Дереккөздерге сәйкес Абдулла ибн Мубарак ауқатты болған және оның жалпы байлығы төрт жүз мың динардан асқан. Оның жылдық табысы жүз мың динарды құрады. Оның әкесі тек бағбан болған, ал бұл байлық оған қалмаған. Ол осындай үлкен мемлекетті өзінің қажырлы еңбегі мен күш-жігерінің арқасында жеңіп алды.
Ибн Мүбарак оны ұрпақтарына мұра етіп қалдыру, сандықтарға салу және қымбат тұрмыстық заттар мен баға жетпес сыйлықтар сатып алу үшін жинамаған. Ақылды, тақуа, тақуа, парасатты және ақыретті ойлайтын бұл ұлы адамның мақсаты - байлығын Алла разылығы, қайырымдылық және ізгі істер үшін жұмсау. Жыл сайын жүз мың дирхам намазға, аскетизм мен білімге жұмсалатыны айтылады. Ақшаның барлығы оның коммерциялық пайдасынан емес, көбіне ол жинаған капиталынан түскен. Сондықтан сауданың мақсаты және оның кірісі кедейлерге, азаматтарға, ғалымдарға, аскетиктер мен монахтарға қайырымдылық жасау болды. Осы мақсатта ол алыс жерлерге іссапарлармен барып, тынымсыз еңбек етті.
Абдуллаһ ибн Мүбарак бірде Фузайл ибн Иязға: «Егер сен және сенің серіктерің болмаса мен сауда жасамас едім», - деді. Сонымен, дворянның еңбегі мен ісінің мақсаты тек қайырымдылық пен қайырымдылық көрсету болды. Себебі бұл игі істе адамның жоғары мәртебесі мен ақыреттегі дүниенің жақсылығы үлкен істерді көрер еді. Айықпас дертке шалдыққан науқас көмек сұрағанда да, оған дұрыс жол көрсетіп, қайыр-садақа беріп, көбіне сауығып кететін.
Али ибн Хасан ибн Шақиқ айтты: Мен бір адамның Ибн Мүбарактан сұрағанын естідім: «Ей, Әбу Абдуррахман, жеті жыл бұрын тіземде қан кетіп жатқан жара болды. Мен ештеңе алмадым, бірақ одан ешқандай пайда көре алмадым ». Ибн Мүбарак оған: «Айналаңа қарап, адамдар суға мұқтаждықты сезетін сусыз жерді тауып, сол жерден құдық қаз. Су ағып, жарадан қан тоқтайтын бұлақ болатынына сенімдімін », - деді ол. Содан кейін адам айтқанын істеп, жара жазылды »(Риваят әл-Байхақи).
Ибн Мүбарактың өзі жаздың ыстық күндерінде де ораза ұстап, мұқтаждарды ең жақсы тамақпен тамақтандыратын. Ол ешқашан жалғыз тамақ ішпейтін және қонақпен міндетті түрде тамақ бөлісетін. Хасан: «Мен Ибн Мүбаракпен Хурасаннан Багдадқа сапар шегіп бардым, бірақ мен бұл сапар кезінде оның жалғыз тамақ жегенін көрген емеспін», - деді. Ол құрма сатып алғанда, оны кедейлер мен мұқтаждарға беріп, «кім менің алақанымнан тамақ жесе, оның әрбір жеген құрмасы үшін дирхам алады» деп айтатын.
Сондай-ақ ол: «Аш адамға берген бір үзім нан мен үшін мешіт салғаннан гөрі өзім тұрғызсам да жақсы», - деп айтар еді.
Ибн Мүбарактың сауда және пайда табу мақсаты осы идеяға негізделген. Ол осылайша байлық жинады. Аллаһ тағала оның күйіне батасын беріп, оның құлдырауына алаңдамай қайырымдылық жолында жұмсады. Ғалымның керемет, аңызға айналған жомарттығы мен жомарттығы туралы әңгімелер халық арасында таралды. Біз олардың кейбіріне тоқталамыз.
Ибн Мүбарак бір кездері Бағдадтан Рим (Кіші Азия) шекарасындағы Масусахқа, Алла жолында ізгі амалдар жасау ниетімен барды. Оның серіктері өз діндерін нығайту үшін өз еріктерімен ізгі істерге берілген сопылар болды. Ибн Мүбәрак оларға: «Ей, құл, ваннаны осы жерге әкел», - деді де, ол орамалын ваннаға жазып: «Әрқайсыңыз өзіңізде бар ақшаны ваннаға тастаңыз», - деді. Нәтижесінде, олардың бірі он дирхамды, екіншісі жиырма дирхамды тастады. Содан кейін Ибн Мүбәрак оларға әл-Масусаға жеткенше және оның барлық шығындарын өзі өтегенге дейін садақа берді. Олар межелі жерге жеткенде, оларға: «Бұл шекара, енді қалған ақшаны бөлісеміз», - деді де, әр адамға жиырма динар садақа бере бастады. Сонда олардың кейбіреулері: «Ей, Әбу Абдуррахман! Мен саған жиырма дирхам берген жоқпын ба? »Деп сұрады. Ол: «Сендер дін жолында ізгі амалдарға ұмтылғандардың байлығын Аллаһтың жарылқайтынын білмейсің бе?» - деді. ол жауап береді.
Бір жылы Ибн Мүбарак қажылыққа баруға бел буып, Мару сахабаларына: «Сіздердің кім-кім осы жылы қажылыққа баруға ниет білдірсе, маған өзімен бірге алып кеткісі келген ақшасын алып келсін, мен оны төлеймін», - деді. Содан кейін, олардың ақшаларын жинамас бұрын, ол әр ақша пакетіне иесінің аты-жөнін жазып, оны арнайы қорапқа салып, құлыптап тастады. Содан кейін ол бәріне жеткілікті жылқы жалдап, олармен бірге Мервтен Багдадқа сапар шегеді. Сапар құны ма, аттың немесе қажылардың әдептілігі ме, қажылардың жайлылығы ма, бәрі бәрімен жасалды. Ибн Мүбарак оларды ең дәмді тағаммен, тәтті халвамен тамақтандырып, өзінің барлық шығындарын өтейтін. Содан кейін олар сол мейірімділікпен, мейірімділікпен және қуанышпен Бағдаттан кетіп, Мединеге жеткенше олармен бірге болды. Олар келген кезде, ол әр серігінен отбасы мүшелері Пайғамбарымызға (Алланың оған салауаты мен сәлемі болсын) өз қалаларынан қандай құнды сыйлықтар әкелуге бұйырғанын сұрады. Олар: «Баланша солай деді» деп жауап берді. Ибн Мүбарак әр отбасының отбасы бұйырған нәрсені сатып алып, оларға үлестірді. Содан кейін ол қажылармен бірге Меккеге жол тартты. Ол қажылықты аяқтаған соң, серіктерінен: «Әйелдеріңіз сізге Меккеден не сатып алуды бұйырды?» Деп сұрады. ол сұрады. Олар: «Баланша бірдеңе бұйырды» дегенде, ол оны сатып алды. Содан кейін қажылар Меккеден шығып, өз Отанына бет алды. Ибн Мүбәрак оларға сапардың соңына дейін осылай еріп жүрді.
Қонақтар туған жерлеріне келіп, үйлерінің көріксіз, тозығы жеткен жерлерін сыланғанын, жөнделгенін, қабырғалары әктелгенін, есіктері сырланғанын көріп таңданды. Үш күннен кейін Ибн Мүбарак дастархан жайып, бәрінің көңілін көтерді. Олар тамақтанып болған соң, оларға жаңа киімдер беріп, оларды одан әрі қуантты. Содан кейін ол қажылардың ақшалары салынған қорапты ашып, ішіндегі сөмкелерді алып, иелеріне олардың жазған аттары бойынша таратты. Қонақтар ақшаларын алып, Ибн Мүбаракқа алғыс айтып, ұйықтауға кетті.
