Ба мо роҳи сафед таманно кун, муаллими аввалинам (сенарияи базми хатми хонандагони синфҳои 4)

БО ДӮСТОН мубодила кунед:

Ба мо рохи сафед орзу кун, муаллими аввалинам

(Сценарияи базми хатми хонандагони синфи 4)

 

Чорабинӣ дар саҳнаи мактаб баргузор мешавад. Дар он хонандагони синфи 4, муаллимон ва барандагони онҳо иштирок мекунанд.

Сахнаи мактаб бо пуфакхои гуногун ва гулхои зебо ба таври махсус идона оро дода шудааст.

Оғози 1: — Салом, устодони азиз, шогирдони азиз!

Оғози 2-юм: -Ассалому алайкум, падару модарони азиз, бибию бобоёни азиз!

Оғози 1: — Имруз хонандагони синфи 4 маълумоти ибтидоиро ба охир расонданд. Имруз барои онхо иди калон, чашни калон аст.

Оғози 2: — Бо ичозати шумо хозир ба кружоки мо дохил мешавем (дар зери садои мусикй хонандагон ба сахна мебароянд).

Оғози 2:

-Писарону духтарони кишвари соҳибистиқлол,

Руяш сурх, суханхои ширин,

Ақл ташнаи дониш аст,

Чашмони Чарос табассум мекунад.

Оғози 1:

-Ту гули замони мо ҳастӣ,

Сайраки булбули каломи ту,

Бе моҳи равшану офтоб,

Чавонмарди солхурда кафкубй кунед

Оғози 1:

— Хеч вакт мисли мо набуд,

Истиқлолият ба мо имкони илмро фароҳам овард.

Маънавият, лањзањои маърифатпарвар,

Хуш омадед, устодон ва меҳмонони азиз!

(Суруди инглисии "Welcome to you" иҷро мешавад. Хонандагон дар даст штамп, парчам ва расмҳои пахта, гандум ва нон ба саҳна медароянд. Ва бо усули муколама ҳамроҳӣ мекунанд. вохӯрда, худро муаррифӣ мекунанд).

Ватанимиз мустақил Ўзбекистондир.

Вилояти мо Фаргона аст.

Райони мо — Узбекистон

Дехаи зодгохи мо Кушконок аст

Мактаби мо мактаби 20-ум аст

Рамзҳои давлати мо - мӯҳр, парчам, гимн.

Ба шумо сулху осоиш ва шукуфой таманно дорем.

Хӯроки мо нон аст.

Сарвати миллии мо пахта, галла ва шолй мебошад.

Хохиши мо илм ва одоб омух-тан аст.

Мақсади мо инсони комил шудан ва ба Ватан хидмат кардан аст.

Оғози 2:

Ватани бачагон гуфта чиро дар назар доред?

(Донишҷӯён як ба як ҷавоб медиҳанд).

Ватан зодгохи ман аст.

Ватан заминест, ки аз они мост

Ватан гахвораи мукаддаси ман аст

Ватан остонаи дари ман аст

Ватан олиҳаест, ки модарам гуфта буд, ки шабҳо бедор бошам.

Ватан дуои падар аст.

 

Оғози 2:

-Ватани ҳар кас,

Ватан.

хунравии ҳаррӯза,

Он сарзамини муқаддас аст,

Калимаи Ватан муқаддас аст

Худи Ватан муқаддас аст.

Ба Ватан хизмат кардан,

Ин барои мо қарз аст.

Ҳама:

-Ҷони ман барои ту фидо бод

Ўзбекистон, Ватаним.

Писарбачае, ки парчамро дар даст дошт:

— Халки ман орзу дорад

Ба дил шодй мебахшад.

Парчами мо дар саросари ҷаҳон аст

Ин кишварро машҳур мекунад.

Кӯдак бо мӯҳр:

- Бузургӣ дар бренди мо,

Бидон, ки туро инъикос,

Мурғи Ҳумо роҳбарӣ мекунад,

Ҳадафи худро бидонед.

(Мусикии баланд садо медихад, писарону духтарон мераксанд).

Донишҷӯ 4:

-Мактаб ҷои муқаддас аст,

Он барои мо ҳама вақт муқаддас аст

Сар ба дониш,

Оғӯши азиз, роҳи ошно

 

Донишҷӯ 5:

-Ҳар рӯз аз саҳар,

Ҳама чизро бодиққат қабул кунед

Мо ба он тараф саворем,

Рафикон, биёед якчоя шод шавем.

 

Донишҷӯ 6:

-Alifebe ва ҳисоб паси,

Ҳама чиз боқӣ мондааст, ҳамааш дар ёдам аст.

Рақамҳо шиносанд, ҳарфҳо шиносанд,

Хондану навишта метавонад.

Донишҷӯ 7:

-Хайр ба шумо имрӯз,

Ин барои мо иди фарахбахш аст.

Дар дил андаке хасрат хаст,

Шумо дигар таълим намедиҳед, шумо муаллим ҳастед.

(Суруди «Муаллимони азиз» ичро карда мешавад).

 

Донишҷӯ 8:

-Салом муаллим, салом муаллим,

Иди туро табрик мегуям,

Рохи оянда бо илм,

Нишон додед, хеч гох фаромуш нахохед кард.

Оё шумо ҳафтсола нестед?

Дар дастам «Алифбо»-ро.

Сарамро навозиш намекунӣ,

Шиори шодии беканор дар дилам.

Аз тахти дил ба ту имруз,

Ман аз мухаббат ва табрикхо фаро гирифта шудаам.

Тамоми умр хушбахт будам,

Ман ба ватанам хизмат мекунам.

Оғози 2:

 - Дар омўзиши хониш ва навиштан, њисоб ва одоби мукаммал љойгоњи устодони мо поин аст.

(Донишҷӯён ба эҳтироми устодоне, ки ба онҳо таълим додаанд, шеър мегӯянд):

 

Донишҷӯ 1:

Ба муаллими аввалинам.

- Бори аввал оромона аз назди миз гузашта истода,

Дар дастони хурдакак калам доштам

Диле, ки маро бо нома ошно кард дунёст

Шахсе барин туро фаромуш намекунам.

Донишҷӯ 2:

— ба мудири шуъбаи илмй:

Шумо аксари супоришҳоро ба мо бор кардаед,

Шумо мегӯед, ки чорум ин корро карда метавонад,

Мо боварӣ дорем, ки мо ёздаҳем,

Ба ту умре хоҳам, устод, то ҳазор сол.

Донишҷӯ 3:

Ба муаллими мусикии мо:

Аз шеъри мусиқӣ лаззат баред

Шумо ба ман дуруст бозӣ карданро ёд додед

Ин рӯзест, ки мо дар пеши шумо таъзим мекунем

Нуре, ки бар дилхо медурахшад, муаллими азиз.

Донишҷӯ 5:

Ба муаллими русии мо:

Забони бародаронро омӯхтӣ,

Ман ҳамин тавр маълумотнок будам.

Мо кӯшишҳои шуморо фаромӯш намекунем,

Забоншиноси мо муаллим аст, муаллим аст

Донишҷӯ 6:

 — Ба муаллими мо, ки табиатро таълим медод.

Ташаккур, муаллими азиз,

Шумо табиатро дӯст медоштед

Шумо Умро дӯст медоштед

Дарк кардем асрори коинот,

Куххо, дарьёхо, теппахо

Донишҷӯ 7:

Ба муаллими рассомӣ ва меҳнати мо:

Офтоб, осмон, замин, замин,

Рангҳое, ки шумо муаррифӣ кардаед.

Хатогиҳо дар расмкашӣ,

Бе дард таълим медодед

Донишҷӯ 8:

 -Ба директори мактаби мо:

Дарёи ишқи ту,

Дили ту дарёи бепоён аст

Суханони шумо азизанд

Хазор шукр, таъзим бар ту,

Устоди азиз.

Донишҷӯи 9

Мо ҳамеша ба ин муаллимон дастонамонро дар пеши чашмонамон таъзим мекунем (донишҷӯён таъзим мекунанд)

донишҷӯи 10;

-Шумо мураббии мард ҳастед,

Ба хар илму анъана.

Барои мо бе дастур

Муаллимони дарьёи дил

Донишҷӯи 11:

- Парвози мо ба осмон,

Овози машҳури мо.

Биҳиштҳо ба хотири ту,

Муаллимони забони гулистонй

(Суруди «Муаллимони ман, бод» навохта шуд. Ба муаллимон гулдастахо такдим карда мешаванд. Мусикии нарм навохта мешавад. Рохбарон сухан меронанд).

Оғози 1:

— Боре богбоне буд. Хамеша нихоли дарахт мешинонд, богхои нав ба нав меофарид/Бостонхо/ Рузе марде ба наздаш омада гуфт: пир шуди, ин сабзахо кай мева медиханд, бо меваашон кай тамом мешавй? Баъд мегуям: Нихолхоямро танхо барои худам шинондаам.

Бигзор ҳама аз меваҳои худ тақсим кунанд. Барои ман муҳим он аст, ки дарахте, ки ман парвариш кардаам, ба наслҳои оянда нафъ хоҳад дод. Муаллимони мо мисли богбонони хушбахтанд, ки бог буньёд мекунанд.

Ҳама:

— Мо богест, ки устодамон офаридааст,

Мо пушту панохи Ватан, кухсорем.

Оғози 2:

— Нақши волидони мо дар пешрафти мо беҳамто аст.

Донишҷӯ 12:

 - Њазрати Навої барин бузургон эњтироми бузурги модаронро чунин васф кардаанд:

Зери пои модарон аст

Равзаи бихишт ва боги дев

Агар хоҳед, ки боғи тиреза дошта бошед,

Хоки пои модарон бош.

Донишҷӯ 13:

Ватанро кӣ офарид,

Шумо бачаҳо медонед?

Ки оламро ба ларза овард

Шумо бачаҳо медонед?

Донишҷӯ 14:

Ба мо кй шири сафед дод?

Забони ширинро кӣ дод?

Хоре дар роҳи мо

Кӣ мижгонҳоро бардошт?

Донишҷӯ 15:

Шабхо хоб набурд,

Модарам чароғи ман аст.

Биҳишт он чизест, ки ба ман лозим аст

Хонаи ман азони ман аст.

(Суруди «Саннат бошед, модарони азиз» ичро карда мешавад, барои модарон гулдастахо гузошта мешаванд).

 

Оғози 1:

-Дар синни ҳафтсолагӣ дар мактаби ман,

Муаллим ба оғӯш гирифт,

Дар одами босавод,

Имруз мо таъзим мекунем.

(Сухан ба рохбари синф дода мешавад).

Муаллим:

— Салом, устодони азиз, падару модарони азиз, шогирдони азизам. Имруз барои хамаи мо рузи хаячоновар аст. Бачадое, ки дируз ба мактаб дохил шуда буданд, имруз маълумоти ибтидоиро тамом карданд. Чун бо шогирдони зирак, зирак, бомаърифатам ифтихор дорам, ба онҳо ояндаи дурахшонро бо шодии бепоён таманно дорам.

Муаллим:

Баҳисобгирии муҳосибӣ,

Хониши баён

Ман таълим додам,

Дар назди шумо дониши амиқ.

Гохо навозиш мекунад,

Баъзан каме меларзад

  Дастонамро васеъ кушоед

Гуфтам писару духтарам

Зиндагии мустақилона,

Дар ин ҷо шумо дар ибтидо ҳастед

Дар чор-панч сол ба воя расида

Шумо ба балоғат мерасед

Сипас ба баҳри ҳаёт

Шумо ҳамроҳ

Ҳар дафъае, ки шумо ёд гиред,

Ба шумо барори кор мехоҳам

Тарзи зебои зиндагии шумо

Ман мехоҳам, ки он равшан бошад

Ҳоло эҳтиёт бошед

Ҳар лаҳза тиллоро бидонед

Ҳамчун матн мустаҳкам кунед

Донише, ки ман додаам

Вай болҳои худро ҷунбонда, садои чиррос баровард ва ба замин афтод.

Ҷаҷҷи полапонларим

Онхо ба парвоз тайёр буданд

Духтаронам писарони мананд

Парвозатон баланд бошад

Осмонҳоро забт кунед

Ба он даст нарасонед

Зоғҳо, зоғҳо

Донишҷӯ:

-Муаллим барои шумо як гулдастаи ачоиб дорад,

Дар гулдастаҳо ёфт нашуд

Дар тӯфонҳо пажмурда намешавад

Ягон курак баста намешавад

Донишҷӯ:

Онро дар тори дил шинондаам

Ту ӯро бо меҳрубонӣ пайванд кардӣ

Роҳнамо ба роҳи илм

Ту ба дилам меҳрубон будӣ.

(Донишҷӯён дастаҳои гулро ба устоди аввалини худ нигоҳ медоранд. Дар баробари ин суруди "Муаллимон" садо медиҳад, суруд ба рақс пайваст мешавад).

Чорабинӣ бо сурудани Суруди ҷавонон ба анҷом мерасад.