БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Мачмуаи ачоиби шеърхои аз хамдигар дар бораи мактаб ва дар бораи хамсинфони азиз. Лутфан як назар андозед.
Аввалин муаллим
Ман аввалин шудам, ки қалам ба дастам,
Муаллиме, ки навиштан ва расмкаширо таълим медод!
Дар хотир доред, ки мо шумораи зиёди шумо дорем,
Аввалин устоде, ки таълим медод!
Коре, ки кардӣ беҳуда набуд,
Ҳама беҳтарин барои шумо.
Агар нахонӣ, мисли кӯдак ҳастӣ,
Аввалин Устод, ки ҷони худро фидо кардааст!
Ба камол, ки моро мебарад,
Вақте ки ӯ илм медиҳад, дур нашавед.
Ҳақиқат ин ҳама чиз аст,
Чашмаи дониш устоди аввалин аст!
Агарчи туро бисёр ранҷонем,
Шумо ба мо ҳама чизеро, ки медонед, омӯхтед.
Кӯдак маро масхара мекунад,
Боз сари худро сила кардем, устод!
Ҳанӯз ҳам ҷавониамро пазмон шудам
Шумо мегӯед, ки инҳо шогирдони мананд.
Вақте ки маро дар кӯча мебинед, писарону духтаронам,
Боз мехонам, устоди аввал!
Баҳор бармегардад, ҷавонӣ барнамегардад,
Бачагии гузаштаамро фаромуш карда наметавонам.
Лаҳзаҳои бегуноҳам маро интизоранд,
Ман баҳои аъло мегирифтам, устод!
Шамшод Сафар, чавонии ту гузашт.
Бисёр вақтхушии бегуноҳ дошта бошед.
Орзуи ту амалӣ шуд, мактаби азиз,
Шумо аввалин устоди эҳтиром ҳастед!
Хамсинфони ман
Ёд дорам ҷавониам,
Ҷавонии зебои ман,
Шумо чӣ хелед?
Ҳамсинфони азиз!
Чашмони ту пеши чашмам,
суханони ту дар гуши ман
мехоҳам туро бинам
Ҳамсинфони азиз!
Подшоҳии мо як осмон аст,
Мо хурсандона бозӣ мекардем,
Оё шумо то ҳол дар хотир доред
Ҳамсинфони азиз!
Салом хамсинфон!
Чеҳраи зебои моҳи муборак,
Шумо ҳоло ҳам ҳамонед
Ҳамсинфони азиз!
Ҳар рӯз интизори ту
Аз мӯи ту,
Ман гап мезадам,
Ҳамсинфони азиз!
Васеътар аз бозуи дил,
Як гире, як остин,
Аксари ман,
Ҳамсинфони азиз!
Биёед дар бораи он фикр кунем,
Биёед ба якдигар бор кунем,
Биёед, натиҷагирӣ кунем
Ҳамсинфони азиз!
Шеър дар бораи муаллим
Решаи дониши бузург дар ту таҷассум аст,
Шумо аз соҳаҳои гуногун маълумот медиҳед.
Вақте ки ман онро гӯш мекунам, ҳатто як ҷисми хурд,
Хамчун одами баркамол ба воя расед, муаллим.
Дониш ҳамеша дар дили ту медурахшад,
Гуё моро чун нур мехонад.
Ту ситораи дурахшони ман дар шаб
Бе рӯзи равшан, муаллимаи азиз.
Салом Мактаб - Мактаби Ҷон
Мо бо боғча хайрухуш кардем,
Мо калон шудем, ба камол расидем.
Писарону духтарон дар богчаи бачагон,
Донишҷӯёни мо ҳоло мо ҳастанд.
Мо шашсолаем,
Хандакунон ба мактаб омадем.
Салом мактаб, салом мактаб,
Салом мактаб!
То даме, ки мактаб гарм аст,
Китобҳои ӯ ҷолибанд.
Пур аз синфи васеъ,
Биёед дарсро бодиккат гӯш кунем.
Ман хафтсола шудам
Ҳафтсола будам,
Бозй мекардаму хандидам.
Акнун навбати ту хондан,
Барои омухтани «Алифбо».
Салом боғи дӯстдоштаи ман,
Бозичаҳои хуб.
Ман мактаб меравам,
Салом, лӯхтакчаҳои ман.
Афсона омузонд,
Вақте ки мо хобем, Худо мегӯяд:
Субҳ ба хайр,
Ҳамеша саломат бошед.
Бо мо суруд хонд,
Бо мо шеъре аз ёд кард.
Хуб, муаллими мусиқӣ
Мо шуморо воқеан пазмон шудаем
Дар майдони варзиш
Мо боз хам пурзуру тавонотар шудем.
якдигарро таъқиб мекунанд
Мо аз бозӣ сер шудем.
То он даме, ки шумо мехоҳед
Пинҳонбозӣ кардем,
Вақте ки шумо ногаҳон ёфтед,
Мо дар он лахза якчоя хурсанд шудем.
Ватан, Ватан,
Мо маънои онро медонем.
Суруди кишвари ман
Мо гӯш кардем.
Парчами кишвари ман,
Чароғи ҷалол,
Маънои рангҳоро фаҳмед
Ман ҳилолро мефаҳмам.
болҳои паррандаи Ҳума,
Бари навиштан,
Дар бораи герби кишвари ман,
Биёед ман ба шумо мегӯям.
Хайр, лӯхтакҳои ман,
Бозичаҳои хайр
Салом, азизам,
Боғи азизам.
Салом мактаб
Салом мактаби азиз
Ҷой муборак, мактаб!
Нури дониш бар дил мепошад,
Мактаби офтобии Бамисли!
Дар оғӯши ту гиристам,
Ба боғи дониши ту омадем,
Намунаи модари Мунис
Ба мо мехрубон, мактаб.
Чун шамъе, ки нур мепошад,
боғбон ба боғи илм,
Муаллимон таълим медиҳанд,
Мо як кӯдакистон ҳастем.
Чӣ қадар одамони бузург,
Ҳама ҷаҳониён,
Омӯзише, ки шумо гирифтед,
Ту бостони дурахшон, мактаб!