Соддатарин сир барои зудтар ҳомиладор шудан!

БО ДӮСТОН мубодила кунед:

Дар давраи муайяни сикли ҳайзи зан аз тухмдон пухта расидани ҳуҷайраҳои тухм, дар найҳои бачадон ҷойгир шудан ва барои бордоршавӣ омода буданро овуляция меноманд.

Донистани тухмкунӣ барои зан муҳим аст.

Зеро баъди алоқаи ҷинсӣ дар рӯзи тухмшавӣ ва чанд рӯз пеш аз он ва баъд аз он (агар омилҳои дигар вуҷуд надошта бошанд - масалан, бемориҳои бо роҳи алоқаи ҷинсӣ гузаранда, истифодаи доруҳои иловагии пешгирии ҳомиладорӣ ва ғайра) эҳтимоли ҳомиладорӣ зиёд аст.

Вобаста аз овуляция, ҷуфти ҳамсарон метавонанд аз ҳомиладорӣ худдорӣ кунанд, яъне дар рӯзҳои тухмкунӣ алоқаи ҷинсӣ накардан ё истифодаи рифола ҳатто агар алоқаи ҷинсӣ дошта бошанд. Аммо аниқ донистани он, ки овуляция кай рух медиҳад, хеле душвор аст.

Чӣ тавр муайян кардани овуляция:

1. Тавассути ташхиси ултрасадо (роҳи дақиқтарин).

2. Санҷишҳои овуляция (озмоиши махсусе, ки дар дорухона фурӯхта мешавад: овуляцияро тавассути партофтани пешоб ба санҷишкунанда муайян мекунанд).

3. Санҷиши хун.

4. Мониторинги ҳарорати рӯдаи мақъад (дар давоми чанд моҳ ҳарорати рӯдаи мақъад муайян карда мешавад. Барои ин ҳар саҳар бе хоб ба мақъад термометр гузошта, 5 дақиқа нигоҳ дошта мешавад. Ҳарорати шабонарӯзӣ ба қайд гирифта мешавад. Баландшавии мунтазам. дар харорат аз сабаби наздик шудани раванди овуляция аз он шаходат медихад, ки болоравии харорат то ба дарачаи олитарин наздик шудани тухмро нишон медихад. Баландшави ва пастшавии харорат нишон медихад, ки овуляция гузаштааст.Агар харорат баланд монад, пас ҳомиладор шуданаш мумкин аст. ба амал омадаанд.Ин усул танҳо дар сурати мавҷуд набудани бемории сироятӣ дар узвҳои таносул боэътимод аст)

5. Моеъ дар мањбал (моеъи аз мањбал њангоми тухмгузаронї зиёд мешавад, дароз кашида мешавад ва рангаш ба сафеди тухм монанд аст. Пас аз тухмгузаронї мушоњида мешавад, ки моеъ дар мањбал хеле кам ё тамоман нест).

6. Дард (дардҳои пушт, қафаси сина ва поёни шикам, ки дар мобайни давраи ҳайз пайдо мешаванд, метавонад аз тухмгузаронӣ шаҳодат диҳад).

7. Баъзе занҳо ҳангоми тухмкунӣ зиёд шудани либидо (хоҳиш ба алоқаи ҷинсӣ) -ро эҳсос мекунанд.

Сарфи назар аз он, ки усули ҳисоб кардани рӯзи тухмшавӣ (парҳезӣ аз алоқаи ҷинсӣ дар атрофи рӯзи тухмшавӣ ё истифодаи рифола ҳангоми алоқаи ҷинсӣ) эътимоднок нест, бисёриҳо аз он истифода мекунанд. Ва ҳар зане, ки мехоҳад ҳомиладор шавад, бояд дар рӯзи тухмшавӣ ё чанд рӯз пеш ва баъд аз он алоқаи ҷинсӣ кунад.