БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Ту дил ҳастӣ
Дилам, ту сухани ман,
Забони маро най кардӣ.
Моҳро дар чашми ман пӯшидӣ,
Дил, ту мухлиси ман ҳастӣ.
Ин сандуқ барои шумо хеле танг аст
Шодии ту аз сохил лабрез шуд,
Забони ман хаста мешавад, аҷиб, баъзан
Аз тарҷумаи шумо.
Ту, эй ту, мафтунгари бозича,
Ҷустуҷӯи ғалаба.
Пур ҷӯшон, пур, бозӣ,
Ман зиндаам, рафта суруд хонед!
Итоат кунед!
Агар ту
Агар кишвар розӣ набошад,
Крак, эй барқ,
Ярил! Хуб, ман мемирам!
Ту дарди дилам ҳастӣ
Шеъри ман! шумо боз хубед
Вакте ки ба бог медарояд, гулхо нанг аст.
Яке ман нестам, ҳаёт шахсӣ аст,
Шумо мисли ҷони ман зиндагӣ мекунед.
Дарди дилам намуна аст,
Ман ин корро бо ту тамоман карда наметавонам!
Оё дар бадан бе ишқ алаф мешавад?
Мебахшед, шеърам хуб аст.
Ту пули байни
Ман бо Ҳейн дӯстӣ пайдо кардам.
Ман аз Лермонтов ёрй пурсидам.
Тамоми ҳаёти ман аз ту вобаста аст.
Метавонам саҳар хун туф кунам?
Ман девонаам, шеърам, ту Лайлӣ!
Ишк, ки асрхо боз гиря мекард
(монолог)
Муҳаббат! Аз забони ширини ту
Кӣ набӯсидааст, кй нахӯрдааст?
Дарди ту чун камон аз сина аст,
Ки дар дилаш хун нарезад?
Ман туро хуб мешиносам, зебо
Петраркаро хондам,
Симфонияи Рими бузург қадим аст
Ин тасаввуроти маро ваҳшӣ мекунад.
Ман медонам, Тассо камбағал аст
Ҳаёте, ки бидуни лаззат гузашт.
Эй духтари маккор, Леонора,
Ном бо сиёҳ навишта шудааст!..
Шояд афсонае аз гул,
Волонтёри сангӣ Биатричи -
— Гадосан! агар вай гурехта нашавад
Данте хушбахт мебуд, эй ҷон?!
Шояд дар шабҳои моҳтобӣ
Офелияро навозиш кард,
Шояд мӯи дарозашро сила карда бошад
То сахар хикоят мекард.
Агар хиёнатро надонад,
Агар нанависад, фоҷиа аст!
Не, не, шоир! Агар ин тавр бошад
Шекспир лозим нест!
Дездемона, дилрабои бегуноҳ,
Хуни ҷигари туро кӣ нӯшид?
Ман медонам - Отелло, ман медонам ...
Оё Отелло дуруст аст?.. Шоир хомуш аст!..
Ҷим!.. Офтоб аз уфуқ ғуруб мекунад
Ҳолат мисли сари бурида аст.
Пораҳои субҳи сӯхта
Ба хотир меоранд, ки хуни чакида!
Чӣ даҳшатнок! Чӣ шармандагӣ!
Бе ягон душворй имконнопазир аст!
Оё ишқ девона аст?
Имконнопазир, бе муқовимат!
Мумкин нест, Ҷаноби Олӣ,
Чӣ қадар дилҳо хароб,
Тоҷи ишқи шоҳона,
Иҷозат дода намешавад! Чӣ хатое,
Ки одам худпараст нест,
Вақти он расидааст, ки эҳсосоти худро низ вайрон кунед!
Ман дард дорам!.. Дар дилам -
Ин муқовимат аст! Ён! Ҷина нест.
Ин муқовимат аст! Таърихро бубинед -
Нишон дода шудааст, ки болҳо танҳо ҳисси мутаносибро медиҳанд.
Ин муқовимат аст! Таърихро бубинед -
Муште дар сари ҳаёт…
Ман виҷдонам
Бе муқовимат ғайриимкон аст
Ман кори бузургеро ба ӯҳда гирифтам;
Эҳтимол бе анҷом -
Умри ман тамом шуд. Аммо ин тавр нахоҳад шуд
(Ман ҳеҷ гоҳ дилгир намешавам!)
бе исён бар ту,
Муҳаббате, ки тӯли асрҳо гиря мекард!
Баҳри сафед, истироҳати хуб
Баҳри Сафед, истироҳати хуб! Салом, Шимол!
Ишқи туро дар қалбам мебарам.
Боди яхбандӣ бо мӯи ман бозӣ мекунад,
Чӣ тавр ман дарди худро ба ӯ гӯям?
Бегохй дар сохил сайру бекас аст
Ба мавҷҳои ту ошиқ шудам.
Шабхои осоиштаи ту дар мох оббозй мекард
Вақте ки ман дар хоб мебинам, ман чӣ кор мекунам?
Пас аз бозӣ, ҷунбонда, навозиш кунед!
Дигар илоҷ надорам, ки рафтанам.
Як бодбони сафед чун моҳӣ дар огуши ту шино мекунад
Дар ёд дорам, ки як умр сафар карда будам…
Хуш омадед, оби бепул! Салом, баҳр!
Мавҷҳо, мисли духтар ба синаам даромадӣ...
Бахр мисли оина медурахшад
Бахр чун оина медурахшад,
Ман ба мавҷҳо равон мешавам.
Оҳ мекашад оҳе,
Оханги Хазинро дуст медорам.
Нишастам - дилам ором аст,
Баргхо дар болои сарам хичир мекунанд.
Сояхо дар об лиммо-лиманд
Он пора-пора меларзад.
Чӣ хуб, танҳо дар шом
Агар ба суи дил роҳ равӣ,
Моҳ гӯё духтари нозанин аст,
Агар бо мӯи худ бозӣ кунад.
Тамоми пур аз нур
Оҳ, ӯ чӣ қадар ҷолиб аст!
Тамоми пур аз нур.
Гулҳо дар даста,
Ман онҳоро менӯшам:
Баҳор дар дилам равшан аст...
Тамоми пур аз нур.
Агар ман чун барг канда шавам,
Маро фаромӯш накунед боғ:
Меҳнати маро эҳтиром мекунад,
Вай аз гул ҳайкал месозад.
Ҳатто пас аз ҳазорҳо сол
Маро фаромӯш накунед боғ!
Шеърҳои ман садо хоҳанд дод -
Ман ҳеҷ гоҳ намемирам!
Идомаи ҳаёти ман -
Сарпарасти ояндаи ман,
Маро богбон иваз мекунад -
Ман ҳеҷ гоҳ намемирам!
Оҳ, чӣ қадар устувор аст!
Тамоми пур аз нур.
Гулҳо дар даста,
Ман онҳоро менӯшам:
Баҳор дар дилам равшан аст...
Тамоми пур аз нур.
Бо моҳ роҳ рафтӣ
Бо моҳ роҳ рафтӣ
Дар бегоҳӣ дар ҷангал?
Чун шабнам бар сабза афтад,
Ин қадар осоишта хоҳад буд.
Дар рӯзи шанбе шитирбозӣ карда,
Мусиқии баргҳо ширин аст…
Ба назар чунин мерасад, ки ҳаво соф ва пок аст -
Дил асрори зиндагист.
Ман имшаб маст шудам
Бемории сил шуши маро хеле паҳн кардааст.
Аз хоб то сахар
Ман дар ҳақиқат аз он лаззат бурдам.