DERS. PEDAGOJİK EĞİTİM TEORİSİ OLARAK DİDATİK
I.PLANLAMA:
1. Bu didaktik, bir eğitim ve öğretim teorisidir.
2. Didaktiğin hedefleri ve temel kavramları.
3. Mevcut dönemde didaktik gelişiminin ana yönleri.
II. AMAÇ. Eğitim sürecinin bilimsel-teorik, metodolojik ve pratik temellerini, yani eğitim, öğretim ve öğrenme teorisinin içerik-özünü tanımlamak.
III. GÖREVLER.
1. Öğrencilere didaktik anlayışı kazandırmak.
2. Bu didaktik bir eğitim teorisidir.
3. Didaktiğin amaç ve hedefleri.
4. Didaktiğin temel kavramları.
5. Sürekli eğitim sistemi ve ortaöğretim özel, mesleki eğitim kavramı.
6. Modern didaktik sistemler.
7. Modern pedagojide eğitim paradigmaları: geleneksel, muhafazakar, bilimsel, hümanize, rasyonalist (bisiovist), teknolojik, ezoterik.
IV. TEMEL KAVRAMLAR: Didaktik; öğretim teorisi; genel didaktik; felsefe ve sosyoloji, siyaset bilimi; etnoloji ve pedagojik psikoloji; insan fizyolojisi; özel metodoloji; Eğitim; Eğitim süreci; eğitim ilkeleri; didaktik ilkeler; eğitim yöntemleri; eğitim araçları; eğitim şekli; bilgi, beceri ve yetenekler; öğrenme, öğretme, çalışma ve öğretme; organizasyon; didaktik malzemeler; bildiriler; didaktik yetenek; didakosentrik teknolojiler; paradigma; eğitimin bilişimleştirilmesi; yenilikçi eğitim; modelleme
V. METİNİN AÇIKLAMASI.
1. Didaktiğin bir eğitim ve öğretim teorisi olduğu
Didaktik, pedagojinin bağımsız bir dalıdır. Eğitim, eğitim teorisinin, yani hedeflerinin, içeriğinin, yasalarının ve ilkelerinin geliştirilmesiyle ilgilenir.
Didaktik, eğitim sürecinin genel yasalarını inceleyen pedagojinin bir parçasıdır.
Didaktik, "didasko" - öğretim ve "didaskol" - öğretmen kelimelerinden türetilen Yunanca bir kelimedir.
"Didaktik" kelimesinin gerçek çevirisi, eğitim teorisi anlamına gelir.
Bu terim bilime Alman pedagog W. Ratke (1571-1635) tarafından tanıtıldı. Didaktik adı altında, teorik ve metodolojik temellerini araştıran bilimsel bilimi anladı. Didaktiğin temel bilimsel temelleri ilk Ya'dır. A. Comenius (1592-1670) tarafından geliştirilmiştir. 1657'de Çek dilinde "Büyük Didaktik" yazdı. Didaktik adı altında Comenius, "herkese her şeyi öğretme sanatını" anladı. G. Pestalottsi, I. Herbert, KD Ushinsky, V. Ostrogorsky, P. Kapterev gibi ünlü bilim adamları didaktiğin özünün gelişimine büyük katkı sağladılar. Bu yönde didakslar Yu.K. Babansky, N. Gruzdev, M. Danilov, B. Yesipov, L. Zankov, M. Skatkin de çok çalıştı.
Didaktik, "Neden öğretmeliyiz", "Neyi öğretmeliyiz", "Nasıl öğretmeliyiz", "Ne ölçüde öğretmeliyiz", "Kime öğretmeliyiz", "Nerede öğretmeliyiz" gibi pedagoji sorularına cevap arar. öğretmek", "Neyi kullanarak öğretmeliyiz?" .
Genel didaktik ise belirli konuların yöntemleriyle çok güçlü bir şekilde bağlantılıdır, bilgilerine dayanarak genel öğretim yasalarını ortaya koyar ve aynı zamanda her konunun öğretim yöntemleri için genel bir temel görevi görür.
Didaktik, öğrencilerin kapsamlı eğitiminin hedeflerini karşılayan genel yasaları öğrenme görevini belirler.
Didaktikte eğitim organizasyonunun genel konuları, eğitim sürecinin özü, eğitimin içeriği, eğitim yasaları, eğitim ilke ve yöntemleri ve örgütlenme biçimleri ele alınır.
Öğretme süreci, pedagogun öğretme faaliyetini ve öğrencilerin özel olarak organize edilmiş bilişsel faaliyetini içerir. Burada, bu süreçlerin analizine odaklanalım. Öğretmenin mesleğinin toplumsal temellerine dayalı eğitimdeki yönetici rolü, atalarının zengin deneyimlerini, insanlığın yüzyıllar boyunca edindiği başarıları bilgi, çalışma, iletişim, genel ilişkiler, estetik ve ahlaki görüşler.
Didaktik ve metodoloji güçlü bir bağlantı ve karşılıklı bağımlılık içindedir. Didaktik, öğretimin genel yasalarını inceler. Belirli bir konunun öğretilmesinin belirli özellikleri, özel yöntemlerle geliştirilmiştir.
Özel didaktik, pedagojik bilimlerin ana dallarından biridir, öğretim yöntemleri, yöntemleri, biçimleri ve belirli konuları öğretme yolları. Genel didaktik kazanımlar temelinde gelişir ve yalnızca teorik genellemelerine dayalı olarak gelişir. Belirli bir konuya uygulanan didaktik kurallar, o konunun genel yönlerini düzenler ve öğretimin evrensel yönlerini gösterir.
Didaktiğin diğer konularla bağlantısı. Eğitim süreci, toplumun gelişiminin sosyal, ekonomik ve politik koşullarına, insanların faaliyetlerine ve hayati ihtiyaçlarına, modern bilim ve teknolojinin kazanımlarına ve tüm öğrencilerin kişisel niteliklerine yönelik büyük taleplere dayanmaktadır.
Didaktik alanındaki sonuçlar ona yeni meseleler getirir. Bu sorunları çözmek, diğer bilimlerin kazanımlarının maksimum etkili kullanımını gerektirir.
Toplumun ve çevrenin genel gelişim yasalarının bilimleri olarak felsefe ve sosyoloji, didaktiğin insanların yaşam ve faaliyetlerinin sosyal ve diğer belirli özelliklerini dikkate almasına yardımcı olur.
Siyaset bilimi, eğitimde siyasal olay ve süreçlerle ilgili didaktik konuların ortaya çıkarılmasına hizmet eder.
Etnoloji, didaktiğin, eğitimdeki ulusal deneyimlerin özelliği olan insanların ulusal özelliklerini doğru bir şekilde hesaba katmasına yardımcı olur.
Pedagojik psikoloji, eğitim sürecinde bilgi, beceri ve yetenek kazanma sürecinin psikolojik yasalarını ve ilkelerini dikkate alma fırsatı sunar.
Eğitim sürecinde insan fizyolojisi, insan vücudunun yapısının belirli özelliklerini ve sinir sisteminin çalışma yasalarını, rollerini, önemlerini ve belirli görevlerini göstermeye yardımcı olur.
Özel metodoloji, didaktiğin, bireysel konuların öğretilmesinde farklı eğitim biçimlerinin ve eğitim araçlarının kullanımının özelliklerini açıkça dikkate almasına yardımcı olur.
2. Didaktiğin hedefleri ve ana kavramları
Didaktiğin ana görevi, genç nesli bir bilimsel bilgi, beceri ve nitelikler sistemi ile donatmaktır.
Bütün bunlar, öğretmenin eğitim, öğretim ve gelişim görevlerinin uygulanmasına yansıtılmalıdır. Bu temelden hareketle, eğitim sürecinde öğretmenin edindiği bilgileri öğrencilerine öğrettiği söylenebilir. Onları eğitim faaliyetlerinde beceri ve yeterliliklerle donatır. Aynı zamanda öğrencilerde dünya görüşü ve ahlaki standartlar oluşturur, ilgi ve yetenekleri geliştirir, bilişsel aktivitelerini artırır. Öğretmenin etkinliği, öğrencinin kişiliğinin amaçlı oluşumu için büyük fırsatlar açar. Daha doğrusu tüm eğitim sürecini planlar, bu süreçte öğrencilerle ortak etkinlikler düzenler. Öğrencilerin zorlukların üstesinden gelmelerine yardımcı olur ve bilgilerini ve tüm öğrenme sürecini teşhis eder. Buna karşılık, öğrenenlerin etkinliği, eğitim sürecinde öğrenmeye, bilgi, beceri ve yetenekler edinmeye, kendini topluma yararlı etkinliklere hazırlamaya yöneliktir. Öğrencilerin eğitim sürecindeki faaliyetleri çok yönlü bir hareketi temsil eder ve bu hareket onlara bilişsel görevleri çözmede büyük ölçüde yardımcı olur.
Didaktiğin temel kavramları arasında eğitim, eğitim süreci, eğitim ilkeleri, eğitim yöntemleri, eğitim biçimleri, eğitim araçları, bilgi, beceri, yeterlilik, öğretme, okuma vb. yer alır.
Eğitim, özel olarak eğitilmiş uzmanların yardımıyla öğrenciye bilgi verme ve bunlarda beceri ve yeterlilikler oluşturma, bir kişiyi hayata ve bir kişi olarak çalışmaya bilinçli olarak hazırlamanın bir yolu olan bir süreçtir.
Eğitim, bir kişinin fiziksel ve ruhsal gelişim süreci, bazı örnek faaliyetlerde bilinçli gelişimi, sosyal bir model olma çabası ve çok yönlü mükemmellik anlamına gelir.
Eğitimin temel görevi öğrenci yetiştirmektir. Aynı zamanda aile, üretim ve diğer alanlar için bilgi kaynağı görevi görür.
