ВАТАН ПАРВАРЛИК

БО ДӮСТОН мубодила кунед:

»ВАТАН ПАРВАРЛИК
»
Нақша:
1-Чавонони Узбекистон
2- Ба таърих нигариста
3 Таърихи пуршарафи Ватанамон

Ўзбекистонда ёшларнинг соғлом ва баркамол вояга етиши, уларнинг ижодий ва интеллектуал салоҳиятини рўёбга чиқариши, ҳар томонлама баркамол инсонлар этиб бажарилиши учун зарур шароит ва имкониятлар яратилган. Омузиши дарозмуддат, барномахои миллии рушди маорифи мактаб, сиёсати давлатии чавонон, таъсиси мукофотхои давлати барои писарону духтарони мо дар сохахои гуногун, бунёди иншооти маориф, кор дар рушди варзиши бачагона. Хамаи ин як чузъи фаъолиятест, ки ба тарбияи насли баркамол, яъне ворисони арзандаи фардои мо, фардои мамлакат нигаронида шудааст.

Боиси хушнудист, ки амалӣ гардидани ғояву ҳадафҳои наҷиби боло дар тарбияи ҷавонон дар рӯҳияи садоқат ва муҳаббат ба Ватан, эҳтирому арҷгузорӣ ба арзишҳои миллию умумибашарӣ, ватандӯстӣ, амалӣ гардидани орзуҳои фарзандони мо ва духтарон, саъю кушиши онхоро имруз дар хар соха дар тамоми чабхахо мебинем

Воқеан, ҳар яки мо масъулем, ки ҷавонон ҷаҳонбинии мустақил ва мавқеи фаъоли ҳаётӣ дошта бошанд. Ҳадафи мо тарбияи сифатҳои маънавию ахлоқии онҳо, бо ватандӯстӣ, ҳисси масъулиятшиносӣ барои тақдири кишвар, таҳким бахшидани ҳисси таҳкими истиқлолияти кишвар, тарбияи писарону духтарони худ мебошад. Зарур аст, ки дар шуури ҷавонон тавонмандии бузург, иқтидори маънавию маърифатӣ, иҷтимоию иқтисодии кишварамон, таърихи бостонӣ ва ғании кишварамон, аҷдодони бузурги мо ва саҳми бузурги онҳо дар соҳаи фарҳангу маданият ва фарҳангу маданияти кишварамонро талқин намоем. рушди инсоният.. Ҳангоме ки мо тамоми нерӯ ва имконотамонро барои он сафарбар мекунем, ки халқи мо аз ҳеҷ каси дигар кам набошад, фарзандони мо аз мо дида тавонотар, бомаърифаттар, донотар ва албатта хушбахттар бошанд, бешубҳа, масъалаи тарбияи маънавӣ ба миён меояд. ахамияти аввалиндарача дорад. мерасад Агар мо ҳушёрӣ ва ҳассосият, азму ирода ва масъулияти худро дар ин масъала аз даст диҳем, агар ин кори хеле муҳимро ба ҳоли худ, ба гардани худпарастӣ гузорем, он ба арзишҳои муқаддаси мо мегузарад ва мо метавонем маънавият, хотираи таърихии худро гум кунем. , ва нихоят аз рохи тарак-киёти умумибашарй, ки мо чустучу мекунем, дур мешаванд.» Маънавияти баланд кувваи маглубнопазир аст.

Агар ба таърих назар андозем, Ойчечак, ки 800 сол мукаддам Чалолиддин барин писари шучоъ ба дунё овардааст, тавонист дар хуни фарзандонаш нафаси ватан, ишки худ, орзуи бузурги озодиашро чой кунад. Писару духтарони худро бо худоёни худ дар рухи садокат ба Ватан ва мехру мухаббат ба халк тарбия кардааст. Умри фочиавй анчомёфтаи Чалолиддин дар сахифахои таърих хамчун рамзи бехамтои шучоат накш бастааст. Барои наҷоти хоҳараш, ки дар сарзамини Исфандиёри Хазар ба дасти форсҳо афтода буд, рафт ва худаш асир шуд. "Ту чӣ мехоҳӣ?" пурсида шуд. Гуфт: «Як каф хоку як часта оби Ватан».

Оре, хар кас бояд дар дил мехри зодгохашро дошта бошад. Аз як файласуф пурсиданд: «Чӣ тавр ба ин биёбони душвор тоб оварда метавонед?». Дар чавоб гуфт: «Агар одам ба зодгохаш мехру мухаббат надошта бошад, шахрхои обод сокин намешуд.

Агар сахифахои таърихи пуршарафи Ватани азизамонро варак занем, шохиди ватандустии ниёгон мегардем. Пешвои фирқаи бузург Наҷмиддини Кубро дар таърихи кишвари мо намунаи бузурги ватандӯстӣ нишон додааст. Ба гайр аз хохиши ватандустиаш дигар чизеро гуш намекард.

Ҷасорати фарзандони ватандӯст абадист. Сулҳу осоиштагӣ ба рушди устувор вобаста аст.

#иншо #нақшаи оддӣ