БО ДӮСТОН мубодила кунед:
»Ба шумо саҷда кунед, устод устод!
Роҳбари 1: Ассалому алейкум, мураббиёни азиз ва мӯҳтарам!
Роҳбари 2: Ассалому алайкум, муаллимони азиз ва меҳрубони дарё. Бахшида ба иди устодони бузурги мо "Таъзим ба шумо, муаллим!" Хуш омадед ба зиёфати ботантанаи мо!
Пешвои 2: Ватан сарвати бебаҳо барои инсон аст Мавҷудияти Ватан ба инсон ифтихори азим мебахшад. Зеро поктарин ва муқаддастарин эҳсосоти инсон дар синаи сарзамине, ки ӯ таваллуд ва ба воя расидааст, бедор ва пухта мерасад.
Оғози 1:
Ватани ман, ки аҷдодони ман оқил буданд,
Ватани ман, ки дар он ҷо наслҳо гузаштаанд,
Алпомишдай дев қомату сарвикомат,
Ватани ман, ки ҳамаи онҳо даргузаштанд.
Мо аз донишҷӯён шеърҳо дар бораи Ватанро гӯш мекунем.
Оғози 1:
Рости гап, ту аввалин доҳӣ,
Шумо дар зиндагӣ бебаҳоед,
Ин калимаи шоирона дар рӯзи бузурги шумост,
Ин салом аз номи донишҷӯён аст.
Пешвои 2: Рушди Ватан, сулҳи кишвар, некӯаҳволии мардум, манфиатҳои давлат ва миллат, ки ба Ӯзбекистон фидокорона хидмат мекунанд ва барои бузургӣ ва тавоноии он мубориза мебаранд, аз таҳти дил ҳис карда мешаванд.
Оғози 1:
Муаллимон ва мураббиёни боистеъдод ва содиқ, меҳрубонони дарё, ки барои тарбияи насли ҳамаҷониба солим ва ҳаматарафа рушдёфта масъулияти баланд доранд! Мо шуморо бо иди бузурги худ табрик мегӯем.
Оғози 2:
Вақте ки мо Устод мегӯем, дар дили ҳар кас эҳсоси амиқи эҳтиром ва миннатдории бепоён ҷой дорад, инчунин ҳисси қарздорӣ, ки онро бо ягон сарват чен кардан мумкин нест.
Оғози 1:
Дар ин ҷаҳони равшан, бузургоне, ки мисли модар меҳрубон, чун падари ғамхор ва барои ҳар яки мо азиз ва мӯҳтарам мебошанд, ин муаллимон ва мураббиён мебошанд.
Оғози 2:
Мардуми мо ҳамеша ин марди бузургро эҳтиром мекарданд. Дар Қуръон омадааст: "Касоне, ки илм медиҳанд ва онро боло мебардоранд, ду дунё баракат дода мешавад ва сафҳояшон шӯҳратёр мешаванд."
Оғози 1:
Дар яке аз гуфтаҳои мардуми азизи мо гуфта шудааст: "Агар шумо хоҳед, ки 1 сол ба мардум некӣ кунед, гандум кишт кунед, агар 10 сол некӣ кардан хоҳед, боғ бунёд кунед, агар як умр некӣ кардан хоҳед, таълим диҳед." Зеро омӯзгорӣ касби наҷибтарин аст.
Оғози 2:
Қасам ба пирон,
Тафаккури аслӣ аз шумо оғоз меёбад,
Ташаккури зиёд, мардуми азиз
Муаллимони мунис, ташаккур.
Оғози 1:
Меҳнати омӯзгоронро мардуми мо ҳамеша қадр мекарданд, хусусан дар солҳои истиқлолият, вақте ки орзуҳои ниёгонамон амалӣ шуданд, сарвари давлатамон нисбати муаллимон доимо таваҷҷӯҳ ва ғамхорӣ зоҳир мекарданд. Аз соли 1997, тибқи як фармони махсуси Президент, "1 октябр - Рӯзи муаллимон ва мураббиён" ҳамасола ҳамчун иди миллӣ таҷлил карда мешавад.
Оғози 2: Устодони азиз, шояд ягон шоире нест, ки шуморо эҳтиром накунад, ягон донишҷӯе, ки шуморо тавсиф намекунад. Ман мехоҳам шуморо бо ситорагон муқоиса кунам, зеро ситора шаби торикро равшан мекунад, шумо бо дониши амиқи худ шогирдони худро равшан мекунед.
Оғози 1:
Муаллим чунин аст, ки инсониятро бо ороиши дониш зебу зиннат медиҳад. Он дар қалби онҳо ганҷинаи донишро ҷой медиҳад, ки инсонро ба сатҳи воқеии камолот мерасонад.
Оғози 2:
Ман ақли худро медонам, ман кӯрпаамро медонам,
Ман дар назди мураббӣ атса мезанам,
Чашми ақл як муаллими ҳамсадои хушбахт аст.
Оғози 1:
Муаллим машъал аст. Вай марди фидокорест, ки ҳаёти худро ба сӯзондани роҳи дигарон бахшидааст.
Оғози 2:
Рамзи устувории устод. Вай рамзи муҳаббат, меҳрубонӣ аст. Охир, шахси хоксор як омӯзгори оддӣ аст, ки дар қалби кӯдак тухми некӣ, ташнагии дониш, муҳаббат ба падару модар ва ватанро парвариш медиҳад.
Оғози 1:
Шиори дили Алишер ҷодугарист,
Сенсан, эй муаллим, муаллим Абулҷайс,
Темури бузург аз ту омӯхтааст,
Шумо, азиз, муаллими азизед.
(шеърҳо дар бораи муаллимон).
Оғози 1:
Муаллим ба шогирдонаш нури чашм, нури дилро мебахшад.
Оғози 2:
Бале, дуруст аст. Устод муҳаббат ва дониши худро барои мо қурбон мекунад.
Оғози 1:
Мо, ҷавонон, ки соҳиби ояндаи худем, ҳамеша аз шумо, муаллимони азиз, ки нури маърифатро дар қалби насли наврас равшан мекунанд, ояндаи худро бо ғояҳои истиқлолияти миллӣ ғанӣ мегардонанд ва шахсиятро муаррифӣ мекунанд, миннатдорем. Мо ҳамеша бо шумо фахр мекунем.
Оғози 2:
Суруд: Сотимова Зӯҳро, Муҳаммедова Огилҷон, Икромбоева Суруди "Муаллимон" -ро дар иҷрои Муноҷот гӯш мекунем.
Оғози 1:
Бузургони мо муаллимонро гиромӣ медоштанд ва мегуфтанд: "Ҳаёти муаллим абадист, зеро зиндагии донишҷӯён бо ӯ вобаста аст".
Оғози 2:
Бале, дуруст аст. Муаллимро чунон қадр мекунанд, ки ном ва зиндагии ӯ абадист.
Оғози 1:
Муаллимони азиз, ҳар қадаре ки мо дар бораи шумо ҳарф занем, камтар шуморо ситоиш мекунем.
Оғози 1:
Устодони азиз, шуморо бори дигар бо ҷашни фархундаатон самимона табрик мегӯем.
Оғози 2:
Ба шумо пирӯзиҳои бардавом ва дар корҳои сангин, вале бузург ва пуршарафи шумо дар роҳи тарбияи насли солим ва ҳаматарафа рушдёфта, ба оилаатон тинҷӣ ва хушбахтӣ таманно дорем.
Оғози 1:
Бигзор ҳамаи шумо камоли донишҷӯён ва фарзандони худро бубинанд.
http://dinora.uz/