Деді Ахмад. Жаратылыс - азаптың баласы

ДОСТАРЫМЕН БІРГЕ АКЦИЯ:

Қазіргі өзбек прозасының үлкен жетістіктерін Өзбекстан Батыры, халық жазушысы Саид Ахмадтың әр түрлі жанрдағы шығармаларынсыз елестету мүмкін емес. Жасыратыны жоқ, бірнеше буын оқырмандары бұл туындылардан ләззат пен қуаныш әлемін, тағылым мен өмір сабақтарын алды. Автордың «Шөл қыраны», «Өрік ұстазы», ​​«Сұңқар», «Тау туралы аңыз», «Махаббаттың тууы», «Иқбол шамдары» сияқты реалистік әңгімелері әдеби жинақтарда, таңдамалар мен оқу құралдарында тұрақты орын алады. , жас жазушыларға прозаның нақты мысалдары ретінде көркем шығармашылық құпияларын игеруде шығармашылық эксперимент ретінде қызмет етеді. «Горизонт» трилогиясы, «Үнсіздік» романы, «Келіндер бүлігі» пьесасы, ондаған әзілдер шебер жазушының бай әдеби мұрасының салмағы мен салтанатын айқын көрсетеді.
Жазушының шығармаларының ішінде біз оның ұстаздары, замандастары - әйгілі жазушылар мен ақындар Ойбек, Ғафур Ғұлам, Абдулла Қаххор, Мақсуд Шейхзода, Миртемир туралы очерктер оқып, өткен ғасырдағы өзбек әдебиеті тарихындағы қиын кезең көріністеріне куә боламыз. Біз құнды ақпараттарды, жасаушылардың жеке басына және өміріне, әйгілі туындыларды жасауға тікелей байланысты оқиғаларды табамыз. Ең бастысы, осындай естеліктер, халқымыздың сүйікті жазушысы Саид Ахмадтың қуатты бейнесі, ұлы суретшілердің әдеби-эстетикалық көзқарастары, шығармашылықтың мазмұны - өнер әлемі туралы терең ойлар оның ауқымына толы. ла-токис пайда болады. Төменде сіз автордың мұғалімдер, студенттер, жалпы жаратылыс құпиялары туралы толғауларынан үзінділер оқимыз.
* * *
Олар бұл сөзді ату дейді. Ату мылтыққа қайтарыла алмайды. Біз айтқандарымызға ілесе алмаймыз. Сондықтан біз әр сөз, әр жол үшін жауаптымыз.
* * *
Біз кенеттен оңай жазушы бола алмадық. Гафур Гуламның, Абдулла Қаххордың, Миртемирдің «шапалақтары» бізді жазушы етті. Естеліктері ешқашан ұмытылмайтын бұл мұғалімдер бізді әлі күнге дейін мазалайды.
* * *
Біздің бүкіл өміріміз қатал, аласапыран жылдары өтті. Ажырасу біздің аяғымызды қисайта алмады. Осылайша, біз жүрегімізде сатқындыққа орын қалдырмай, сенімімізді сау ұстадық.
* * *
Ойбек қаншалықты алыс болса, соғұрлым жақын болады. Қаншалықты алыстасаңыз, соғұрлым мән жоғары болады. Ол кетіп бара жатқанда, адамдардың сүйіспеншілігі оны қолына алады. Дауыс алыстаған сайын айқын әрі жарқын болады ...
* * *
Ойбек физикалық тұрғыдан таусылған, бірақ оның данышпаны шығарған сәуле біздің жүрегімізді әлі күнге дейін нұрландырады.
Мен осындай ұлы адаммен көп сұхбаттасқаныма мақтанамын және осындай ғалымды көргеніме қуаныштымын.
* * *
Поэзияға қызығушылық танытқан жастар Гафур акаға өлеңді қалай жазуға болатындығын жиі сұрады. Сонда Гафур ака әзілмен жауап берді:
- Өлең жазу үшін алдымен қолды хош иісті сабынмен жақсылап жуу керек.
Гафур ака әзілді жақсы көретін. Бірде мен құрдастарынан қай жазушының шығармалары ұнайды деп сұрадым. Ол күлді және байыпты жауап берді:
- Мен Ғафур Гуламның өлеңдерін өз құрдастарымның арасында жақсы көремін, сенің өздеріңнен кішілердің өлеңдерін жақсы көремін.
- Мен өлең жазбаймын, - дедім мен күліп.
Гафур ака да күліп жауап берді:
- Ғафур Ғұлам жазған ең жақсы өлеңдер дүниеге келгенде сіз менің қасымда тұрдыңыз. Сіз жазбасаңыз да, сіз Гафур Гуламның серіктесісіз.
* * *
Гафур Гулам «Шум бола» повесімен жұмыс істегеніне жиырма бес жылдай болды. Повестің бірінші және екінші бөліктері 1936 жылы аяқталды. Үшінші бөлік қырқыншы жылдардың соңында аяқталды. Алпысыншы жылдардың басында қайта қаралды.
Гафур ака өмірінің соңғы басылымын сүйіп, көзіне сүйкеді.
- Жарайды, болды, - деді ол көздері жыпылықтап.
- Неліктен? Мен айттым. «Егер сізге қызық болса, сіз бояуды жазасыз».
- Жоқ. Енді сіз бояуды жазыңыз. Сіз жазасыз. Шум бола енді академик, лауреат, депутат…
* * *
Гафур Гулам аудандық газетке өлең сатқан бетаин ақынмен кездесті.
Г.Гулам: - Өлең қазір қанша тұрады?
Ақын: - Әр түрлі. Аудандық газеттерде екіден беске дейін. Аймақтық газеттерде оның бағасы алтыдан онға дейін.
Г.Гулом: - Сіз поэзияны жылына қаншаға сатасыз?
Ақын: - Үш мыңға жетеді.
Гулом: маған қара. Егер сіз мүлдем өлең жазбайтын болсаңыз, сіз палон боласыз деп өлең жазсаңыз, мен сізге жылына бес мың сом беремін. Солай ма?
* * *
Абдулла ака қуаныш пен қайғыны жай сипаттай алмады. Бұл тек Қаххорға ғана тән еді, оны естіген адам оны өмір бойы айтатын.
Ол жақсылықты білмейтін жазушы туралы: «Бұл адам тепе-теңдіктің қолын шаншып, төңкерілген қоңызға ұқсайды», - деген. Ол журналды немесе газетті өз деңгейіне бейімдеген редакторлар туралы: «Редакторлар өздеріне арналған есік жасады, ал ұлы жазушылар ол есікке сыймайды». Талантсыз жазушылар туралы: «Бұл адам әдебиетке есік арқылы емес, ұрының мысығындай тесік арқылы келді», «Манавуниси көшеде кетіп бара жатып, одақтың есігіне құлап кетті». Ол әлі де шыға алмайды «, - деді ол. - Ол жаза алмайды, ол мен әдебиетте жүрмін дейді. Ол әдебиетке араласып жүрген кейбір шенеуніктерге жанып тұрған. «Неге ол хирургқа мұнда емес, науқасты кесіп таста деп айтпайды?» Ол ұшқышқа болтты неге ұшаққа бұрмауға болатынын, арқандағы ұшқышқа неге олай жүру керектігін айтпайды. Ол әдебиетті оңай жұмыс деп ойлайтын шығар және бұл жаз, мынау жаз деп үйретеді ».
* * *
Абдулла Каххордың Уфққа берген бағасы мен үшін оның үлкен әдеби қызметіне ақ бата болды.
Ұстаз Абдулла Қаххор ақыры мені шәкірт деп атады. Бұл мен үшін ешқандай байлықпен өлшенбейтін баға жетпес мәртебе.
Қолыма қарындашпен алғашқы жолдарды аяқтаған сайын мен өзімнің жұмыс үстелімде отырғанда, Абдулла Қаххор әлі де оның иығынан қарап тұрған тәрізді. Оның ізденімпаз көзқарасы мені өмір бойы мазалап келді. Мен де барлық жазбаларымды оның назарында өткіземін.
* * *
Ханзада бұл дүниеден ләззат алмай қайтыс болды. Бірақ ол бәрібір бақытты адам болатын. Оны ақын деп атаған. Шейх акам, дер едім. Жастар оны менің ұстазым деп атайтын. Жас ақындар оның артынан топ-тобымен жүрді.
Ол ғалым болған. Ол мұқтаж жандарға көмек қолын созған жомарт адам еді. Ол қиналғандарға түсіністікпен қарады. Ол сөйлейтін адам еді. Ол қалай шағымдануды білмеді. Ол тағдырдың соққыларына қарсы тұрды. Бір сөзбен айтқанда, ол сүйкімді адам болды.
Мен Ханзададан адамның көптеген ізгі қасиеттерге ие бола алатындығын көрдім.
Ол оқымысты ақын болған.
Ол ақын-ғалым болған.
Мұндай адамдар әлемге сирек келеді.
* * *
Миртемир өте мықты ақын. Біз мұны білдік. Ол 1937 жылы жеке адамға табынушылық дертінен уланған адам болатын. Ол өзінің шын талантын көрсетуден қорықты.
* * *
Жаңбырдан кейін аспанда пайда болатын кемпірқосақ әлемнің барлық түстерін жеті талға тартады. Сол жеті жіпті таратсаң, дүние бояуға толы болады.
Адамда осы түстердің біреуін өзінің түсіндей қабылдайтын бала бар. Ол өзінің бүкіл тағдырын, өмірбаянын, үмітін және ақыр соңында әлемді осы түс арқылы көреді. Табиғат осы түс әсеріне де байланысты.
* * *
Суретші өз жұмысын бояулардан, композитордың дыбыстарынан жасайды. Суретшіге түстерді анық көретін көз, ал сазгерге дыбыстарды анық еститін құлақ қажет. Жазушы ше? Оған екеуі де өте қажет.
* * *
Немат Аминов - замандастарының ішіндегі ең шешен жазушы, ол тілдің бояуы мен тонын өте жақсы сезінеді және оларды өте шеберлікпен бейнелейді. Ол біздің әдебиетке философ Бұхараның бай және көңілді, сонымен бірге өте еркек тілін әкелді.
* * *
Ағай Мурадтың әңгімелері - таза ұлттық өзбек әңгімелері. Ағай Мурадтың әңгімелерінде бейнеленген адамдар, егер сіз әртүрлі ұлттық киімдер киіп жүрсеңіз де, өзбектер. Олардың мінез-құлқы басқа адамдардан мүлдем өзгеше ...
Мурад аға жылқыны соншалықты жылы сипаттайды, сонда сіз жазушы ән салады деп ойлайсыз. Жазушының жүрегі оқырман жүрегіне ауысады. Сіз атқа мінгіңіз келеді, төбелерде желмен ұшқыңыз келеді, ат іздерін сипағыңыз келеді.
Менің ойымша, Мурад ағай әңгімені аяқтамайды, ол бар күшімен ән салады деп ойлаймын. Бұл әнде өрмелеу перделері бар, күңкілдер бар, қасқырлар бар.
* * *
Білесіз бе, мен романға нүкте қойғанда кенеттен жүрегім босап кетті. Енді ойлап қарасам, менің сол кездегі жағдайым қызын босағада қарап отырған қызын тапсырып жатқан жесір әкеге ұқсады.
* * *
Менде қандай қасиет бар екенін де білмеймін. Бірақ мен қонақсыз өмір сүре алмайтынымды білемін. Мен адамдарға жақсылық жасағым келеді. Мен елуге жуық жас жазушыларға ақ бата беріп, газет-журналдар арқылы «ақ жол» тіледім. Мен оның кітаптарына алғысөз жаздым.
* * *
Әлемдегі кез-келген бизнестің өз есебі бар. Әрбір айтылған сөзге жауап болады. Әлем көз жұмғанша, санау керек. Айтылғанға жауап беру керек.
* * *
Мұғалім Абдулла Қаххор: «Ол менің жасаған шығармамды маймылға айналдырғанда, ол да жазушы болар еді» деп әзілдеген. Мен қол жеткізген нәрсеге тек өзімнің қажырлы еңбегімнің арқасында қол жеткіздім. Танымалдық туралы бірдеңе айту қиын. Кім біледі, мүмкін бұл жауапкершілікті білдіретін шығар. Атақты адам көпшіліктің назарында болады. Әр сөзі, іс-әрекеті көрушінің назарында.
«Өзбекстан әдебиеті мен өнері» газеті, No 2015, 23 ж
ziyauz.uz

Пікір қалдыру