Таърих гувох аст, ки забони модарии мо чандин хазор сол боз ахамияти худро гум накардааст. Мухимтарин чихати забони узбекй дар он аст, ки он чунон болаззат, ба хар гуш форам аст ва касе, ки онро мешунавад, нафас мекашад. Забони модарии мо, чунон ки шоир Миртемир гуфтааст, аз даврони чавониамон дар дили мо чой гирифтааст. Тавассути достонҳои модарон ва қиссаву қиссаву қиссаву масалҳое, ки аз бобою бибиҳо шунидаем, ба қалбҳои мо амиқ роҳ ёфта, дар навбати худ меҳру муҳаббатро нисбат ба забони модарӣ ва Ватан мепарвариданд.
Ҳар як шаҳрванди Ӯзбекистон забони модарии худро дӯст медорад, эҳтиром мекунад ва эҳтиром мекунад. Зеро фаќат тавассути њамин забон мо метавонем бидонем, ки њар як миллат чї гуна зиндагї мекунад, рушд мекунад ва ё баръакс, ќафо монда, фаќир мешавад. Барои ҳамин ҳам беҳуда нагуфтаанд: «Забон оинаи миллат аст».
1989 октябри соли 21. Қонун “Дар бораи забони давлатӣ” қабул шуда, ба забони ӯзбекӣ мақоми забони давлатӣ дода шуд. Забони модарии мо, ки яке аз арзишҳои муқаддаси халқи мост, мақоми ҳуқуқӣ ва ҳимояи худро гирифт. Дар Конститутсияи Ҷумҳурии Ӯзбекистон мақоми забони давлатӣ ба таври ҳуқуқӣ мустаҳкам карда шуд. Ҳамин тариқ, забони ӯзбекӣ соҳиби эҳтиром ва эҳтиром гардида, рамзҳои муқаддаси давлатии бо қонун ҳифзшаванда, аз қабили парчам, герб ва гимни кишвари мо гардидааст. Солҳои охир ҷиҳати боз ҳам таҳким бахшидани мавқеъи забони давлатӣ дар ҳаёти ҷомеа як қатор корҳо амалӣ карда мешаванд.
Хусусан, Ўзбекистон Республикаси Президентининг 2019 йил 21 октябрдаги фармони билан Ўзбекистон Республикаси Вазирлар Маҳкамасининг таркибий бўлими ҳисобланадиган Давлат тилини ривожлантириш департаменти ташкил этилди. Мақсад аз ин рушди забони давлатӣ, ошкор ва бартараф намудани мушкилоти марбут ба истифодаи забони давлатӣ, таҳияи меъёру қоидаҳои матни хаттии забони ӯзбекӣ мебошад.
Диққат ба забони модарии мо
Таваҷҷӯҳ ба забони миллии мо, забони модарии мо на танҳо имрӯз, балки дар тамоми давраҳои таърих аҳамияти хоса пайдо кардааст. Дар ин љо сухани хирадмандонаи бобоёнамонро ба ёд меорем: «Забон ва адабиёт њаёти асосии њар як миллат аст, ки њастии онро дар љањон нишон медињад. Аз даст додани забони миллї рухи миллатро гум кардан аст» (М. Бењбудї).
Оё дидед, ки аз даст додани забони миллиро ба аз даст додани забони миллат баробар мекунанд. Дарвоқеъ, ҷои шак нест, ки аҳамияти забон, мавҷудияти он рушди ҳар кишвару миллатро муайян мекунад. Махсусан дар замони ҷаҳонишавии имрӯза, ки тарзи зиндагии мардумони ҷаҳон маъмул гаштааст, маънои вожаҳои боло ду баробар меафзояд.
Забон оинаи миллат аст
Забон оинаи миллат, инъикоси маънавият аст. Тамоми хислатхои нек дар дили инсон, пеш аз хама, бо латофати нотакрори забони модарй чой гирифтаанд. Забони модарӣ рӯҳи миллат аст. Ҳар миллате, ки забони худро гум кардааст, ҳатман ҳуввияти худро аз даст медиҳад.