БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Агар дар пойҳо бӯи ногувор пайдо шавад, табобаташ осон аст
Бо гарм шудани рӯзҳо, пойҳои аксари одамон арақ мекунанд. Баъзеҳо ҳатто аз бӯи ногуворе, ки аз пойҳояшон меояд, ба нороҳатӣ дучор мешаванд. Барои пешгирӣ кардани ин, метавон аз усули оддӣ, вале самараноки зерин истифода кард.
Дар сурати пайдо шудани бӯи нохуш аз пой, шомгоҳон пойҳоро бо собуни ҷомашӯӣ хуб шуста, сипас пӯсти дуби хокаи онро (дар дорухонаҳо дуби сиёҳ ҳам дорад) шуста, ҷӯроб пӯшидан лозим аст. Субҳ шумо метавонед ба осонӣ пойҳоятонро дар оби хунук бишӯед ва корҳои муқаррарии худро анҷом диҳед.