Науаи «Насоим ул-махаббат» («Махаббат желдері») кітабында: Мәулана Атой Балхта болған. Исмаил әкесінің ұлдарының бірі.
АРНАЙЫ
ГАЗЕЛЬ, ЖЫЛҚЫ
Атой (Атой) – XV ғасырда Самарқанд, Бұхара, Балхта өмір сүрген, түрік, парсы тілдерінде қалам тартқан классик ақын. Әлішер Науаи «Насоим ул-махаббат» («Махаббат соққылары») кітабында ақын туралы былай деп жазады:
«Мевлана Атойи Балхта болар еді. Исмаил атаның (Ахмад Ясауидің інісі Ибраһим отаның баласы) балаларының бірі дервиш және мейірімді, мунбасит (жүзі ашық) адам болған. Өз заманында оның поэзиясы атроктар (түрікшелер) арасында өте танымал болды. Бұл matla 'aningdurkim:
Ол су жағасында паритек отыр деп ойлайды (v),
Нәзіктік болғандықтан оны сумен жұтуға болады.
Өлеңде кінә бар. Бірақ Мевлана түркі сөздерін көп айтатын.Рафон жеткіліксіз. Мола Балх ауданында... »
Атойдың девонның мұқабасында және қолжазба соңында «Девони ханзада Атойи» деп аталуының өзі де Атойдың шейхтар әулетінен шыққанын айтуға негіз береді. Науаидың айтуынша, Атойи де Ұлықбек сарайындағы ақындардың қатарында болған.
Атой Ғазалнавис – лирик ақын. Оның өлеңдерінде махаббат тақырыбымен бірге мамыр айы да жырланады. Кішкентай өмірдің қуанышы оның барлық сұлулығымен және дәмімен сипатталады. Мамыр Атойында Омар Хайям рубаилар мен Хафиз ғазалдарында өмірдің символы болып табылады.
Атойдың лирикасы халықтық сөз тіркестеріне, өрнектерге, ертегідегі мақал-мәтелдерге толы. Ол өз ғазалдарын негізінен түс Рамаллада жазған; жеңіл салмақты, қысқа өлеңдер, қарапайым сөздер, қарапайым және жатық стиль. Сондықтан да оның өлеңдері халық әніне айналған. Атой Таджохули сонымен қатар орифона, лаф және наср сияқты көрнекі құралдар мен әдістерді жасады.
Бізге Атойдан 260 қарақұйрық бар девон келді. Девонның шамамен 16 ғасырда көшірілген қолжазба көшірмесі Санкт-Петербургте сақтаулы. Ақын өлеңдерінің үлгілерін 1927 жылы А.Н.Самойлович басып шығарды. (Шағатайский ақын XV века Атай. Zapiski kollegii vostokovedov. P. v`sh. 2. L., 1927) 1948 жылы құрастырылған «Навои замандастары» жинағында Ходи Зариф өзінің 88 ғазалын жариялады. 1958 жылы Атойдың өлеңдері диуана болып басылды.
Ақын поэзиясы туралы көбірек сөз еткен зерттеушілердің бірі – Е.Рустамов (ХV ғасырдың бірінші жартысындағы өзбек поэзиясы. М., 1963. «Әдебиет тарихы», Т., 1963, 1965, 1976) және бес томдық. Өзбекстан ҒА-ның Тіл және әдебиет институтында жарық көрген (Өзбек әдебиеті тарихы, 1-том, Т., (1977)) өлеңдері «Таңдамалы шығармалардан» (Т., Ұзадаби басылымы, 1958) алынған.
ҒАЗАЛДАР
* * *
О, ораза ұстаған шуақты ай, нетти, не болды?
Ал, тістері түйіліп, нетти, не болды?
Мен саған себеп айтайын,
Әй, бауырым, нетти, не болды?
Басқаға қарасаң,
Жүр, бұл менің әкелерім, нетти, не болды?
Мені кейде жаврмен, кейде флиртпен өлтір, сен,
Расында, менің гузарым жоқ, нетти, не болды?
Ей, жаным, Фарход меңгілік,
Мен сүйетін әлемге тара, нетти, не болды?
Атойидин айарсен бір бөлшек суук сөз,
E lips shahdu қант, нетти, не болды?
* * *
Жүзіңнен алыстап қарасам,
Нетармен бұл жарықты көзден көреді.
Мен сенің ерніңді қайдан көрдім, ұят болдың
Ол каннабисті топтың ішіне тығып қойған.
Сізді оқығаным біртүрлі
Сұлтанның дарбадарнимен тең екенін.
Бейтаныс адамды сору үшін, патша
Мәселе мынада: ғалам құрметті ме?
Саған мойынсұнсам, мен кінәлі емеспін,
Zabun aylar love sheri narni.
Ракибу захид ахимдин куярлар,
Бале, шөп әрбір құрғақ шайырды күйдіреді.
Атой жаныңды сүйді,
Шындық жолында шындықты жақсы көреді.