БО ДӮСТОН мубодила кунед:
ХУШБАХТИ БАЧАГИИ — Ориф Тохташ
Дар синаи Ватани зебои ман,
Гулу лолахо кушода шуданд.
Мо шодиро ситоиш мекунем,
Мо фарзандони хушбахтем.
Осмони мо софу бегубор,
Субхи соф аст.
Ба оянда нур мепошад -
Мисоли равшани ақли мост.
Покии кӯдакӣ,
Муқоиса бо шаршара.
Хушбахтии моро тамошо мекунад
Офтоб нурпошй мекунад.
Дар дили мо ҳаяҷон,
Хушбахтӣ сарвати бузург аст.
Ба қадри кӯдакӣ
Биёед кӯдакон бошем!
Дилҳо меофарад,
Шавқовар, бачаҳо.
Шодии мо дар ҳар дил аст -
Ранги рангинкамон.
Салом бар замин,
Бигзор оташи дилҳо гиря кунад.
Суруди ҷаҳон -
"Ура"-и кӯдакон!
ХОЛО МАН ШАШСОЛА — Рафик Сулаймон
Ман ҳоло шашсолаам,
Дар назди хурду калон
Раҳҳои ман пора-пора аст,
Мавқеи ман пора-пора аст.
Чунки ман ба худ омадам,
Вақте ки ба хона меҳмон меояд,
Бо чашм тамос гиред
Ман ягон шоколад гирифта наметавонам.
Одамони шинос,
Бародар, хохар, падарон
Онҳо мегӯянд:
- Шавҳари ман,
Ҳамеша чунин бош
Дар пеши хурду калон,
Охир, шумо шашсолаед.
ФАРЗАНДОНИ ИСТИКЛОЛИЯТ — Ориф Тохташ
Истиқлолияти лаззат,
Дили худро барои ватандӯстӣ баланд кунед,
Суруди шодй баланд садо дод
Мо кӯдакон, мо кӯдакон -
Писарону духтарони хушбахт.
Дурахши чашмони мо,
Дар синаи мо оташ аст,
Дар сухани мо дурӯғ нест,
Мо кӯдакон, мо кӯдакон -
Писарону духтарони хушбахт.
Ватан озод, Ватан обод,
Биёед ба оянда равем.
Насли хушбахт насли солим аст
Мо кӯдакон, мо кӯдакон -
Писарону духтарони хушбахт.
Мо ба шумо хониши аъло таманно дорем.
Хурсандии халки узбек,
Ватани бузург боварии мост
Мо кӯдакон, мо кӯдакон -
Писарону духтарони хушбахт.
БАЧА, ФАРЗАНДИ МАН — Полат Муъмин
Эй суханони ман
Бародари хурдиам.
Шавҳарам, паҳлавони ман,
Фарзандам, фарзандам.
Ту лоларӯй,
Шумо дар ҳақиқат хуш омадед.
Булбулу булбул,
Фарзандам, фарзандам.
Ту соҳиби оянда ҳастӣ,
Хушбахтй меваи боги мост.
Ҷилваи чамонҳо,
Фарзандам, фарзандам.
Зуд нашъунамо кун, ордат,
Ҳар рӯз муборак.
Бигзор гули ту табассум кунад,
Фарзандам, фарзандам.
ДУНЁРО БА БАЧАХО ДИХЕД - Ашурали БОЙМУРОД
Синаи бачагй васеъ, тоза,
Бозй кардану хандидан хеле хуб аст, соз-ах.
Бигзор дилат чун дарё равон,
Ду дарёро банд кунед,
Ҷаҳонро ба кӯдакон диҳед.
Пур аз ту хирад меомӯзад,
Ин аст одати у — вай аз пайра-вй меравад.
Баъзан мо қавӣ ва оқил ҳастем,
Бишиносад донишу зиён,
Ҷаҳонро ба кӯдакон диҳед.
Қодир ба нишон додани мӯъҷизаҳо,
Ўзбек фарзанди қаҳрамон,
Паҳлавонон дар дилҳо дурӯғ мегӯянд,
Бинои хушки маърифат,
Ҷаҳонро ба кӯдакон диҳед.
Ширин будан хуб аст,
Бегуноҳӣ сарвати ӯст,
Шохаҳо зебост,
Замину осмон шод,
Ҷаҳонро ба кӯдакон диҳед.
Ханда аз Оймомо,
Тортҳои дар танӯр пухташуда.
Барои ватан азиз,
Имконият чун ҷаҳон васеъ аст,
Ҷаҳонро ба кӯдакон диҳед.
БЕХТАРИН КУДАК ДАР ЧАХОН — Зулфия Моминова
Ӯ куҷост, дар куҷо зиндагӣ мекунад?
Он кӯдаки зебо дар миёни шумо
Субҳ ба хайр.
Донишҷӯи аъло дар ҳама фанҳо,
Хонаи пур аз китоб.
Ба устодаш шукрона мекунад,
Падару модари ифтихор.
Писаре, ки расм кашид,
Писарбачае, ки афсона бофтааст.
Бехтарин писари дунё
Писаре, ки китоб мехонад.
БАЧАХОИ УЗБЕГИМ - Хуррам Раимov
Осавер, фарзанди асили узбек,
Пурвиқорро ба кӯҳҳо баробар кун.
Зинхор, аз оханги худ дур нашав.
Бигзор ҷаҳониён сайд кунанд, лутфан суруд хонед.
Ту машъали дилхо, чароги умед,
Ту булбули зебое дар богхо сайру гашт.
Фардои мо чароғи умед аст,
Ту гули зебое, ки дар сахро кушода шудааст.
Ту насли хушбахт, насли пок,
Ту шаъну шарафи кишвар, Ту ифтихори халк.
Он дар рагҳои шумост
Хуни муқаддаси шахсиятҳои бузург.
Шумо ба суи оянда кадам гузоштед.
Шумо чанд маротиба меравед?
Ба некӣ роҳ кушояд,
Шумо дунёро то абад оро медиҳед.
О'Сэвер, фарзанди аслии оилаи ман...
БА ФАРЗАНДИ КИШВАРИ ИСТИКлол - Мухйиддин Амон
Арҷумандим, некӯкор ва доно,
Мағрур бошед ва худатонро эҳтиёт кунед.
Ҳума рамзи кишвари мост.
Муваффақият ба шумо, ояндаатон дурахшон аст.
Ватанро дӯст дор, эй фарзанд,
Истиқлолият неъмати бузург аст.
Шахсе, ки Элро дӯст медорад, олиҷаноб аст.
Вакте ки Ватан мегуй, бахту саодат аст!
Навдаи гулобии орзуям,
Барори кор, бачам.
Диламро тамоми умрам нигоҳ дор,
Шоҳини ман, нури моҳтоби ман.
Қадамҳоят пур аз гул,
Бигзор хайр дар пои шумо табассум кунад.
Бигзор танҳо шодӣ бошад, ман ҳамдардӣ мекунам.
Ҳар чӣ мехоҳӣ, амалӣ шавад...
БЕГУБОР ФАСЛ - Темур Убайдуллох
Рафтам, роҳи ман дур аст,
Роҳҳои дур даъват мекунанд.
Рохи ман дур, ниятам инсоф аст,
Забонҳои беғаразона даъват мекунанд.
То он даме, ки ман ба роҳ афтодам
Тӯфони шадид, шамол,
То он даме ки ман ба истгоҳи худ расидам
Ниҳолҳо дарахт мешаванд.
Аз як истгоҳ рафтам,
Ягон калима барои тавсифи он нест.
Ӯро дӯст надоред ва ӯро эҳтиром кунед,
Писар нест, духтар нест.
Номи он кӯдакӣ аст,
Ӯ бо офтоб ошно аст,
Як лаҳзаи гарми беист
Фонтани кранчашм.
...Табиат ҳайрон,
Шодии ман кӯдакӣ аст,
Шох, сонор, байрон-байрон
Роҳи ман кӯдакӣ аст.
Бол-у новвот дарун ба камол расид
Хашми ман кӯдакӣ аст.
Бо тамоми махлуқот
Дӯстии ман кӯдакӣ аст.
Вай ба шамол парвое надошт
Бозии ман кӯдакӣ аст.
Шодии пур аз ошуфтагӣ, шараф,
Шодии ман кӯдакӣ аст.
Кӯдакии ман бегуноҳтарин аст -
Ин мавсими бегуноҳтарин аст.
Кӯдакии ман баҳори бепоён аст,
Асли бебаҳо.
Сурудхои айёми бачагии ман ширин аст,
Оё он ба наво табдил ёфт?
Оханги айёми бачагй имруз аст
Паҳн шудан ба ҳаво…
Агар ман кишварро ба боғ монанд кунам,
Дар он гулу лолахо хастанд.
Кош айёми бачагии худро медонистам
Фарзандони хушбахт.
Дар хоб, дар хаёлаш,
худамро мебинам
Ба онҳо нигоҳ кунед
Ман худамро мебинам.
Иқбол дар чашмонаш медурахшад,
Ин чашми ман аст.
Бисёр суханони ширин
Ин аст сухани ман.
Равған аз рӯи эшон рехт,
Ин чеҳраи ман аст.
Ин писари хушбахт аст -
Ин манам.
...Гӯш кун, ман ҳамин лаҳза мегӯям,
Вақте ки суханони кӯдакӣ.
Орзуе дар дил
Суруд хонда мешавад:
- Мо сафедем, мо сиёҳем,
Ранги мо дигар аст.
Аммо асл, биёед бигӯем,
Мо аз ҳар ҷиҳат зебоем.
Агар дунё ҳалқа бошад,
Мо чашмони ёқут ҳастем.
Дӯстдоштаи ҷаҳон
Хушбахтӣ сухани мост.
Сели Уммон
На он қадар зиёд!
Мо шавку хаваскоронем,
Шамол мевазад.
Фарзанди одами бузург
Агар нахоҳӣ,
Падарон, моро гӯш кунед -
Султон пойдор бод!
Мо як бастаи шодмонем,
Ба мо офтоб лозим аст, сулх — нур!
Террорро бас кунед
Зинда бод фарзандон!
Бо як ният лагад зад
Ба мо бовар кунед,
Ба ранги мо нигоҳ накунед
Забони моро бинед.
Падарҷон, дар бораи мо фикр кунед,
Мо гулем, лола!
Мо дар тамоми замин ҳастем
Мо оянда хоҳем буд!
Кӯдакӣ бегуноҳтарин аст,
Гард мавсими сироятнопазир аст.
Дили пок, васеъ, бегуноҳ,
Ният пок ва аслист.
БАЧАХОИ ДУНЁ - Фарид Усмон
Кӯдакони ҷаҳон
Яке сиёҳ, яке сафед,
Кӯдакони ҷаҳон.
Рафикон ба якдигар,
Кӯдакони ҷаҳон.
Доира кардан шавковар аст,
Кӯдакони ҷаҳон.
Дар он ҷо як маҳтоби система хоҳад буд,
Кӯдакони ҷаҳон.
Дӯстиро парчам кун,
Кӯдакони ҷаҳон.
Ба офтоб даст кушоед,
Кӯдакони ҷаҳон.
Оғӯш барои сулҳ
Кӯдакони ҷаҳон.
КУДАКИИ - Абдуррахмони Акбар
Дар кӯдакӣ ҳама хушбахтанд,
Дар кӯдакӣ ҳама хушбахтанд.
Дар кӯдакӣ ҳама солим аст,
Дар кӯдакӣ ягон беморӣ вуҷуд надорад.
Писар бошад ё духтар,
Дар кӯдакӣ ҳама як хеланд.
Дунё кўча,
Кух барин кух.
Модарат моҳ аст, падарат офтоб аст,
Бародару хохаратон хешу таборанд.
Аз чашмони айёми бачагй
Синну соли рехт синну соли шавқовар аст.
Кӯдакӣ паррандаи ҷодугар аст,
Санъати эчодкор.
Шодии зебо, орзуи зебо -
Ин биҳишти ҷаҳон аст.
ФАРЗАНДОНИ ИСТИКЛОЛИЯТ - Дилшод Рачаб
Истиқлолияти лаззат,
Муҳаббати ватан,
Суруди шодй баланд садо дод
Мо кӯдакон, мо кӯдакон -
Писарону духтарони хушбахт.
Дурахши чашмони мо,
Дар синаи мо оташ аст,
Дар сухани мо дурӯғ нест,
Мо кӯдакон, мо кӯдакон -
Писарону духтарони хушбахт.
Ватан озод, Ватан обод,
Мо хурсандем, ки ба оянда меравем,
Насли хушбахт насли солим аст
Мо кӯдакон, мо кӯдакон -
Писарону духтарони хушбахт.
Хониши аъло орзуи аслии мост,
Хурсандии халки узбек,
Ватани бузург боварии мост
Мо кӯдакон, мо кӯдакон -
Писарону духтарони хушбахт.
БАЧАХО ДАР САХРО БА ТАРБИЯ МЕКУНАНД — Гозалхон Эргашева
Синаҳои ӯ чун фарох аст,
Дар чашмони у шодии мехнат.
Мардуми дехкони ман, поквичдон,
Вай аз хок мечинад.
Дунё пур аз суруд аст,
Офтоб наздиктар мешавад.
Дар ин ҷо хушбахтӣ аст
Ба сахрое, ки хаёт ба он чо рафт.
Вай захбурхоро пур мекунад
Камиш хоберо ба об нақл мекунад.
Бо китобе, ки дар зери дасташ махкам карда буд
Писарбачае, ки ба рамаи гусфандон омад.
Ҳама чиз самимӣ, оддӣ,
Шумо худро озод ҳис кунед, бародар.
Агар офтоб ишқи туро баён кунад,
Алаф қолин аст.
Агар ба оғӯш шавӣ, осмон мувофиқат мекунад,
Дар дили ту ситорае медурахшад.
Ҷаҳонҳоро орзу кунед
Кӯдаконе, ки дар саҳро ба воя расидаанд.
БАЧАГИИ - КОЛОСОНИИ МАН - Аюбхон Мухаммади
Аз чашмонам намеравад.
Шиносоии ман бо зиндагӣ,
Барои кӯдакӣ кофӣ нест.
Туб
Туб, мебинӣ,
Мо машҳур мешавем.
Ҳатто рақиби пешрафтатарин
Мо панҷ бар сифр ғалаба мекунем.
Юмалайвер, дилшикаста,
Мо ба Моҳ мефарем.
Ба гардиш баробар нест
Ба номи «Копток».
Ман ният дорам, аз паи шумо
Ман пур аз ҷалол ҳастам.
Баъзан шумо бас мекунед
Ранжима, агар ман зарба занам.