БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Маҷмӯаи беҳтарин шерҳо дар бораи сарбозон ва сарбозон. Дар ин дунё чунон каломи илоҳӣ ҳаст, ки дар қалби ҳар нафаре, ки онро ба забон меорад, ҳисси ифтихори умумибашарӣ, ифтихор, сарбаландӣ вуҷуд дорад. Ин калимаи Ватан аст.
Аскари Узбекистон — Нодира Хасанова
Аз пои ту оташ мезанад,
либосат мувофиқат,
Касоне, ки мебинанд ҳасад мебаранд,
Аскари Узбекистон!
Шумо капитан ҳастед,
Хурду калон дар дифоъ,
Бедор бошед, хаста,
Аскари Узбекистон!
Ҷӯшидани хун дар раг,
Модари азиз,
Ошгай шухрату шухрат,
Аскари Узбекистон!
Эҳтироми Ватан,
Бадан бахшидашуда,
Нагузоред душман,
Аскари Узбекистон!
Бигӯ, ки ман як кишвари озод дорам,
Рӯшанӣ баргардон,
Фахр айлаб битгум байт,
Аскари Узбекистон!
Капитани ҷасур ва сарбаланд
Ту онро ҳамчун гавҳараки чашм нигоҳ медорӣ,
Шумо метавонед кишвари худро бо боварӣ ба он сафед кунед,
Ватан дар дили шом,
Шаъну имон, аммо капитан.
Пешвои корвон бар ту такя мекунад,
Ба чанговарон даст намедихй.
Агар душман ояд, шумо кушта хоҳед шуд,
Шумо капитани ҷасур ва мағрур ҳастед.
Шумо сазовори Ватан ҳастед, эътироф мекунам,
Оё ватан ба шумо мувофиқат мекунад ё капитан?
Чизи дигаре, ки ҷолиб нест, ё гул,
Кош орзуи ту зинда мебуд.
Ту писари аҳди ин кишвар ҳастӣ,
Шумо қалъаи изтироби мо ҳастед.
Ман ифтихор мекунам, гоҳе ошкоро, гоҳе аз хориҷа,
Хуш омадед, капитан!
Ба хамкасбонам — шеъри Ориф Толиб
Ҳамин тавр, мегӯяд сержант,
Ин ҳамон навъи аст, мегӯяд сержант.
Агар хоб бошӣ, ту ҳам хоб метавонӣ,
Ҳамон сержанти нобино.
Якхела нест, аммо бо ягон сабаб,
Қадамҳои мо фосилавӣ мебошанд.
Касе аз хат мемонад,
Суръатхои мо, ки аз онхо пеш мешаванд.
Пас аз як ҳафта ё даҳ рӯз,
Ин ҳама дар бораи оғоз.
Интизом моро ташна мекунад,
Ва нафаси алафи рох.
Зинда ҳастӣ, аммо дар зиндагӣ,
Ягон қадам баробар нест.
Кӣ мондааст,
Кӣ пеш меравад.
Он ҳеҷ гоҳ мувозинат карда наметавонад,
Ҳар кас то қадри имкон зиндагӣ мекунад.
Аммо, рафикон, мо барои ин мамлакат,
Мо сарбозон барои умр, сарбозем.
Шаб ба хайр,
Ҳар чӣ бошад, шодиву дард дорем.
Аммо ин даст, ин Ватан мо,
Мо бояд самимона дӯст дорем!
Узбекистон кишвари мост
тӯби манзил барои писарон март,
Она замин Ватан деб,
Асрори чун шогирд,
Озодии истиқлоли мо,
Узбекистон кишвари мост.
Ҳар писар вазифае дорад,
Фарзандӣ кишвари эҳтиёткор аст,
Дар хонааш хушбахт аст,
Кишвари соҳибистиқлоли мо,
Узбекистон кишвари мост.
Кӯдакон пас аз мо,
Мисли мо фарзандхондашуда,
Дунё узбеки мешиносад,
Озодии истиқлоли мо,
Узбекистон кишвари мост.
Аз узбек то сайёхон,
Мактуби пешниҳоди нолозим,
Вақте ки чизе ба ту маъқул аст,
Озодии истиқлоли мо,
Узбекистон ғолиби мост.
Пеш аз ҳама ҷавонони мо,
Оғози оянда,
Модар мегуяд Ватанни,
Озодии истиқлоли мо,
кишвари Узбекистон.
аҷдоди мо,
Ватани муқаддаси мо,
Мо сулҳи худро ҳифз мекунем,
Озодии истиқлоли мо,
Узбекистон кишвари мост.
Аскари Узбекистон!
Аз пои ту оташ мезанад,
либосат мувофиқат,
Ҳар касе, ки ба он нигоҳ мекунад, рафтан мехоҳад.
Аскари Узбекистон!
Ту капитани ту ҳастӣ,
Хурду калон дар дифоъ,
Бедор бошед, хаста,
Аскари Узбекистон!
Ҷӯшидани хун дар раг,
Модари азиз,
Ошгай шухрат ва шухрат
Аскари Узбекистон!
Эҳтироми Ватан,
Бадан бахшидашуда,
Нагузоред душман,
Аскари Узбекистон!
Бигӯ, ки ман як кишвари озод дорам,
Рӯшанӣ баргардон,
Фахр айлаб битгум байт-
Аскари Узбекистон!
Суруди сарбозон барои аскарон шер аст
Эй сарбози дар саф истода,
Бидон, ки агар мардро бинӣ, хатар дур мешавад.
Дил, банди даст,
Сарзамини гулзори худро ҳамеша қадр кунед!
Унинг дуоларини, сўзларини эсланг,
Чеҳраи нуронии онҳоро ба ёд ор,
Ба ёди чашмони пурмуҳаббаташ,
Ҳамеша ба модаратон ғамхорӣ кунед!
Бари ягона - пропеллер, нобуд шудан,
Ва бародараш сарбаланду далер аст.
Шумо дӯсти ҳақиқӣ хоҳед буд
Наркисро ҳамеша дар саф нигоҳ доред.
Як рӯз ба шумо насиб хоҳад шуд, хушбахтии шумо табассум мекунад,
Хам хонадонат ва хам дилат аз файз пур мешавад.
Фарзанди шумо модари арзанда мешавад -
Ҳамеша бесаброна интизори он бошед!
Ватан - ё рамз, Ватан - шаъну шараф,
Вай марди шаъну шараф аст.
Ту қалъа ҳастӣ, қалъа бар ту қалъа аст,
Ҳамеша худатонро эҳтиёт кунед!
Ҳар яки шумо як лашкари томед
Ҷаҳон донист қудрати Алп,
Ҷаҳон шоҳид аст, мардум шоҳид.
Ватан - барои ҳифзи халқ,
Минтақаи маҳдуд.
Наслҳо ҳамеша ноумед мешаванд,
Ҷойи ниёгон Ватан аст.
Дар ин минтақа ҳеҷ бадӣ нест,
Хаси - Ватан, тикони - Ватан.
Санъати мағлуб кардани душман,
Ширак саргузашти бобоямро нақл кард.
Далерии Томарисро бубин,
Чй тавр вай мамлакатро мухофизат мекард.
Дар ҷанг, баъзан танҳо як қаҳрамон вуҷуд дорад,
Он қалъаи шикастнопазир буд.
Қодир ба мағлуб кардани лашкар,
Ин матн буд, он сахт буд.
Ту посбони бедори Ватан,
На офицер, на сержант, на солдат.
Ту тавоноии ҳарбии халқи ман ҳастӣ,
Ҳар яки шумо як лашкари томед.
Нома ба сарбоз - Айгул Убайдулло шери
Омонмисан, болаҷонгинам,
Салом дустам
Ба шумо сабру тоқат таманно дорам,
Дебсан навишта буд: «Модар, интизор шавед».
Дебсан бори дигар: "Хавотир нашав,
Худро эҳтиёт кун, модар!
Нетай, писарам, модарам,
Алвидоъ мегуям, хамеша зинда.
Намунаҳои оташ,
Дилгинангда Ватан севги.
Дурӯғ нагӯй, хаста нашав,
Фиреби модар фиреб намедихад.
Дар сарҳад мондан ҳамеша ҳушёр аст,
Нагузоред, ки чашмони шумо хоб кунанд.
Полвон бача, ту даркорам,
Нагузоред, ки душман ба суи шумо санг партояд.
Сулҳ, саломатӣ - атои Худо,
Асро, фарзандам, неъмати бузург.
Ман ҳамеша туро орзу мекунам, ҳанӯз ҳам,
Қудрат аз аҷдодон мерос мондааст.
Бигзор ишқи ман дӯсти ту бошад,
Шафқат тангаи қувват бошад.
Аз ҳад зиёд макун,
Бигзор дилам ғамгин шавад.
Фарзандам, имрӯз фаҳмидӣ, ҳис кардӣ,
Ватан ҷони туст.
Аз шири сафедам розиям, бачам,
Ассалому алайкум.
Вазифаи худро боғайрат иҷро кунед,
Бигзор бо ту бар чеҳраи мо нур бод.
Интизори сафари ту,
Соат чор шуд, бачам.
Писарон дар хизмати Ватан
Аҳдро аз ниёгон омӯзед -
Эл-у юртим деген, сипари сина,
Мудом шараф-у шонга буркангай -
Писарон дар хизмати Ватан.
Дар дилаш иззат, нанг,
Дар ғурур лоҳин мешавад, сор мешавад,
Орзуи онхо чун кух пуршараф,
Писарон дар хизмати Ватан.
Нагузорад зоғ дар боғаш,
Як санги қалъа намеафтад,
Савганд, ки аз ваъдаи худ намешиканам,
Писарон дар хизмати Ватан.
Агар об дер шавад ҳам, пойафзоли худро накашед,
Ба доми бадкорон наафтед,
Бимирад ҳам аз кишвар намебарояд,
Писарон дар хизмати Ватан.
Дар он ҷо посбонони далеру далер,
Осмони Ватани покиза аст.
Зинда бод ҷонҳои фидокор -
Писарон дар хизмати Ватан.
Чор шери ба номи мудофизони Ватан
Агар касе ба узбек торсакӣ занад,
Боми баланди ғурурро ламс мекунад,
Дил метапад, алаф дар чашмонаш медурахшад,
Ба доми андешаҳои дарднок мекашад.
* * *
Хушбахтона, кишвар тинҷу ором аст, қалъаҳои бут,
Писарони баландкӯҳ, ки сарҳад доранд,
Арӯс тифли худро дар оғӯш гирифта,
Бобоёне, ки замини худро дӯст медоштанд.
* * *
Дар ин сарзамин танҳо як Ватан ҳаст,
Богу гулзор, чаманзор!
Эй дилам ҷон, Ӯзбекистон,
Ӯ мегӯяд, ки муҳаббати ман инъикос ёфтааст.
* * *
Вақте ки шумо ин дастро баланд мекунед,
Имконияти доштаатонро ба ҷаҳон нишон диҳед,
Бигзор ғайратхоҳон бимонанд,
Номи забонро эҳтиром кунед.
Манбаъ: uzbaza.uz