БО ДӮСТОН мубодила кунед:
Дар бораи Мурод Муҳаммад Дӯст: ҳаёт, кор, фаъолият, тарҷумаи ҳол, маълумоти муфассал
Мурод Муҳаммад Дост соли 1948 дар деҳаи Ҷам дар наздикии Самарқанд таваллуд шудааст. Вай дар Донишгоҳи миллии Ӯзбекистон ва сипас дар Донишкадаи адабиёти шаҳри Маскав таҳсил кардааст.
Вай дар киностудияи «Узбекфилм», маҷаллаи «Шарқ Юлдузӣ», Агентии миллии хабаргузории Ӯзбекистон ва Ҷамъияти саҳҳомии «Узбеккино» кор кардааст.
Кори ӯ аз солҳои 70-ум сарчашма мегирад, "Шумо дар куҷоед, садои хурсандӣ?" Аввалин маҷмӯаи ҳикояҳои кӯтоҳ соли 1976 ба табъ расид. Баъд аз ин, ҳикояҳои муаллиф ба монанди "Мустафо", "Истеъдод", "Дар дашном", "Яке аз пиронсолон", "Хуни мӯре" нашр шуданд. Соли 1983 достони "Бозгашт ба Галатепа" ба табъ расид. Муаллиф Лолазорро (1988) навишт, ки роман дар бораи коҳиши рӯҳонӣ, иқтисодӣ ва сиёсии таназзул буд. Вай барои ин кор дар соли 1999 ба мукофоти давлатӣ сарфароз карда шудааст.
Ҳикояи Мурод Муҳаммад Дост "Бозгашт ба Галатепа" диққати ҷомеаи серталаби илмӣ ва адабиро ба худ ҷалб кард. Ғайбаров дар он симои дунёи нав, мутафаккири нав аст, ки то ҳол дар адабиёт пайдо нашудааст. Дар романи "Лолазор" нишонаҳо мавҷуданд, ки идеологияи коммунистӣ, ки аз решаи ин тарзи нави тафаккур решакан шуд, коҳиш ёфтааст ва нури истиқлолият сӯзон аст.