Хайр, сенарияи аввалин воқеаи муаллими ман

БО ДӮСТОН мубодила кунед:

Чорабинӣ дар саҳнаи мактаб баргузор мегардад, ки дар он хонандагони синфи 4, омӯзгор ва барандагони онҳо иштирок мекунанд.

Сахнаи мактаб бо пуфакхои гуногун ва гулхои зебо ба таври махсус идона оро дода шудааст.

Дар зери садои карнайхо ду кудаки муждарасон ба сахна мебароянд.

Хабардиҳанда 1:Одамон, одамон

Бодом дар боғ парвариш карда мешавад.

Нагӯед, ки ман нашунидаам,

Онҳое, ки шуниданд, табассум накунанд.

Хабардиҳанда 2:Имруз базми хатми хонандагони синфхои 4-уми мактаби мо барпо мегардад.

Хабардиҳанда 1:Ҳама ба хатм даъват карда мешаванд.

Хабардиҳанда 2:Мардум ба базм шитоб мекунанд.

Ду баранда ба саҳна медароянд.

Оғози 1:Ассалому алайкум, азиз устозлар, азиз талабалар!

Наргиза:Салом, падару модарони мехрубон, бобою бибихои азиз!

Дилшод:Имруз хонандагони синфи 4 тахсилоти ибтидоиро ба охир расонданд. Имруз барои онхо иди калон, чашни калон аст.

Наргиза:Бо ичозати шумо акнун писарону духтаронеро, ки сабабгори ҷашни мо ҳастанд, ба маҳфили худ даъват мекунем.

Дилшод:Писарону духтарони кишвари соҳибистиқлол,

Рӯи сурх, суханҳои ширин,

Ташнаи солими дониш,

Чашмони хандон.

Наргиза:Ту гули замони мо ҳастӣ,

Суханони нодири булбули шоди ту,

Бе моҳи равшану офтоб,

Хурду калон шуморо кафкубй мекунанд.

Мехриноз:Рузе, ки мо бори аввал ба мактаб омадем, дар хотир доред, рафик?

Шахриноз:Агар не, он вакт мо хеле хурд будем.

— Бале, 4 сол мешавад, ки хаш-паш мегуфтанд, имруз мо хатмкунандагони мактаби ибтидой хастем.

Шахриноз:— Хеч вакт мисли мо набуд,

Истиқлолият ба мо имкони илмро фароҳам овард.

Азизоне, ки арҷманди маънавиёту маърифатро доранд!

Хуш омадед, устодон ва меҳмонони азиз!

Як бегона ба ҷойи ҳодиса ворид мешавад ва

— Ман Муштар!

Меҳмон 1:Ин чӣ гуна сайёра аст?

Ном чист? Кӣ дар он зиндагӣ мекунад?

Хонанда:Номи ин сайёра биҳишт аст.

Мамлакати мо Узбекистонро таърифнопазир аст.

кишвари мо- Ўзбекистон мустақил.

вилояти мо- Бухоро.

ноҳияи мо- Ромитан.

Мактаби мо - Мактаби раками 1.

Рамзхои мамлакати мо – мӯҳр, парчам, гимн.

Хохиши мо - сулҳ, шукуфоӣ.

Ризк рўзаи мост -нон.

Сарвати миллии мо — пахта, гандум, шолй.

Мо мехоҳем илму одоб меомузанд.

Мақсади мо- Шахси комил будан ва ба Ватан хизмат кардан.

Меҳмон 2: Офарин, офарин! Саломат бошед

Халки шумо хушбахт аст, мамлакат обод аст.

Хонанда:Хуш омадед дустон ба сайёраи мо

Дар сарзамини узбеки мо мехмон бошед

Меҳмон 1: Чй хурсандй, чй ид

Чашм механдад, суруд садо медихад

Хонанда:Дар мамлакати мо ид ва туйхо бисьёранд

Нияту орзую андешахои нек бисьёранд

Ҳар як зарра мисли тилло қиматбаҳост

Хуш омадед ба шаби хатми мо.

Меҳмон 2:Чӣ шаби хатми олӣ

Ин шодй ба мо басанда аст

Мо ба шодии шумо самимона шарикем,

Шумо сазовори меҳмоннавозӣ ҳастед.

Дилшод:- Ватани бачагон гуфта чиро дар назар доред?

(Донишҷӯён яке паси дигар ҷавоб медиҳанд).

Дониёл:Ин кишвар зодгоҳи ман аст.

Моҳира:Ин кишвар сарзаминест, ки шумо ва мо аз он фахр мекунем.

Марҷона:Ин кишвар гаҳвораи муқаддаси ман аст.

Бенуқсон:Ин кишвар остона ва дари ман аст.

Феруза:Ватан аст, ки модарам ҳар шаб мегуфт.

Отабек:Ватан дуои падар аст.

Мирзохид:Ватан ҳама аст,

Он сарзамини зодгоҳ аст.

Хуни ноф рехт,

Он сарзамини муқаддас аст.

Калимаи Ватан муқаддас аст,

Худи Ватан муқаддас аст.

Ба Ватан хизмат кардан,

Қарз барои мо воҷиб аст.

Ҳама:Ба ту бош, эй ҷонам,

Ўзбекистон, Ватаним.

Беҳзод:Медонам, ки модарам ватани гарм аст.

Медонам мехри падар, гармии Ватани ту

Гаҳворае, ки дар синаам мепарварам, Ватани ман аст

Остонаи ин кишвар, гахвора барои ман Ватан аст

Хуршид:Аввалин мактабе, ки олам ба ман шинос кард, Ватан аст

Ҳамеша якҷоя - шарики ман - маҳаллаи ман - Ватани ман

Ба биҳишт намеравам, деҳаи ман хеле кӯҳна аст

Узбекистон-Ватан кони неъматхои ширин аст

Бонус:Дар хоки гули мукаддаси ин сарзамин

Пойхои мукаддасонро ба гуш расид.

Корнамоии бобоёни бузург

Тариф аз Мағриб ба Шарқ рафт.

Марҷона:Дар хафтоду ду раги баданам

Модари Томарис хуни рӯҳӣ дорад

Нодира, Увайси, Зебунисон

Рухи онхо хамеша ба мо мададгор аст.

Мавзӯъ: Роҳнамое, ки бобоям Ибни Сино навиштааст

Ҳамаро ба некӣ даъват мекунад

Ҳар касе, ки ватанро дӯст медорад

Рӯҳҳои бобоям ҳамеша истифода мекунанд

Ройгон:Вай ба халки худ истиклолият, озодй ва озодй бахшид

Фарзандони кишварро чун фарзанди худ дӯст медошт

Турони бузургвор хамеша аз ишк месухт

Ватандӯст буданро аз президенти мо омӯхтааст

  Писарбачае, ки парчам бардошта:Дониёр: Мардуми ман нияти орзуст

Ба дил шодй мебахшад.

Парчами мо дар олам аст,

Вай ба мамлакат бесарусомонй меорад.

Кӯдаке, ки мӯҳр дорад: Неъмат: Бузургӣ дар бренди мо,

Шумо медонед, ки он инъикос ёфтааст.

Мурғи Ҳумо роҳбарӣ мекунад,

Ҳадафи худро бидонед.

(Мусикии Шох менавозад, Писарону духтарон ракси).

 

Шахбоз: Мактаб макони наҷот аст,

 Он барои мо хамеша мукаддас аст.

Дар роҳи дониш,

Оғӯши азиз, роҳи шинос.

Отабек:Ҳар рӯз аз саҳар,

Кадам ба кадам.

Мо ба он тараф саворем,

Рафикон, биёед якчоя шод шавем.

Мавзӯъ: Алифбо ва арифметика дар пасанд,

Ҳама чиз боқӣ мондааст, ҳамааш дар ёдам аст.

Рақамҳо шиносанд, ҳарфҳо шиносанд,

Хондану навишта метавонад.

Сардор:Мо имруз бо ту видоъ мекунем,

Ин барои мо иди фарахбахш аст.

Дар дил андаке ошуфтааст,

Шумо дигар таълим намедиҳед, шумо муаллим ҳастед.

Зиёдулло:Дар дил як чахон мухаббат аст.

Мехрубон мисли модарам.

Вай навозишона хандид

Ба дил шодй мебахшид

Hamma: Дар назди ту таъзим мекунам устодам.

Шаҳризода: Навиштани дуруст, хондан

Чӣ тавр рафтор кардан

Савод ва илм таълим медод

Рохи равшан нишон дод.

Ҳама:Ман ба ту таъзим мекунам устодам.

(Суруди «Муаллимони азиз» ичро карда мешавад).

Рушана:Салом муаллим, салом муаллим,

Иди туро табрик мегуям,

Илм роҳи пеш аст,

Шумо ба мо нишон додед, мо хеч гох фаромуш намекунем.

Магар ту, аз хурдӣ,

Ба дасти ман, ки алифбо дошта бошад.

Сарамро навозиш намекунӣ,

Ба дилам, ки шодии бепоён овард.

Аз тахти дил ба ту имруз,

Шуморо бо мухаббат табрик мекунам.

Тамоми умр вафодор бошам,

Ман ба ватанам хизмат мекунам.

 

Дилшод:Дар бобати бо одоби мукаммал хондан, навиштан ва хисоб карданро ёд гирифтани мо мавкеи устодони мо дар зер бемислу монанд аст.

(Донишҷӯён аз эҳтироми устодашон шеър мегӯянд)

Феруза: Ба муаллими аввалини мо

Бори аввал охиста-охиста ба руи миз нишаст

 Дар дастони хурдакак калам.

Диле, ки маро ба дунё шинохт,

Ту барин одамеро фаромуш намекунам

Улуғбек:Забони модарии ман, забони аълои ман,

Мо онро қадр мекунем

Дарси хониши бобо

Мо мероси шуморо дар хотир дорем

Мирзо:Ба мудири шуъбаи илмй

Шумо бештари корро ба души мо мегузоред

Мегуфтед, ки чорум еп аст.

Шумо метавонед ба мо то нӯҳ бовар кунед,

Ба ту умре хоҳам, устод, то ҳазор сол.

Шохрух:Ба мураббии гурухи мо

Мо пайваста савол медодем,

Чӣ дуруст аст, чӣ адолат аст?

одилона дар дили мо,

Ту мисли офтоб медурахшид.

Эй устоди меҳрубон,

Саҷда бар ту, ҷалол бар ту.

Шоҳзода: Ба муаллими мусикии мо

Барои лаззат бурдан аз ҷодуи мусиқӣ,

Шумо ба ман тарзи дуруст иҷро карданро ёд додед

Мо имруз дар назди шумо таъзим хам мекунем

Нуре, ки бар дилхо медурахшад, муаллими азиз.

Мохира : Сурудхонй дар мусикй

Мо ба дилҳо хуш омадед

Намунае аз математика

Мо ақли худро пеш мебарем

Наргиза:Ба муаллими забони русии мо

Забони хешу табор омӯхтӣ,

Ман хеле босавод ҳастам.

Мо кӯшишҳои шуморо фаромӯш намекунем,

Муаллими забоншиноси мо, муаллим.

- Учител-Чӣ сухани зебо

Звонком для него начинад худо

S toboyu оид ба в гузошта otpravlyaetsya snova

I к знаниям верной дорогои ведет

Руқия:Ба муаллими мо, ки ба мо дар бораи табиат таълим медод

Ташаккур, муаллими азиз

Табиатро ошиқ кардӣ

 Шумо ӯро дӯст медоштед.

Дарк кардем асрори коинот,

Куххо, теппахо ва сохилхои дарьёхо

Акмал:Мо дар синфи табиат ҳастем

Мо ба сафар меравем

Гул ва баргҳоро чинед

Мо гербарий чамъ мекунем.

Марҷона:  Расмкашй ва кор ба муаллими мо

Офтоб, осмон, замин, хок,

Шумо шахсе ҳастед, ки рангҳоро муаррифӣ кард.

Хатогиҳо дар расмкашӣ,

Бе ягон дард таълим медодед

Дониёл: Агар мо бо спорт машгулем

Бадани мо омӯзонида шудааст

Андешаҳо ва ақли мо

равшантар аст.

Бенуқсон:Дарсҳои рӯҳонӣ

Мо дарсҳои шуморо гӯш мекунем

Ҳама: Мо намедонем, ки дар дарси муаллимамон чи тавр дилгир шавем

Мухаммад:Ба директори мактаби мо

Ишқи ту дарёи пурҷон аст

Дили ту дунёи беохир аст

Суханони шумо азизанд

Хазор рахмат ба ту, таъзим

Шахси азиз муаллим аст

Дилшод:Мо дар назди ин муаллимон хамеша даст ба сари сина таъзим мекунем (донишҷӯён таъзим мекунанд).

 

Рамазон : Шумо барои як шахс мураббӣ ҳастед,

Ба хар илму анъана.

Барои мо бе рохбар

Дил дарьё аст, муаллимон.

Иҷозат:Парвози мо ба осмон,

Овози машҳури мо.

Биҳиштҳо ба хотири ту,

Дил Гулистон, муаллимон

Ҷаҳонгир:Кӣ сирри 45 дақиқаро медонад,

Мӯйҳои шумо хокистарранг ва чинанд

Эҳсосоти кӯдакон

Муаллимони оқили ватани ман.

Акбар:Синфхо пуранд

Он дар баҳри дониш шино мекунад

Аз гуфтори ӯ гулҳо пайдо мешаванд,

Муаллимони оқили ватани ман.

Зарина:Хушбахтиҳо зиёд, шумори онҳо нест,

Муҳаббате, ки шумо медиҳед, бебаҳост

Монанди ту қурбонии лиме нест,

Муаллимони оқили ватани ман.

Суруди «Муаллимон, ба наздам ​​биёед» навохта мешавад Ба муаллимон гулдастахо такдим карда мешаванд.

Hamma:-Мо боги офаридаи муаллимем,

Мо такьягоху кухсори Ватанем.

Наргиза:

Нақши волидони мо дар рушди мо беҳамто аст.

Отабек:Хатто шахеи бузурге чун Хазрати Навой

Эҳтироми бузург нисбат ба модарон чунин сурудааст:

Зери пои модарон аст,

Боғи Равзаи Ҷаннату Ҷинан

Боги Равзаро дидан хохи,

Пои модарон бош.

Маҳаллӣ:Оё медонед, ки Ватанро кӣ офаридааст, бачаҳо?

Шумо медонед, ки кӣ ҷаҳонро ба ларза овард, бачаҳо?

Ба мо кй шири сафед дод?

Забони ширинро кӣ дод?

Хоре дар роҳи мо

Кӣ мижгонҳоро бардошт?

Шабхо хоб набурд,

Чароғи ман модарам аст.

Биҳишт, ба ман чӣ лозим?

Маккаи ман Мадина аст.

(Суруди «Саннат бошед, модарони азиз» ичро мешавад, барои модарон гулдастахо гузошта мешаванд)

 Ғафур:Дирӯз мо сер будем

Мо аз илм дониш надоштем

Мо хатто калам гирифтанро хам намедонистем

Бозбозтар будем, хушҳолтар будем

Зарина:Ҳама ҳарфҳоеро, ки ба ман омӯхтаед, биомӯзед

Навиштани ҳисобҳоро бас накунед

Мо дарси шуморо бодиккат гуш кардем

Дар синфи худ дилгир нашавед

Вазир:Имруз мо пир шуда истодаем

Мо ҳама чизро мустақилона мекунем

Мо медонем, ки чӣ хуб аст ва чӣ бад аст

Вақте ки мо калон мешавем, мо донишманд ва оқил хоҳем буд

Шохрух: Муаллим, мо шуморо масхара кардем

 Баъзан ба дарс дер мемонд ва намедаромад

Баъзе рузхо ба дарс намеомад

Дар он замон дарди дилат бас аст.

Марҷона:Ҳамон тавре ки модарамон сари моро сила кард

Шумо барои хатогиҳои мо бахшидаед

Ӯ дар ҳақиқат заиф ва тавоно аст

Шумо аз дилу дидаи мо ба хаячон омадаед.

Мирзохид: Дар тори сафеди мӯи ту,

Шумо осори шухии моро мебинед

Ба доғҳои рӯи шумо

Мехнати шумо нишон медихад

Ройгон:Ба синфи боло гузарем хам, муаллим аст

Мо хуб мехонем ва одобамонро риоя мекунем

Хатто дар дигарон низ мисол овардан мумкин аст

Мо ҳамеша боварии шуморо қадр мекунем

Ҳама:Мо ҳар як маслиҳати шуморо дар хотир хоҳем дошт

Мо хамеша дар назди шумо таъзим мекунем!

Меҳмон:Чи кадар донишманд хасти, чи кадар хушбахти

Шӯҳратпараст, сарбаланд, якдил

Чи кадар дуст медори Ватан

Шумо ҷону ҷисми худро ба ӯ медиҳед

Чӣ қадар устодони содиқ дорӣ,

Хамаи шумо устодони гироми бошед.

Меҳмон 2:Аз ишки шумо ба ватан

Эҳтироми мо аз ҷодугарии шумо боло рафт

Киштии мо хам рафт, Саломат бошед азизон

Вакти хайрбод хондан хуб бачахо

Шаъну шарафи Ватан.

Хонанда: Мо узбекхо мехмондустем мархамат боз як бори дигар мехмон шав.Салом бар Юпитер.Хамеша саломат боши.

Барандаи 1: Муаллимони гиромӣ, меҳмонони азиз, базми хатми мо ба охир расид.

Пешвои 2: Бори дигар ташаккури зиёд ба устодоне, ки ба мо дониш додаанд

Миннатдории худро баён мекунем.Муаллимони гиромӣ ҳамеша дар обрӯи ватан бошед.

Барандаи 1: Бигзор кишварамон обод, мардумамон шоду осмони мо софу бегубор бошад!

Пешвои 2: Модарамон Узбекистони мо ободу зинда бод, Алвидоъ саломат бош!