Оё бусидани Қуръон бидъат аст?

БО ДӮСТОН мубодила кунед:

Баъзан "Бӯса кардани Қуръон бидъат аст ва аз салафиҳои солеҳ ривоят нашудааст, ки ин кор гуноҳ аст." мо суханонро мешунавем. Ҳукми шариат дар ин масъалаҳо чист? Оё бӯсидани Қуръон воқеан бидъат ва гуноҳ аст, ё он мандубе, ки тибқи шариат ҷоиз аст?

Мазҳабҳои Ҳанафӣ, Шофеъӣ ва Ҳанбалӣ мегӯянд: "Бӯсидани Мушоф (Қуръон) ҷоиз аст. Ва шофиён мустаҳабанд.онҳо гуфтанд.

Қоидаи аслӣ ва эҳтироми комил дар ситоиши Қуръон ин аст, ки онро мунтазам бо меҳрубонӣ ва эҳтиёткорӣ қироат намоед ва ба он пайравӣ кунед!

Тасбеҳи мусхаф бо амали бӯса кардани Қуръон ва нияти эҳтиром ва муҳаббат ҷоиз ва мустаҳаб аст.

Олими мисрӣ Шайх Алӣ Ҷумъа мегӯяд: "Баъзе одамон мегӯянд, ки агар Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) Қуръонро бӯса намекарданд, ин бидъат буд. Мо мегӯем, ки ин нодуруст аст. Паёмбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) Қуръонро бӯсида наметавонист, зеро Қуръон дар вақти зинда буданаш тартиб дода нашудааст.

Онҳое, ки мегӯянд, бӯсидани Қуръон бидъат аст, гуфтаҳои Ибни Ҳанбалро мисол меорад, ки бӯсидани ҷамоъат (ашёи беҷон) ҳамчун ҳаром то он даме ки далели шаръӣ барои он вуҷуд надорад. Ин фатвои Ибни Ҳанбал, раҳимаҳуллоҳ, дуруст аст. Аммо ин байт дар бораи Ҳаҷар ал-Асвад аст. Инчунин ҳуҷҷатҳо аз таҷрибаи саҳобагон барои бӯсидани Қуръон мавҷуданд.

Усмон ва Алӣ Қуръонро бӯса карданд. Агар ин ҳаром мебуд, ин саҳобагон ҳеҷ гоҳ ин корро намекарданд. ”

Баъзеҳо: "Гузоштани Қуръон ба рӯй бидъат аст", мегӯянд онҳо.

Мо барои ин далелҳои зеринро меорем:

Вақте ки аз панели фатвои Миср дар бораи ҳукми бӯсаи Қуръон пурсида шуд, онҳо посух доданд: “Бӯсидани олимон бо нияти ситоиши Қуръон ҷоиз аст. Дар ҳақиқат, Қуръон китоби Худо ва мӯъҷизаи бузургест, ки ба устоди мо Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ато шудааст. Мегӯянд, ки бӯсидани Қуръон кори хайрест, ки зиёне надорад.

Муҳаммад Ҳаскафи, яке аз уламои ҳанафӣ, дар китоби худ Дуррул Мухтор мегӯяд: Дар китоби Қуния бӯсидани Қуръон бидъат аст. Аммо, Умар ҳар саҳар Қуръонро мегирифт ва мебӯсид.

Дар ривояте омадааст, ки ӯ гуфт: "Аҳди Парвардигори ман, рисолати Парвардигори ман, вай тасбеҳ ва бартар аст".

Усмон Қуръонро мебӯсид ва ба рӯяш молиш медод.

Инчунин Имом Нававӣ Тибён Ӯ гуфт: Аз Абумулайка дар Дорами Муснад ривоят аст, ки Икрима Қуръонро ба рӯи худ гузошт ва гуфт: Каломи Парвардигори ман, каломи Парвардигори ман., ӯ мегуфт.

Ибни Ҳаҷар Ҳайтами Шафеъӣ "Тухфатул ниёзманди фий шарҳил манҳаҷ" Дар китоби худ (1/155) гуфт: «Имом Субқӣ ҷоизияти бӯсидани Қуръонро бо бӯсидани дасти Ҳаҷар ал-Асвад, донишманд, шахси солеҳ ва волидайн муқоиса мекунад. Аллакай маълум аст, ки беҳтарини ин амалҳо бӯсидани Қуръон аст.

Ин маънои онро дорад, ки бӯсидани Қуръон мустаҳаб аст ва инро саҳобагон анҷом додаанд. Боиси эҳтиром кардани касе Қуръонро ҷоиз аст. Бӯса накардан ҳеҷ зараре надорад.

Бо вуҷуди ин, бӯсидани Қуръон ва эҳтироми он бо рӯй бидъат аст.

Мавсуатул Фиқҳ, "Шарҳ Сунан ибни Моҷа", "Ат-тибян фий адаб ҳамалатил Қуръон", Дорул ифто ал-Мисрия ва дигар маъхазҳо.

Суннатуллох Абдулбосит

azan.uz