Сценарияи чорабинӣ бахшида ба ҳаёт ва фаъолияти Абдулло Орипов

БО ДӮСТОН мубодила кунед:

ВАЗОРАТИ МАОРИФИ ХАЛКИ ЧУМХУРИИ УЗБЕКИСТОН

ВИЛОЯТИ КАШКАДАРЯ ШУARTБАИ МАОРИФИ ҶАМLИЯТ

 

ВИЛОЯТИ КАШКАДАРЯ

КИТОБИ НОҲИЯИ 5 МАКТАБИ МИЁНАИ УМУМИ

 ЗАБОНИ МОДАРИ ВА АДАБИЁТ МУАЛЛИМИ МАКТАБИ ТА EDЛИМAL

ИСМОИЛОВА ФЕРУЗА

ТАДБИРЕ БА ХАЁТ ВА КОРИ АБДУЛЛО ОРИПОВ БАХШИДА МЕШАВАД НОМИ "МОДАР, ШЕETР"

 

Сахна идона оро дода шудааст. Дар он аксҳо ва китобҳои шоир Абдулло Орипов мавҷуданд. Бо гулҳо оро дода шудааст. Чорабинӣ бо суруди миллии Ҷумҳурии Ӯзбекистон оғоз меёбад. Гимн аз ҷониби донишҷӯён зинда иҷро карда шуд.

Старт 1: Шумо бо ман будед

                          Дар ҳар рӯз

                          Шумо ситора шудед

                          Дар шабҳои торик

                          Мо як сӯҳбати хубе доштем

                          Шӯхиҳои Goho дар онҳо ҳастанд

                          Бузургтарин хушбахтии ман аз они ман аст

                          Модарам, шеър

                          Тоҷе, ки ман ёфтам, аз они ман аст

                          Азизам, шеър.

2 сар:

                         Ман бо шумо ҳастам

                         Ман аз Хамса дарс гирифтам

                          Ситораҳои дур

                          Ман сеҳрро дар қалби худ ҷой додам

                          Меҳмон не, дар қалъа

                         Шояд ман як умр зиндагӣ кардаам

                         Бузургтарин хушбахтии ман аз они ман аст

                        Модарам, шеър

                        Тоҷе, ки ман ёфтам, аз они ман аст

                       Азизам, шеър.

Роҳбари 1: Ассалому алайкум, шаҳидони шеър, ихлосмандони шеър.

2- Роҳбар: Ассалому алайкум, устоди азиз ва меҳмонони азиз.

Оғоз 1: Марҳабо ба шоми назми Модар, ки ба эҷодиёти шоири маҳбуби мо Абдулло Орипов бахшида шудааст.

Оғози 2: Дар Шаби назми мо шумо намунаҳоеро аз эҷодиёти шоири маҳбуби мо мешунавед. Мо бори дигар дар бораи ҳаёт ва фаъолияти ӯ маълумот хоҳем гирифт.

Оғоз 1: Ин албатта беҳуда нест. Зеро ба қарибӣ мо зодрӯзи шоири маҳбубамонро ҷашн мегирем.

Роҳбари 2: Воқеан, Абдулло Орипов 1941 марти соли 21 дар деҳаи Некози ноҳияи Касан, вилояти Қашқадарё таваллуд шудааст. Падари ӯ Ориф Бобо яке аз оқилонест, ки бисёр чизҳоро дидааст. Диққати Элда ба онҳое равона карда шуд, ки солҳои тӯлонӣ роҳбар буданд, калима ёфта сухан мегуфтанд. Бо расидан ба рӯзҳои истиқлолият, ӯ шӯҳрати фарзандашро дида, мурд.

Оғози 1-ум: Модараш, духтари Турди Карим, шоир буд, шахсе буд, ки ба адабиёти халқ ҳассос буд. Ӯ барвақт вафот кард. Аммо ӯ аввалин китоби писари маҳбубашро дид. Ин ҳиссиёт дар шеъри ӯ «Модар» хеле самимона ифода ёфтааст.

Оғози 2: Дар ин маврид биёед навбатро ба дӯстони худ диҳем ва аз ашъори шоир баҳра барем. Лутфан.

(Шеъри "Модар")

Пешвои 1: Шумо албатта суруди миллиро медонед. Шумо бисёр чизҳоеро, ки дар маросимҳо гуфта мешавад, дидед. Шумо инро худатон аз ёд кардаед. Мо бо ифтихор ва ифтихор мушоҳида кардем, ки варзишгарони мо дар мусобиқаҳои байналмилалӣ ғолиб омадаанд ва ҳангоми баланд шудани парчами мо гимни мо садо медиҳад. Вай на танҳо дар маросимҳо, ҳамеша моро дастгирӣ мекунад.

Оғоз 2: Радио ва телевизион ҳар рӯз бо ин гимн оғоз ва хотима меёбанд. Зеро он рамзи давлати мо, рамзи истиқлолияти мост. Ин рамзи ҳамзистии мо дар байни бисёр кишварҳои ҷаҳон аст. Муаллифи калимаҳои ин гимн шоир Абдулло Орипов мебошад.

Оғози 1: Эҷодиёти шоир гуногунранг аст. Вай дар мавзӯъҳои гуногун эҷод мекунад. Дар ашъори шоир эҳсоси ватан, табиат, дӯстӣ ва муҳаббат бо ҷаззобии хос ифода ёфтааст.

Оғози дуввум: Дуруст мегӯед …………… (номи стартер зикр шудааст). Шоир А.Арипов новобаста аз он ки ба он муроҷиат кунад, дарди мардумро якҷоя месарояд, торҳои қалби инсонро ламс мекунад ва байтҳои сӯзонеро, ки ба умқи дил мерасанд, хотима медиҳад.

Пешвои 1: Биёед пас аз шунидани мисолҳо аз осори шоир сӯҳбати худро идома диҳем.

Оғоз 2: Хеле хуб мешуд. Лутфан.

Донишҷӯён шеърҳои шоирро "Чаро ман Ӯзбекистонро дӯст медорам", "Боди кишвари ман", "Гӯш кардани дуоҳо" -ро қироат мекунанд.

Оғози 1: Сарнавишти ҳама

                         Бигзор мӯҳлат сабаб шавад.

                         Орди шоир аз они шоир аст.

                        Бигзор ҳамоҳангӣ бошад

                        Агар ман аз зиндагии худ фахр мекунам.

                        Бигзор ҳар як модар сабабгор бошад.

                        Бузургтарин хушбахтии ман аз они ман аст.

                       Модарам, шеър.

                       Тоҷе, ки ман ёфтам, аз они ман аст.

                      Ашъори азизи ман.

Оғоз 2: Ман фаҳмидам, ки дар олам.

                         Йурт танҳо, Ватан танҳо.

                         Ҳаёти серкори ман.

                         Бемислу монанд, он чаман танҳост.

                         Не хол, не, не.

                         Танҳо ту қоматбаланд, танҳоӣ.

                         Бузургтарин хушбахтии ман аз они ман аст.

                        Модарам, шеър.

                        Тоҷе, ки ман ёфтам, аз они ман аст.

                        Азизам, шеър.

Оғози 1: Бале, шоире, ки мӯҳтавои шеърро медонад, новобаста аз он ки дар кадом мавзӯъ менависад, новобаста аз он, ки дар бораи чӣ менависад, Ватан дар пеши чашми ӯ истодааст, дар синфи кӯдак қалам ба даст мегирад аз он Ватани бузург. Аз ин чост, ки шеърхояш хамеша пурчушу хурушанд, овози у далер, рухи тоза.

Роҳбари 2: Абдулло Орипов табиатан шоири ҳаҷвӣ нест. Аммо, вай дар ҳар як шеъри худ чизеро инкор мекунад, чизеро ҷонибдорӣ мекунад. Барои пурра ифода кардани зиддиятҳои ҳаёт аз имкониятҳои гуногун истифода мекунад. Шеърҳои ҳаҷвии ӯ натиҷаи ин имкониятҳо буданд. Биёед ҳоло ин гуна ашъори шоирро гӯш кунем. Мо хонандагони синфи 5-ро ба саҳна даъват мекунем. Лутфан.

Старт 1: Баҳор боз омад, боз дар олам.

                          Зебоии аҷоиб, баёти аҷиб.

                          Шуморо бо ин лаҳзаи олӣ табрик мегӯям.

                          Китфи бузурги ман, ҳаёти пирӯзманд.

Оғози дуввум: Мисли барги лола, ғам аз дили парвоз,

                          Селҳо медароянд, дили ман аз они ман аст.

                           Баҳор муборак, бигзор ин ид,

                          Узбекистони ман Ватани дилрабост.

('' Модари Алишер '', '' Ба муаллимон '', '' Баҳор '' шеърҳо)

Оғоз 1: Умедворем, ки мо онро ба даст хоҳем овард.

                         Дур бо шумо.

                         Ҳадафи ман сӯхтан аст,

                         Ӯ ба чароғҳои равшан.

                         Агар мо вохӯрем, ҳоло

                         Дар қисмҳои гуногун.

                         Хушбахтии бузургтарини ман,

                         Модарам, шеър.

                         Тоҷе, ки ман ёфтам, аз они ман аст,

                         Азизам, шеър.

Пешвои 2: Ҳақ дар туст, бигзор Мурод бимирад.

                         Шавкатинг на зар тилло,

                         Ва зиндагии ростӣ.

                         То он даме, ки ҳақиқат, аммо

                        Сарварон ҳамеша,

                        Остонангда Абдулло

                       Бузургтарин хушбахтии ман аз они ман аст.

                       Модарам, шеър.

                       Тоҷе, ки ман ёфтам, аз они ман аст,

                       Азизам, шеър.

Пешвои 1: Ҳамин тавр, Шоири халқии Ӯзбекистон.

2- Роҳбар: Шеъри "МОДАР, ШЕETР", ки ба эҷодиёти шоир Абдулла Арипов, дорандаи унвони фахрии Қаҳрамони Узбекистон бахшида шудааст, ба итмом расид.

Оғози 1-2: Ташаккур барои диққататон. Хайр.