БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Усули аз ҳама самараноки мубориза бо бехобӣ.
Бехобӣ як бемории маъмули мардуми муосир буда, сол то сол шумораи гирифторони он меафзояд. Тибқи омор, 30% мардон ва 37% занон аз бехобӣ азият мекашанд. Коршиносон мегӯянд, ки самараноктарин роҳи мубориза бо бехобӣ пеш аз хоб душ гирифтан аст.
Фишори об бояд ҳангоми душ сахт бошад, ки таъсири гидромассажро ба вуҷуд меорад. Дар натиҷа, мушакҳои бадан ором мешаванд ва хоб рафтан осонтар мешавад. Коршиносон инчунин ба афроде, ки аз бехобӣ ранҷ мебаранд, тавсия додаанд, ки аз ресмон ҷаҳида шаванд. Бадани инсон ба ҳаракати доимӣ ниёз дорад, аммо пас аз рӯзи корӣ ҳаракат кардан на ҳама вақт матлуб аст. Дар ин сурат нафъи ресмонресй калон аст.