БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Расмкашӣ барои кӯдак хеле муҳим аст!
Ба гуфтаи табибони кӯдакон, кӯдаки солим кӯдакест, ки хуб бозӣ мекунад, хуб сухан мегӯяд ва расмкашӣ мекунад. Мисли забон ва бозӣ, наққошӣ василаи ифшои ҷаҳони ботинии кӯдак аст. Аз ин рӯ, ба кӯдак имкони расмкашӣ додан лозим аст, то ӯ таҷриба ва эҳсосоти ботинии худро баён кунад.
Тавассути расм кӯдак метавонад шодию ғам, тарсу хаёл, муносибати худро ба муҳити зист баён кунад. Ба гуфтаи равоншиносон, кӯдаке нест, ки расм накашад, агар кӯдак намехоҳад расмкашӣ кунад, ин маънои онро дорад, ки ӯ фишори равонии муайян дорад.
Чизе, ки кӯдак тасвир мекунад, аз синну соли ӯ вобаста аст.
Дар зер холҳои миёнаи ҳаракатҳои рассомӣ нисбат ба синну соли кӯдак оварда шудаанд. Албатта, бо ин ё он рох акибнишинй кардан мумкин аст.
12-18 моҳ - хатҳои гуногуни нофаҳмо, шаклҳои даврашакл ва зигзагҳои бемаънӣ;
2 сол - рахҳои амудӣ;
2.5 сол - рахҳои уфуқӣ, спираль;
3 сол - давра, офтоб;
3.5 сола - шахси якум, салиб;
4 сола - мураббаъ, кӯдак кӯшиш мекунад, ки чизҳои ба ӯ шиносро кашад;
5 сола - шаклҳои геометрӣ, марди либоспӯшӣ;
6 сола — харакати хайвонот ва одамон, асбобу анчоми рузгор, богчаи бачагон.
Коршиносон давраи қуръакаширо ба 5 марҳилаи асосӣ тақсим мекунанд:
То 2 сол — мактуби ажи-буйй. Ин марҳила вақте оғоз мешавад, ки кӯдак қаламро дошта метавонад (тақрибан 1 сола). Чашмони кудакро мушохида мекунад, ки дастонаш ба когаз часпидаанд. Баъд дасташ осуда, озодтар ба харакат меояд.
Аз 2 то 3 сол — ихтироъ кардан. Кӯдак надониста чизеро мекашад, онро бо ашёҳои гирду атроф муқоиса мекунад ва расмҳои худро номгузорӣ мекунад.
Аз 3 то 4 сол - ҳаракатҳои нав. Кӯдак метавонад чизеро, ки медонад, бидуни андеша дар бораи он тасвир кунад.
Аз 4 то 10 сол — расми хаёлй. Кӯдак на ончунон, ки ашёро мебинад, балки ҳамон тавре ки дар бораи он медонад, тасвир мекунад. Яъне ҳангоми кашидани хона на танҳо бинои хонае, ки мебинад, балки одамон ва ашёи дохили хонаро низ тасвир мекунад.
Пас аз 10 сол - ҳақиқат. Дар ин марҳила расми кӯдак ба расми калонсолон баробар аст. Дар он вай ба тасвири ашё ва одамон ҳамчун ранг ва шакле, ки воқеан ҳастанд, бо истифода аз рангҳо мувофиқи як қоидаи муайян оғоз мекунад.
Оё кобилияти расмкашии кудак мустахкам аст, оё кудак рассоми бузург мешавад? Мутаасифона, бо тамошои расмҳо баҳо додан мумкин нест, ки қобилияти рассомии кӯдакро аз назар гузаронед, зеро аввалан, ба расмкашии кӯдак назари калонсолон таъсири зиёд дорад, яъне ӯ нуқтаи назари худро баён намекунад; дуюм, ба расмҳои кӯдак танҳо аз нуқтаи назари равоншиносӣ баҳо додан мумкин аст; сеюм, бача хангоми расмкашй чизи ачоибе эчод кардан намехохад, вай танхо хиссиёти ботинии худро баён мекунад. Аммо дар зиндагӣ истисноҳо аз ин қоида вуҷуд доранд ва фарзанди мо шояд Пикассо хурд бошад, аммо ин ҳодисаи хеле камёб аст.
