БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Рӯзи байналмилалии ҳифзи кӯдакон ҷашни покдомантарин ва хурсандибахши кӯдакон дар саросари ҷаҳон аст. Албатта, кӯдак дунё аст, кӯдак як ҷузъи ҷудонашавандаи маънои ин зиндагӣ аст. Тавассути табассуми худ кӯдакон таваҷҷӯҳро ба зиндагӣ дар қалби мардум бедор мекунанд. Ин намунаи он аст, ки харгӯш дар осмони соф озодона парвоз мекунад ва кӯдак дар назари ӯ бо меҳрубонӣ ва меҳрубонӣ.
Тавре гуфта мешавад, ки оянда бо таърих сохта мешавад, ин рӯз таърихи худро дорад. Пешниҳоди таҷлили ин рӯз дар 1 июн дар Женева соли 1925 ба миён гузошта шуда буд ва аз соли 1950 инҷониб 1 июн дар саросари ҷаҳон таҳти сарпарастии Созмони Милали Муттаҳид ҳамчун Рӯзи байналмилалии кӯдакон таҷлил карда мешавад. Яке аз маъноҳои асосии ин сана дар парчами он инъикос ёфтааст. Дар он кураи Замин хонаи умумии мост ва фарзандони атрофи мо барои хушбахтӣ муттаҳид шудаанд. Дар рӯзи аввали тобистон тақрибан дар ҳамаи кишварҳои ҷаҳон консертҳо, намоишгоҳҳо, шабнишиниҳо, мусобиқаҳои варзишӣ барои соҳибони ояндаи мо баргузор мешаванд. Ва боғҳо бо табассуми кӯдакон ба олами муъҷизаҳо табдил меёбанд. Дар мамлакати мо ин ид ҳар сол бо шодмонӣ таҷлил карда мешавад. Зеро Узбакистон як кишвари кӯдакон аст ва мардуми мо ҳамеша миллати кӯдак буданд. Ин далели он аст, ки пас аз Эъломияи умумии ҳуқуқи инсон Конвенсия дар бораи ҳуқуқи кӯдак яке аз аввалин созишномаҳои байналмилалие буд, ки Узбакистон дар солҳои аввали истиқлолият ба он ҳамроҳ шуда буд.