mijn hart oud,
Bloed liep ook van mijn gezicht.
U zoekt een vertrouwenspersoon,
Volg je fantasie.
Waar ben je heen, mijn hart,
Uithoudingsvermogen en uithoudingsvermogen zijn voorbij.
Ik wil je gesprek
Mijn tong doet veel pijn.
Ik heb veel te zeggen
Ik verzoek u,
Mijn vrienden dat je huilt
Hij scheldt. Zijn Netay mannen?
Het maakt me niet cool
Het vuur dat brandde.
Netay, ik kan je niet bereiken
De weggegooid.
Mijn hart is verliefd
Hij staat erop het te vinden.
Wat kan ik doen
Mijn ziel wil jou
Zag je de tranen in mijn ogen?
Een doelwit op zoek naar wanneer je mist,
De manier waarop ze waren naar het graf.
Je bracht me een tijd
Nu elke keer dat ik een bloem neem.
Ik kwam. Ik bleef lang, ik was stil
Alleen in je lieve hoofd,
De lucht was helder en toch
De gefragmenteerde wolk kwam snel aan.
Sta in mijn hoofd in de lucht
Het was alsof hij in mijn hart was opgestaan.
Ik zie de tranen in mijn ogen
Hij vergoot ook tranen.
We huilden die dag op de heuvel
Je hief je hoofd niet op om te zeggen dat je kwam.
Vertel ze dat ze blij met je zijn
Zag je de tranen in mijn ogen?
ZONDER JOU
Kijk, ik heb een leven lang zonder jou geleefd
Wachten op de terugkeer van onherroepelijke geneugten,
Toen ik knielde aan het hoofd van je kist,
De kinderen grepen het verhoogde regime.
Sindsdien ben ik aan het naaien. Wat het schild ook is,
Op geluk, op lente, op winter, op verdriet.
Ik huil om iemands bloed
Het is alsof ik het uitspreid op een bruiloft.
Maar als ik blijf, is mijn hart eenzaam
Luister wanneer emoties je overweldigen.
Als je je zwak en dorstig voelt,
Ik stel een onbeantwoorde vraag:
Waarom ben je niet weggegaan terwijl je nog leefde?
Ik ben verliefd op de schoonheid van iemand die mooier is dan ik,
Het aantal trok me niet aan,
De hemel is open voor je ogen,
Laat ons je een mooie plek maken,
Waarom heb je me niet verlaten?
De vlek van verlies van leven wordt beheerst,
Vernedering kauwt op het knagende leven!
Ik zou het aan een vreselijk ego geven,
Zelfs als je weggaat, ben ik er kapot van.
Ik wist dat je ergens kon ademen
Deze complexe wereld leeft ook voor jou.
Je bent een vreemdeling, een duistere geest, een kooi,
Je huidige stap is groter dan gisteravond.
Waarom, waarom heb je me niet verlaten?
Ik weet dat jaloezie me heeft vermoord
Ik zou vervloeken wat je verkiest,
Ik ben niet in jouw voetsporen getreden, verdrietig als een schaduw,
Je zou voor mij leven in het leven,
Ik wachtte op het goede nieuws van je pen.
Ik leef in een trieste bestemming, ik deel,
Het is moeilijk om vreugde te creëren.
Waarom ging je niet weg terwijl je nog leefde
Je ging niet weg, je had geen controle?!