Бо нақшаи иншо дар мавзӯи «Бобурнома»

БО ДӮСТОН мубодила кунед:

Очерк дар бораи «Бобурнома» содда аст

Нақша:
1. Нигоҳе ба ҳаёт ва эҷодиёти Бобур.
2. Дар бораи асари «Бобурнома».
3. Донишмандони бузург дар «Бобурнома».

1) Захириддин Мухаммад ибни Умаршайхи Мирзо 14 феврали соли 1483 таваллуд шудааст. Ўзбек классик адабиётининг буюк вакили, буюк шоир, муаррих, географ, давлат арбоби, истеъдодли саркарда, асосгузори сулолаи Бобурӣ, шоҳзодаи Темуриён.
Падари Бобур Умаршайхи Мирзо ҳокими вилояти Фарғона ва модараш Қутлуғ Нигорхоним духтари Юнусхон, хони Муғулистон ва ҳокими Тошканд буданд. Модари Бобур зани бомаърифат ва оқил буд, ки ба Бобур дар идораи кишвар фаъолона кумак мекард ва дар сафарҳои ҷангии ӯ ҳамроҳӣ мекард. Умаршайх Мирзо дар арки пойтахти Андичон зиндагй мекард. Ҳоким тобистонро дар соҳили Сирдарё дар Акси ва боқимондаи солро дар Андиҷон мегузаронд. Чавонии Бобур дар Андичон гузаштааст. Бобур низ мисли тамоми шоҳзодаҳои Темурӣ дар назди маорифпарварону уламои бузург таҳсили ҳарбӣ, фиқҳ, арабӣ ва форсиро омӯхта, осори зиёди таърихию адабиро мутолиа намуда, ба илму адаб таваҷҷуҳ пайдо кардааст. Ба хотири ҷасорат ва ҷасорати ӯ аз хурдӣ ба ӯ лақаби «Бобур» ё «Шер» дода шудааст.

2) «Бобурнома» - асари дорои ахамияти адабию таърихй. Дар он дар бораи тацрибаи одамони зиёди замони худ дар вазъиятхои гуногун, бисьёр куху дарьёхо, бешазору биёбонхои Осиё, иклим, ахоли, вазъи ичтимоию иктисоди ва сиёсй маълумотхо оварда шудаанд.

«Бобурнома» намунаи зебои насри узбек аст. Қабл аз ин дар сарсухани «Қутадғу билиг»-и Юсуф Хос Ҳоҷиб дар осори Рабғузӣ намунаҳои наср мавҷуд буд. Алишер Навой уро ба кулла бурд. Аммо «Бобурнома» дар ин бобат хамчун бозьёфти нодири насри узбек пайдо шуд.

Пьеса аз хаёти Бобур накл мекунад. Ин ҳодисаҳо Андиҷон, Самарқанд, Хуҷанд, аз Ҳирот то Кобул ва Аграро фаро мегиранд. Яъне, тақрибан 50 соли рӯйдодҳои аз Осиёи Марказӣ то Ҳинд дар он ифода ва арзиши воқеиро пайдо кардаанд.

Тасвири воќеањо дар «Бобурнома» равшан, аниќ ва мухтасар, таъсирбахш ва аз њама муњим, ба воќеияти зиндагї мувофиќ аст. Муаллиф дар повесть ба тасвири табиат, тасвири чойхои алохида, тасвири шахсиятхои алохида диккати махсус додааст.

  3) Дар «Бобурнома» ба ахли адаб ва санъат ва ахли дониш мавкеи сазовор дода шудааст. Дар он дар бораи Абдурахмони Чомй, Шайх Сухайлй, Хусайн Алии Туфайлй, Сайфи Бухорй, Мир Хусайни Муаммай, Мулло Мухаммади Бадахшй, Юсуфи Бодии, Ахй, Мухаммад Солих, Хилолй, Ахлй, Алишери Навой, Биной ​​ва дигар устодони калом хикояхои ачоиб гирд оварда шудаанд.

Ҳасан дар бораи Яъқуб гуфт: Нахондан беҳтар аз хондани шеър».

Султон Алии Машхадй яке аз котибон, Камолиддини Бехзод ва Шох Музаффар хунарманд, Кул Мухаммади Уди, Шайх Ной, Шохкули Гижжаки ва дигарон устодони мусики мебошанд.