Жоспар:
1. Туымыз – мақтанышымыздың, абыройымыздың белгісі
2. Ту Өзбекстанның рәміздерінің бірі
3. Түйіндеме (өзіңізді жасаңыз)
Біздің туымыз біздің мақтанышымыз бен намысымыздың символы. Бұл біздің Отанымыздың ерекше символы. Көкте аспан туы болып күн сәулесі жарқырайды, жүректе махаббат туы желбірейді, ойлау туы біздің санамызды нұрландырады.
Біздің азат және гүлденген Отанымыз Өзбекстанның туы да бізді ұлы мақсаттарға жетелейтін тамаша алау болып табылады.
Мемлекеттік рәміздер - бұл тәуелсіздіктің, еркіндіктің, бейбітшілік пен тұрақтылықтың белгісі.
Мемлекеттік ту мен оның символы қазіргі Өзбекстан аумағындағы ежелгі мемлекеттермен тарихи байланысты білдіреді және республиканың ұлттық-мәдени дәстүрлерін қамтиды.
Жер бетінде екі жүзден астам мемлекет бар, әрине, әр штаттың өз рәміздері, өз туы болады. Әр тудың өзіндік түстері мен логотиптері бар. Олармен қатарласа жанып тұрған туымыз біздің ешкімнен кем емес екенімізді және кем болмайтынымызды көрсетеді.
Айта кету керек, ту ежелден бері әр ұлт үшін тәуелсіздік, бостандық, бейбітшілік пен тұрақтылықтың белгісі болған. Ата-бабаларымыз да ел туын қасиетті санап, оны көздің қарашығындай сақтаған.
Мемлекеттілік тарихымыздың қай кезеңінде болмасын, жалау ата-бабаларымыз үшін еркіндіктің, күштің, батылдық пен жеңістің символы болды.
Ұлттың туы. Ол жан сияқты қымбат, нан сияқты ардақты.
Ұлы шебер Әмір Темір жеңіс туын көтерді. Осы тудың астында ұлы қол біріктіріліп, әлем ол құрған ұлы патшалықты мойындады. Бұл кезең ел тарихында алтын әріптермен жазылды. Ту елдің символына, даңқтың символына айналды. Жауынгерлерге жауынгерлік рух беру, олардың көңіл-күйін көтеру, ерік-жігерін нығайту үшін ол ұрыс алаңдарының үстінде жоғары қол бұлғап тұрды. Бұл туды ең сенімді батырлар күзеткен. Оқ байқаусызда ту ұстаушыға тигенімен, ол жерге араласпады - дереу шейіт болған сарбазды басқа адам алмастырады, сонда ту майдан даласындағыларға көрінбейді.
Біздің үлкен атамыздың кезінде туды төмен ұстау немесе солдаттың қолынан құлап кету тән емес болып саналды. Иесі бұған ерекше назар аударды. Тудың түсуі жеңілу мен шегінудің белгісі болды. Сондай-ақ, «Тимур Жарғыларында» атап өтілгеніндей, жауға қарсы батылдық пен ерлік көрсеткен жеңімпаз әмірлер мен сарбаздарға мемлекеттік рәміздер - жалаулар мен барабандар сыйға тартылды. Бұл Сахибкиран мемлекетіндегі патшалық рәміздерінің жоғары мәртебесінің және олардың үлкен қоғамдық-саяси, рухани және ағартушылық маңыздылығының айғағы.
Еліміздің туы. Бұл бізге өткен ғасырдың басындағы қайғылы кезеңдерді еске түсіреді. Ол күндер халқымыздың жүрегінде өшпес із болып қалды. Отанның туын ұстап тұрған қолдар бұрылды, бостандықты жырлайтын дауыстар сөнді ... Ұлт жанашырлары «халық жауы», «құлақ», «сатқын» деген қара атаулармен қудаланды. Әлемге ешнәрсе бермеген ежелгі адамдарды сауатсыз етті. Біздің халқымызға жасалған бұл қорлау түпнұсқа жерлестеріміздің жүрегінде ағартушылық алауды тұтатты - олар түйін байлап, ұлтты бостандық пен бостандық туының астында бірігуге шақырды.
Бұл тәкаппар халықтың ғасырлар бойы армандаған мақтанышын, намысын, қадір-қасиетін және ерік-жігерін бейнелейтін бостандықтың туы болды!
Бұл біздің ата-бабаларымыздың армандарын көрсетеді. Бұл біздің халқымыздың қазіргі, өлмейтін жадын, сенімі мен болашаққа деген сенімін бейнелейді.
1992 жылы 2 наурызда Біріккен Ұлттар Ұйымының штаб-пәтерінің алдында біздің туымыз Өзбекстанды толығымен егемен республика ретінде танудың символы ретінде желбірей бастады. Жиырма бес жылға жуық уақыт ішінде ол халықаралық аренада еліміздің қуаттылығының, тәуелсіздігіміздің ғаламдық көрінісінің, халқымыздың мақтанышы мен абыройының символы ретінде қызмет етіп келеді.
