БО ДӮСТОН мубодила кунед:
14 январь — Ватан Рӯзи ҳимоятгаронг 'сенарияи рӯйдодҳои таҳияшуда
Оғози 1: Салом, дунё, осмони софу бегубор,
Устодони азиз, мехмонони азиз.
Ту мехмони имруз дар даврони хоксор,
Онхо дар назди шумо бо эхтиром таъзим мекунанд.
Оғози 2: Салом азизон, кунед''ст-у ёронлар
Равшанӣ медурахшад,
Ҳумо мурғи ко бар сари заррини ту''рдик
Дар чорабинии имрӯза, хуш омадед''рдик.
2- оғоз: Бори дигар ассалому алайкум мехмонони азиз ва устодони гироми.Мархамат ба чорабинии имрузаи "Посбонони Ватан".Дар асоси карори "Дар бораи муассисахои таълимии харби" Куввахои Мусаллахи Узбекистон таъсис дода шуданд. Мутобиқи Қонуни Шӯрои Олии Ҷумҳурии Ӯзбекистон аз 1992 декабри соли 14 «Дар бораи муқаррар намудани Рӯзи Ватан» 1993 январ «Рӯзи ҳимоятгарони Ватан» эълон шудааст.
Оғози 1-юм: Дар ҷараёни ислоҳоти низомӣ, ки бо ташаббуси аввалин Президенти Ҷумҳурии Ӯзбекистон И.А.Каримов дар солҳои истиқлолият оғоз гардида буд, Ӯзбекистон дар як муддати кӯтоҳ дорои силоҳҳои муосири замонавӣ гардид, ки қодир аст, ки амнияти кишварро боэътимод ҳифз намояд. пойдории мамлакат ва дахлнопазирии сархадхои мо бо техникам чангй мусаллах, армияи тамоман нави миллй ба вучуд омад.
Оғози 2-юм: Дар асоси анъана ва арзишҳои қадимаи мардуми мо, ки дар тӯли ҳазорсолаҳо ташаккул ёфтаанд, аҷдодони бузурги мо Ҷалолиддини Мангубердӣ, меҳру садоқат ба Ватани Амир Темур асос ёфта, мо бояд бо артиши миллии худ ифтихор кунем.
Оғози 1:Акнун шеъри зебои як гурух духтаронамонро ба посбонони Ватан гуш мекунем:
Сарбозони ориёӣ.
Ифтихори модаркалонам
Бургутмисол шункарлари.
Виҷдони пок, имон,
Посбонони Ватан.
Шоҳинҳои тезчашм,
Сарҳадҳои пурасрор.
Барчинҳо дар хона интизоранд,
Алпомишу Фарходларин.
Осмони баланди қадим,
Посбонони Ватан.
— Узбекистон мегуяд,
Боғҳои боғи Яшнар.
«тиллои сафед» фаровон, гаронбахо,
Ин миллати осоишта аст
Писарони посбон,
Посбонони Ватан
Армияи у пурзур аст
Агар набз бинанд,
Душман мемирад,
Вай чунин писар мебуд
Фарзандони кишвари соҳибистиқлол
Посбонони Ватан
Дастгирии модар,
Эътимоди падар.
Дастгирии тамоми миллат,
Ин вазифаи ифтихор аст.
Ватанро нигоҳ доред,
Посбонони Ватан.
Шумо медонед, ки халки ман осоишта аст.
Ту бирав, Ватан зебост.
Вақте ки ту меравӣ, ҷаҳон равшан аст,
Ҳамеша ҳастӣ,
Далеру далери кишвар,
Посбонони Ватан.
Оғози 2:Меҳмонони гиромӣ, ҳоло шоҳиди саҳнаи хурде дар бораи зиёрати падару модар ба маросими савгандёдкунии ботантанаи фарзанд ҳастем.
Дар сахна мусикй навохта мешавад.Падару модарон ба зиёрати писарашон гулдаста табрик мекунанд.Дар зери садои мусикй аскари чавон савганд ёд мекунад:
Савганд
- Ҳангоми ба сафи Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Ӯзбекистон дохил шудан (насаб, ном, номи падар) ба халқи худ, ба Президенти худ бо тантана савганд ёд мекунам.
Ман Конститутсияи Ҷумҳурии Ӯзбекистонро муқаддас медонам ва қасам мехӯрам, ки онҳоро риоя кунам, оинномаҳои ҳарбӣ, фармонҳои командирону командиронро қатъиян риоя кунам, ба интизоми ҳарбӣ риоя кунам, ҷанговари поквиҷдон, шуҷоъ ва ҳушёр бошам. рухи ачдодонам, ки фарзанди вафодори Ватани худ бимонанд, тамоми душворихо ва душворихои хизмати харбиро паси cap карда, сирри давлатию харбиро нигох доранд.
Савганд мехӯрам, ки барои ояндаи дурахшон ҳомиёни манфиатҳои давлатӣ ва истиқлолияти Ӯзбекистон бошам, агар ин савганди тантанавиро вайрон кунам, ба ҷазои муқаррарнамудаи қонун гирифтори нафрати мардум хоҳам шуд.
Дар сахна боз садо баланд мешавад ва падару модар писарашонро табрик мекунанд:
Модар гуфт: «Агар писар бошад.
Пойаш оташ аст, зарбааш тез,
Мамлакат худкифо, худкифо,
Ман бо шумо хеле фахр мекунам
Писарам, кош халки ман туро дуст медошт.
Падар: - Ман сари вақт будам, дасти сахт,
Ман ҳаминро мехоҳам, ба кишвар кумак кунед.
Мамлакати шумо тинч, шумо тинч ва ман тинч
Ва ҳушёр бош, писарам!
Фарзанди хонадони ман, посбони Ватанамон.
Боз дар зери садои мусикй модар ба писараш гулдастахо дода, аз сахна мебарояд.
1-ум оғозкунанда: Акнун биёед шеърхои зебоеро аз як гурух чавононе, ки ба наздики сохиби унвони химоятгари Ватан мешаванд ва бесаброна интизори он хастанд, бишнавем.
Ту барои мо азизтарин дунё ҳастӣ,
Моҳу офтоб ту Зуҳра ҳастӣ,
Каъба-ю Румои муқаддас,
Ту ҳумо, ки дар мӯҳри ман медурахшад.
Дар умқи қалби мо ин нидои алафӣ аст;
Мо чони худро барои Ватан фидо мекунем!
Ватани ту барои мо муқаддас аст,
Ватан баланд, забардаст,
Мо туро бо ҳар нафас ҳифз мекунем,
Мо аз илми инсон дарси ибрат гирифтем.
Медонам ту гавҳари ҷонам ҳастӣ,
То абад обод бошед, аз ин дунё лаззат баред!
Сулхи мо дахлнопазир аст
Шубха аз дил, шубха ба Эл бахт чун бахт шубха кард
Дӯзандагӣ барои Ватан, ҷонам оташ аст
Узбекистонро мардон хифз мекунанд. Узбекистонро мардон хифз мекунанд
Мардум озод аст, ҳама обод аст
Хаёт руз то руз гул-гул шукуфта истодааст
Насли лоиқи ниёгон, Мард Ватанро нигаҳ дошт
Мардона хифзи Узбекистон Узбекистон
Роҳи ҷавонмард эмин нахоҳад буд
Сари мардуме, ки тамоми шаб Мардиро ба фарзандй гирифтаанд, сар хам намекунад
Духтарони дилрабо оромиро нигоҳ медоранд ва дар 40 сол хуни Номард омехта намешавад
Гвардияи диловар Узбекистон Узбекистон Гвардияи диловар Узбекистон
Сари чавон хамеша саломат бошад
Мо дунёи хеле осоишта дорем
Бигузор сулхи мо абадй пойдор бошад
Узбекистонро мардон хифз мекунанд
Дар кучое, ки дам гиред, дар кучо дам гиред, дар кухсор, дар сахро вомехуред
Дар он чое, ки як шаб хоб кунй, хамеша дар зери барфу борон аст
Бигзор онхое, ки сулху осоиши диёрро нигох доранд, ба шумо субот ва кувват диханд
Бигзор рӯҳи бузургон дар ҳама ҷо бо шумо бошад
Шумо ҳар рӯз мехӯред
Сихату саломат аз хона мебароед
Рӯзҳоят баланд, синатон бузург бошад
Шумо одами бузурге мешавед, ки онро халк дуст медорад
Сухани ниёгон хамеша дар забонам Чанд бахор гузашт, тобистон гузашт
Барои ту дилам хамеша дар дасти ман аст Гузхо осмонро пур кардаанд
Дар роњи пазмонам, ѓубори бефоида дар Дил њамеша аз байн рафт
Ватан дар дилам хамеша Ватан аст
Биҳиштҳост дар ин ҷаҳони равшан, То замоне, ки ҷаҳон ҳаст, ҳамеша ҳаст
Фарзандони далеру далер, хамеша точи диёри Темур бошед
Пайвандҳои ҷони ман ба ҷони ту ҳастанд
Ватан дар дилам хамеша Ватан аст
Оғози 2-юм: Музаффар, дар хотир доред, ки мо навакак ба синфи 1 медаромадем, шумо бачахоро аз дари синф «куфтед», духтаронро тела дода, дагалона рафтор карда будем, махфй нест, ин як манзараи шинос аст.
Оғози 1-юм: Дар ин гуна мавридхо дар дили мо иф-тихори чавонй, шаъни интизомро бедор кардан, ба интизом даъват кардан душвор буд.
Оғози 2-юм: Аммо фарзанди бомаърифат дар раванди таълим низ намунаи ибрат аст.. Тарбияи наврасоне, ки аз онҳо дуранд, баробари он аст, ки деҳқон як умр чоҳ кофта, об бароварда наметавонад.
Оғози 1-юм: Он вакт у тавонист ба мо таълим дихад, ки кувваи худро барои хифзи хонаю оила, падару модар, хохарон сарф кунем, на ба «лату кӯб»-и худ, мо бояд ҳамеша миннатдор бошем. муаллимоне, ки ба сафар шуруъ кардаанд.
Оғози 2:Акнун биёед рақси зебои духтарони синфамонро тамошо кунем:
Рақс дар саҳна
Шурӯъкунандагон чанд бачаро ба саҳна даъват кунед ва саволҳо диҳед:
1. Куввахои Мусаллахи Чумхурии Узбекистон кай ташкил ёфтанд?
(1992 январи соли 14)
2. Аз гузаштагони бузурги мо, ки ҳунари ҷангиро азхуд кардаанд, киҳоро медонед? (Ҷалолиддин Мангу берди, Амир Темур, Бобур)
3.А, Темур хангоми таъсиси лашкар ва интихоби навкар ба чи ахамият медод?
(Ба тарафи чап ва ба ақл)
4. Оё шумо аз гузаштагони бузурги моро мешиносед, ки барои озодии Ватан чони худро нисор кардаанд?
5. Сарлашкари бузурги хоразмиён кист, ки Чингизхонро ба вачд овардааст?(Ч.М.)
6. Мо ба шумо як саволи хандаовар медихем.Агар як cap сехрнок меёфтед, чй кор мекардед? Чавоб: Агар дар кудакиам ин саволро медодед, ман дигар хел чавоб медодам, сахм ме-кардам.
7.Ҷавон бояд чӣ гуна бошад?(Бо як калима, такягоҳи оилааш)
Оғози 1-юм: Холо дар сахна хамсинфони мо дар тахти мусикии харбй машкхои чангиро ичро мекунанд.
Дар анҷоми чорабинӣ сухан ба директори мактаб Ф.П.Раҳмонов дода мешавад.
Сенарияи чорабинии "Симои олимони бузург"
Ҳама якҷоя:
Ҳуқуқи шахсиятҳои бузургро эҳтиром кардан лозим аст
Қарзи бебаҳо барои насли башар
Ба дилхо вобаста аст, ки симои донишмандонро гардонад
Шукронаи ниёгон ба наслҳо воҷиб аст
1-Б: Салом, мехмонони азизи замони мо
Ассалому алайкум эй устодони илм
Салом, муаллимон ва рафикони хамфикр
Хуш омадед ба шаби мо, ҳама ҳамсолон
2-Б: Ассалому алайкум меҳмонони гиромӣ, устодони гиромӣ, ҳамсолони азиз.
1-Б: Имруз мо 575-солагии зодрузи Султон А.Навой, 533-солагии З.М.Бобор ва хамватанамон, олими бемисли узбек Абуабдулло Мухаммад ибни Мусо Ал-Хоразмро чашн мегирем.Ба шарафи 1233-солагии зодруз. зодрузи у «Симои оли-мони бузург» чорабинии хоксорона тайёр кардем.
Асрҳои оянда
Воҳидҳо асрори зиёди гузаштаанд
Аммо, асосхои илм ба вучуд оварда шудаанд
Наслҳо аз аср ба аср.
Аз Хоразми зебо, аз мардуми Маъмун
Хоразмй, аз сулолаи Берунй
Хатто аз гунбазхои Хива ва Аср
овардам, саломи оташин
Дасташ бар синаам аст, салом
2-Б: Навбат барои саҳнаи хурд дар образи Гулӣ ва Навоӣ:
Дар сахна табакчаи хурдакак намоиш дода мешавад.
1-Б: Акнун рубоихои З.М.Бобурро гуш мекунем.
2-Б: Мо ҳама медонем, ки моҳи феврал моҳи математика, информатика ва физика аст.
Рузе аз илм чунин савол доданд:
— Устод, агар наояд, гуед.
Биёед муҳокима кунем, ки чаро илм гарм мешавад,
Ӯро ҳатто «шоҳи илмҳо» ситоиш мекунанд,
Оё математика барои омма зарур аст?
Дар чустучуи чавоб як дакика фикр кард:
Истифодаи донишҳои математикиро баррасӣ кунед.
Ва гуфт: Гўш кун, ман ба ту ќисса хоњам гуфт.
Чӣ ҳисобро ин қадар эҳтиром мекунад,
Чаро математика барои инсон зарур аст?
Ба таври илмй таълим додани конунхои ирсият,
Барои аз чихати илмй мукаррар намудани конунхои такрористехсолкунй,
Тибб, ки ба талаботи муосир ҷавобгӯ бошад,
Илми тиб, хулоса табиати зинда-
Математика барои манфиатҳои зиёд зарур аст.
тозагии атмосфера, мушкилоти оби тоза,
Ҳайвоноти зериобӣ, ҳавои кӯлҳои баҳрӣ.
Тартиби олами наботот дар замин,
Такдири сарватхои дуньёи зеризаминй
Математика барои бошуурона ҳал кардан лозим аст.
Зеботарин "Тико", "Дамаз", "Нексия"
Соатҳои электронии замонавӣ ва зебо,
Дунёи оина бо ҳазору як ранг
Дунё пур аз ашёи рӯзгор аст
Математикаро тадричан кашф кардан лозим аст.
2-Б: Акнун навбати муаммоҳои шоиронаест, ки ба истилоҳоти геометрӣ бахшида шудаанд:
1. Мо дар як дашт истодаем, якчоя кадам мезанем
Аммо ҳардуро бидонед, мо ҳеҷ гоҳ убур намекунем.
Вақте ки мо убур мекунем, ҷаҳони васеъ дигар мешавад
Лутфан бигӯед, ки онҳо сагбачаҳои калон доранд ...
2. Мо кунҷи ростро ташкил мекунем ва дар як ҳамвор меистем.
Ба ман бигӯед, эй дӯстон, мо кадом сатрҳоем?
-
Дар ҳавопаймо бурида, мо онро ба 4 қисм буридаем
Барои ҳардуи ин номҳо пайдо кунед.
-
Байни мо як девор, хамсояхои хеле наздик.
Ҷамъи мо 180 дараҷа аст, мо кадом кунҷҳоем?
-
Ду нуқтаҳо дар як ҳавопаймо ҳастанд, печида.
Ба мо бигӯед, ки шумо чанд хат мекашед?
-
Ман дар ҳавопаймои танҳоӣ, нуқтае ҳастам, ки касе нест.