БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Алишер Навоий шеронлари
"Озодӣ" дар мобил
ЧАШМОНИ СИЁХИ МАН
Чашми сиёхи ман биё, маро мухлис кун, Ватанамро чун марди сиёх дар чашми ман кун
Гули дил, гули дил, гули чони худ.
Хинро ба хуни ҷигар бибанд, Ҷони сагро дар ғам бисоз.
Агар бар кӯҳи Фироқ ёфт шавад, хоки ман, эй чарх, хамир кун, бар он кӯҳ боз сабз кун.
Агар хохед, ки чеҳраатон зебо бошад, мӯйи саратонро аз сар то по пора кунед.
Эй богбон, хор макун дар боми ин бог.
Чу бубинам арақи руям, эй ёр, бо Гулоб бар гули садбарг кун.
Навой, агар конфронсро бо шавку завк ташкил кунй, конфронсро бо тири тири У соз.
ОРАЗИН ЧАШМОНАМРО ПУШИД...
Вақте ки чашмонамро пӯшидам, ҳар лаҳза ашк аз чашмонам ҷорӣ мешавад.
Кут дарахти бодом буд, қурбонгоҳи Гошан, Горати дин ҳафт ногаҳон тӯби абрӯ.
Ин моҳи ваҳй, моҳи ишқ, моҳи Субҳнун, моҳи ишқ аст.
Бӯса намебӯсад, лабат сахт аст, Асам мегӯяд дар даҳон, санги гаронбаҳост.
Новакинг зироатест, ки андарояд ба дилам, Ки кунад бо дилу чонам.
Агар хоҳӣ ҷовидон, он сарзамини фард, Хизри озод, Сарвким даъво дорад музд бо озодӣ.
Навой агар дар пеши чашмонаш дод, айб накун.
МУЪЧИЗАТХОИ ХАБЗАХ.СОЛА
Ҳаждаҳ ҳазор ҷаҳон дар оғоз, Набошад, Сарвинозим ҳаждаҳсола аст.
Воқеан, ман ҳаждаҳ соли зебоӣ дорам ва дар ҳаждаҳсолагӣ ба мушкилиҳои зиёд дучор мешавам.
Ҳаждаҳ сол, агар саду ҳаштод сол бимирад, бикушад.
Ҳайрат дар шакли этмон ҳуснӣ аст, ҳар ҳайрат аст.
Санги дар тани чон дили ях аст, Руйи акл хайрон аст, санги мох аст.
Масех аз байн равад, Масех дар хайрат бувад, Ин тааччуб, ки ин рузи кухан гузашт.
То Навои афтид мох пур аз ашк, Хар гох бингарй хуршед синну солаш.
"Озодӣ" дар мобил
МАН АЗ ШУМО НАВОСТАМ
Ман ошики ту будам, ошик шудам, ошик шудам.
Чанд бор гуфтам, ки руз то руз дилат пазмон аст, Вахки, руз то руз бадтар мешавад.
Кай гуфтӣ, ки «манро иҷро кун» ва ситамгар шудӣ?
Кадом пари пайкар гӯӣ девона, ин сифат, эй пари пайкор, ҳар коре кун, маро кун, сангаам.
Эй ҷонам, ғамгин макун, ки маро насиҳат кардӣ.
Ҷоми Ҷам бирла Хизр суи насибидур мудом, Соқиё, то тарки ҷоҳ айлаб гадо булдум санг.
Гусса чангидин навое тапмадим ушшок ара, Ба Навоидек асору бенаво шудум санг.
ЛАБЛАРИНГКИМ ХАЙФ ЭРУР…
Лаб пур аз шакар аст, Бо шакар бозори шакар мешиканам.
Ман аз ту дар хайрат мондам, ки ман аз ту девонаам, ман хеле девонаам.
Инсон дар он соати биҳишт насли хешро бубинад, Бо фарзанди зебои худ чӣ хушбахт шавӣ.
Аз насиҳати ман натарс, эй зоиф, алафи ман, Надорам имкони саги девона, бо ақли солим.
Дар бораи ниёзҳои худ ба шамол шикоят кардан лозим нест.
Рав дар зеби лабат, дилам, ки парканди ман аст, Лаъл эрур, бо хар парк ба чои хун.
Чун Навой аз дил гузаронд. Касе, ки ба шиша даст занад, онро боз бо кафшер тамом намекунад.
МАН ДАР ОШИК МУРДАМ
Ошик шудам, намедонистам, ки ёри дигарам, Аллох-Аллох, байни ишк мушкилихои дуняви хаст.
Дил аз хоҳиши Худои таъоло ғамгин мешавад, меваи мазлум ранҷ мешавад.
Элга новак зад, мурдаам ерур ин турфаким, Рухи ман реш эл багирга ба хор макканда даромад.
Риштаким, ба дахони мухлик ярам нигаристам, Фахмидам, ки Ким дар канори ҷинс кафан мемакад.
Сояи девори дард чун соя дар танга аст.
Намедонистам, ки то маргаш аз ин кораш шукрона мекунад.
Эй Навоӣ, маҳфилҳоро надидан осон аст.
МАН МЕХОСТАМ
То охири умр дар дунё дуст доштам.
Он касро, ки орзу доштам, пазмон шудам.
Надонистам, ки дар дунё вафои мутлаќ нест, Вахкиро, ки зиндаги надорад ёд кардан мехостам.
Улки, бингар, ки нодонй дар ҷинс, ки намеёбад.
Чӣ саҳаре, ки бо чашми дил ифшо кунам ишқи роз, Диламро пур аз розҳо нигоҳ дорам.
Наёфт нури шайху хонакахдин, Ба хидмати пири Дайр гурз хостам.
Эй Навої, ба ту зан наёфтам, Ба ѓазаб омадам, хостам дар ѓами танњої.
МАРДЕ КИ МАРО МЕХОХАД...
Ба гуфтугуи ман парвое надорам, Сухбати касе, ки маро хохад.
Он чизе, ки ман меёбам, он чизест, ки ман мехоҳам, он чизе ки ман мехоҳам, он чизест, ки ман мехоҳам ва он чизе ки ман мехоҳам, он чизе нест, ки ман мехоҳам.
Нетай хуру пари базминки, ќатлим ё њаётимга, Айён ул захр чашмам айлаб нињон, бу ношханд этмас.
Даркорам моху хуршед, Нахохам хуршед, Нахохам хуршед, Нахохам моху мох.
Ман бояд қотили девона бошам, мехоҳам қотили девона бошам.
Дилам пур аз тамаъ аст, ѓизои ман фиреб аст ва дар охир, Марг ба љуз ту ба касе сар хам намекунад.
Мох руи сабзаашро мекушояд, Чашми Навой намерасад, Тухми ишк ба чуз он алаф намерасад.
КЕЧА КЕЛГУМДИР ДЕБОН…
Дишаб наомадам, Шаб то сахар хобам набурд.
Гох-гох берун баромада, дар рох интизор шудам.
Мох чун Оразй рахшон буд, хафт эхтиёт буд, Чу мурдам чун Розгорим тира набуд.
Девона гиря кардам, Уро дида нахандидам.
Маро накуш, то бубинам, ки аз чашмат чӣ қадар об мебарояд.
Ҷустуҷӯро вафодор наёфт, вагарна қадам мезад.
Эй Навой, дар хонаи бода шод шав, Ба хонае, ки бода омад чаро гам наомад.
ЧОНГА ЧУН ДЕРМЕН
Ман ба Ҷонг гуфтам: Кайфияти ман дар куҷо буд, ки мурдан? Дерки: «Он аз шиддати беморӣ дар бадан ба вуҷуд омадааст».
Аз бадан пурсидам, ки сабаби ин заъф чист? Гуфт: — Аз чаронидани алаф буд.
Аз Чун Багирдин пурсидам, гуфт: «Ва манга Ким оташ зад?
Вақте ки ман ба ғазаб омадам, мегӯям, ки ин гуноҳ аст, ман намебинам, туҳмат аст.
Ба чашм гуфтам, эй сиёхи тардома, Девони мурдаи ту балои чонам аст.
Шоҳиди айнӣ гиря карда гуфт: “Барои ман илоҷе набуд.
Эй Навоӣ, ҳама узрхоҳӣ, Ки то мурдан бихонад, Санга ишқи оташу тир сарнавишти абадист.
ХИЛАТИН БА АЙЛАМИШ...
Дар хар тараф сурх, зард, сабз, сурх, зард, сабз.
Гулшан эттим ишк сахросин самуми охдин Ким, есар ул дашт ара хар ян сурх, сориг ', сабз.
Гули дилам чун шиша аст, Зи зебоӣ ёд мекунӣ, Чун инъикоси тобдон сурхи арғувон, зарду сабз аст.
Орзу дар пеши чашмам сурху зарду сабз аст.
Лаългун май туткил олтун ҷам ҷам бирла сабзада Ким, булардин хуб нест сурху зарду сабз.
Онро бо рангҳои сурх, зард ва сабз дӯхтан осон аст.
Эй Навоӣ нахоҳӣ зар шингарфу кабуд, Болди номи рангидин девон сурху зарду сабз.
ШУМО МЕХОҲЕД
Агар хохй, моро дар биёбон, дар води бо хичрат, дар фанат биёбон.
Вомиқу, Фарҳоду Маҷнундеклар дар он водӣ пайдо мешаванд, агар хоҳӣ маро.
Сад ошиқӣ, Балоу ғуссага Толиб эл сар дар низоъ мехоҳад.
Эй бесаводи нохоҳам ваҷҳ фиддорайдин, Гар хоҳӣ, рӯйи сиёҳ.
Дилам дар он аст, шарњи ишќи маро напурс, девонаам, ту мехоњї.
Гап нест, шумори котиба бар вафо мешавад, Доғи оташи ишқ аз мардуми вафо бихоҳед.
Дахони Навой пур аз шавку хавас буд, модарашро мехост.
КЕЛГАЙ
Рӯзе, ки бимирам ояд, Дар умрам баҳор ояд.
Дар боги умр бахор биёяд, Сарвкади лолаузорим биёяд.
Ил гадо чонига от тушкайким, Олгали шамъй мазорим келгай.
Дар беша саг ҳаст, вой, чун ба Масти девонашиорим ояд.
Ох, аз масти бимирам, Намаки фалак бароям ояд.